Temat dnia 2020 - www.izydor-radlin.katowice.opoka.org.pl

Przejdź do treści

Temat dnia 2020

Temat dnia
APEL DO TYCH, KTÓRZY BĘDĄ UCZESTNICZYLI WE MSZACH ŚWIĘTYCH

Z wielką wiarą w moc modlitwy kierujemy do Miłosiernego Boga nasze prośby o ustanie pandemii.
Codziennie w tej intencji odmawiamy w naszych domach różaniec, a w dzisiejszą niedzielę  ofiarujemy Koronkę do Miłosierdzia Bożego.

Dobry Bóg wsłuchuje się w nasze błagania i daje nam szansę na wyjście z tego dramatycznego położenia:
nie ma jeszcze szczepionki ratującej życie, ale znamy już drogę przenoszenia wirusa i w dużej mierze, także od nas zależy, jak skorzystamy z tej wiedzy aby zmniejszyć ryzyko zarażenia siebie, bądź zarażenia innych.

Od poniedziałku 40 osób będzie mogło każdego dnia uczestniczyć we Mszy Świętej i z pewnością osoby te przystąpią do Komunii Świętej.

Każdy z nas, nawet jak nie ma żadnych objawów choroby, może być nieświadomym nosicielem wirusa.
Kto przyjmuje Komunię Świętą do ust, stanowi więc potencjalne zagrożenie dla kapłana i pozostałych osób spożywających hostię:
ze swoim oddechem przekazuje na palce kapłana wirusy, a ten przekazuje wirusy kolejnej osobie. A jeżeli wirus zostanie przekazany komuś o słabszej odporności, zaatakuje ze wzmożoną siłą i może dojść do tragicznych skutków.

Zróbmy więc wszystko, żeby maksymalnie ograniczyć ryzyko zakażeń:
W imię miłości bliźniego -
zmień ugruntowany od pokoleń zwyczaj przyjmowania Komunii Świętej do ust
i przyjmuj hostię na ręce!

Sposób przyjęcia Komunii Świętej na ręce opisany jest w ogłoszeniach.
 
autor tekstu: B.G


19 kwietnia
KORONKA DO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO

W niedzielę o godz. 15:00 odmówmy w naszych domach Koronkę do Miłosierdzia Bożego
- ofiarując ją w intencji ustania pandemii.
 
 KORONKA DO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO

Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy jako i my odpuszczamy naszym winowajcom i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.

Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą. Błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.

Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, i w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego, który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion. Zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał. Wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego. Stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.

Na dużych paciorkach różańca (x1)
Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata.

Na małych paciorkach różańca (x10)
Dla Jego bolesnej męki, miej miłosierdzie dla nas i całego świata.

Na zakończenie (x3)
Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami i nad całym światem.

 

19 kwietnia
Czytanie na Niedzielę Miłosierdzia Bożego:
Radość płynąca z wiary
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Piotra Apostoła

 
Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa. On w swoim wielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził nas do żywej nadziei: do dziedzictwa niezniszczalnego i niepokalanego, i niewiędnącego, które jest zachowane dla was w niebie. Wy bowiem jesteście przez wiarę strzeżeni mocą Bożą dla zbawienia, gotowego objawić się w czasie ostatecznym.
Dlatego radujcie się, choć teraz musicie doznać trochę smutku z powodu różnorodnych doświadczeń.
Przez to wartość waszej wiary okaże się o wiele cenniejsza od niszczalnego złota, które przecież próbuje się w ogniu, na sławę, chwałę i cześć przy objawieniu Jezusa Chrystusa.
Wy, choć nie widzieliście, miłujecie Go;
wy w Niego teraz, choć nie widzicie, przecież wierzycie,
a ucieszycie się radością niewymowną i pełną chwały wtedy, gdy osiągniecie cel waszej wiary – zbawienie dusz.



17 kwietnia
Arcybiskup Katowicki ks. Wiktor Skworc wydał nowe zarządzenie odnośnie do sprawowania posługi duszpasterskiej i liturgicznej w związku z częściową zmianą regulacji prawnych dotyczących uczestnictwa wiernych w kulcie religijnym.
Treść zarządzenia umiesczona jest w zakładce KORONAWIRUS/DECYZJE METROOLITY KATOWICKIEGO.


14 kwietnia
List Rektora Śląskiego Seminarium
na Poniedziałek Wielkanocny
Część 2
 
Po Świętach Wielkanocnych rozpoczną się zapisy do naszego Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego. Wszystkie informacje będą umieszczone na stronie Internetowej: www.seminarium.katowice.pl Istotnym elementem formacji seminaryjnej są studia teologiczne, odbywane na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego. Studiują na nim nie tylko alumni, ale także ich koleżanki i koledzy, którzy wybrali kształcenie w takich specjalnościach, jak Teologia nauczycielska, Teologia w kulturze, Poradnictwo małżeńskie i rodzinne, Opiekun osoby starszej i osoby niepełnosprawnej.
Serdecznie dziękuję za duchowe i materialne wsparcie naszego Seminarium i Wydziału Teologicznego, za wszelką życzliwość! Szczególne słowa wdzięczności kieruję do naszych wiernych przyjaciół zrzeszonych w Towarzystwie Przyjaciół Seminarium oraz tych, którzy wytrwale modlą się o nowe powołania do służby Bożej. Wszystkim składam świąteczne życzenia: Niech Zmartwychwstały Chrystus opromienia swoim światłem wszystkie mroki waszego życia, niech wnosi w wasze życie nadzieję i pokój!

ks. dr Marek Panek, Rektor WŚSD w Katowicach

13 kwietnia
List Rektora Śląskiego Seminarium
na Poniedziałek Wielkanocny
Część 1
Drodzy w Chrystusie, Bracia i Siostry!
W tym dniu, który Pan uczynił, radujmy się (…) i weselmy. Przecież przeżywamy święto radosne Paschalnej Ofiary - Chrystus zmartwychwstał, jak zapowiedział, radujmy się wszyscy, ponieważ króluje na wieki. W dzisiejszej liturgii zdecydowanie wybrzmiewa wiele podobnych słów wyrażających radość i zachęcających do niej. Czy jednak wyrażają one także naszą radość, czy każdy z nas jest w stanie powtórzyć dzisiaj za królem Dawidem: ucieszyło się moje serce i rozradował się mój język?
Lęk, smutek i niepewność są nieodłącznym elementem ludzkiego życia. Pojawiają się w różnych sytuacjach i na ogół przemijają, choć przecież towarzyszą również niejednemu człowiekowi przez bardzo długi czas, nieraz przez całe życie. Dzisiaj są one zwielokrotnione przez doświadczenie pandemii, zbierającej obfite żniwo śmierci i dotykającej bezpośrednio lub pośrednio każdego z nas. Z jednej strony uświadamiamy sobie naszą kruchość i słabość, a z drugiej - doświadczamy mocy miłości bliźniego, która przyjmuje bardzo różne, konkretne formy, nieraz nawet heroiczne. Za tę świadczoną wobec nas miłość jesteśmy wdzięczni wszystkim ludziom troszczącym się i walczącym o nasze zdrowie i życie. Jest ich tak wielu, że trudno ich tutaj wymienić, aby nikogo nie pominąć. Wspierajmy ich naszymi modlitwami, doceniajmy ich służbę i cieszmy się, że takich ludzi wokół nas nie brakuje.
Nade wszystko szukamy jednak nadziei i oparcia - i znajdujemy je - w Bogu. Jak Psalmista wołamy: Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie; mówimy do Pana: «Ty jesteś Panem moim». Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, to On mój los zabezpiecza (…) On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje. Wierzymy bowiem, że Bóg wskrzesił Jezusa – Swojego Syna, zerwawszy więzy śmierci, a On jest z nami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. Jezus Zmartwychwstały jest z nami także w najtrudniejszych, trudnych do zrozumienia, chwilach naszego życia. Niech nic nie pozbawi nas płynącej stąd radości!
Ta radość splata się jednak z tęsknotą. Nie możemy gromadzić się w naszych parafialnych kościołach na Eucharystii, aby we wspólnocie wierzących przeżyć sakramentalne spotkanie i zjednoczenie z Jezusem. Pasterze odpowiedzialni za powierzonych sobie wiernych musieli podjąć trudne decyzje, jedne z najtrudniejszych w ich życiu. Podjęli je jednak w duchu odpowiedzialności i rozsądku oraz współpracy z osobami, którym została powierzona troska o nasze bezpieczeństwo. Te trudne decyzje i związane z nimi zachęty są zakorzenione w wielowiekowym doświadczeniu Kościoła, który w swojej historii przechodził wielokrotnie przez podobne, dramatyczne próby. Kiedy nie można się gromadzić we wspólnotach parafialnych, trzeba się gromadzić we wspólnotach domowego Kościoła, korzystając w miarę możliwości ze współczesnych środków komunikacji. A kiedy utrudniona jest możliwość sakramentalnej spowiedzi, należy wzbudzić żal wypływający z miłości do Boga miłowanego nade wszystko (żal doskonały), który odpuszcza grzechy powszednie oraz przynosi przebaczenie grzechów śmiertelnych, jeśli zawiera mocne postanowienie przystąpienia do spowiedzi sakramentalnej, gdy tylko będzie to możliwe.
O wielkiej tęsknocie za możliwością przystępowania do sakramentów, za obecnością kapłana, słyszeliśmy i czytaliśmy wielokrotnie jeszcze przed wybuchem pandemii. Wielu z nas autentycznie się wzruszało losem zesłańców w Związku Sowieckim, czy więźniów obozów koncentracyjnych. Wzruszeniu towarzyszyła nieraz wdzięczność za to, że mamy kościół parafialny niemal na wyciągnięcie ręki i nie brakuje u nas szafarzy sakramentów. Może wydawało nam się, że tak będzie już zawsze… A przecież i w naszych czasach w wielu regionach świata, nie tylko misyjnych, możliwość przystępowania do sakramentów jest bardzo ograniczona, ponieważ brakuje kapłanów. Niech więc jednym z owoców naszej dzisiejszej tęsknoty będzie wytrwała modlitwa o nowe powołania do służby w Kościele, modlitwa o odwagę dla tych, których Bóg powołuje i o wytrwanie w powołaniu. Tej modlitwie niech towarzyszy także nasza postawa otwartości i pomocy w rozeznawaniu życiowego powołania oraz umacniania w nim.

ks. dr Marek Panek, Rektor WŚSD w Katowicach

12 kwietnia
WIELKANOCNE ŻYCZENIA METROPOLITY KATOWICKIEGO:
Bożej opieki, dobrego zdrowia
oraz pokrzepienia i wytrwałości w tym niełatwym czasie

Pragnę złożyć wam wszystkim najserdeczniejsze życzenia z okazji Świąt Wielkanocnych roku pańskiego dwutysięcznego dwudziestego. Do tych świąt przygotowaliśmy się czasem wielkiego postu. W tym roku był to bardzo szczególny czas, w którym doświadczyliśmy szczególnego odosobnienia i izolacji z powodu zagrożenia epidemicznego. Tegoroczne święta przeżywamy inaczej. Jesteśmy w naszych domach. Pragnę was bardzo serdecznie pozdrowić.
Pragnę złożyć wam najserdeczniejsze życzenia, ale zanim to nastąpi, chciałbym, abyśmy wspólnie zauważyli tych, którzy z powodu spełniania swoich obowiązków dzisiaj nie mogą świętować we wspólnotach rodzinnych. Myślę o wszystkich służbach, szczególnie o służbie zdrowia. Myślę o tych, którzy walczą o życie każdego człowieka, którzy zmagają się z tym zagrożeniem. To przecież oni pomagają dzisiaj cierpiącemu Chrystusowi. Bardzo im serdecznie dziękujemy. To nasze podziękowanie chcemy wyrazić naszą modlitwą.
Nasze mieszkanie, nasze domy stały się wieczernika. To do nas pomimo drzwi zamkniętych przychodzi Chrystus z wielkanocnym pozdrowieniem „Pokój wam”. Otwórzmy się na przychodzącego do nas Chrystusa.  On przynosi nam nadzieję, radość i pokój. On otwiera przed nami perspektywę nowego życia. Życzę wam pięknych, spokojnych Świąt Wielkanocnych. Niech Zmartwychwstały Chrystus obdarza was swoją pomocą i swoją łaską. Niech was obdarzy tym szczególnym darem, jaki jest poczucie sensu. Ono jest nam dzisiaj szczególnie potrzebne.
Święta Wielkanocne są czasem sposobnym na spotkanie ze Zwycięzcą i Dawcą Pokoju, którego warto prosić, by przeprowadził nas jak nowy Mojżesz przez czas pustyni i niebezpieczeństwa, byśmy, zgodnie i mądrze współdziałając, pokonali zagrożenia związane z epidemią i w pokoju budowali już dziś naszą wspólną przyszłość.

Przyjmijcie proszę serdeczne życzenia wielkanocne: Bożej opieki, dobrego zdrowia oraz pokrzepienia i wytrwałości w tym niełatwym czasie. Nade wszystko życzę Wam i Waszym Bliskim rodzinnego pokoju i szczęścia, bezpieczeństwa i wolności od zagrożenia zdrowia.
A sprawując świętą liturgię w naszej katowickiej Katedrze, będę pamiętał o Was, o Waszych rodzinach i o wszystkich intencjach, które nosicie w sercu.  

Zapewniam o modlitwie i udzielam pasterskiego błogosławieństwa!

† Wiktor Skworc ARCYBISKUP METROPOLITA KATOWICKI



 12 kwietnia
UROCZYSTOŚĆ ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO
W WATYKANIE

W uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego papież Franciszek odprawił Mszę Świętą w Bazylice Świętego Piotra.

W wielkanocnym orędziu powiedział min.:
„ wierzący zwracają wzrok ku zmartwychwstałemu Chrystusowi, by uleczył rany "ludzkości udręczonej" pandemią.

Modlił się za zmarłych i apelował o pomoc dla potrzebujących. - Nie jest to czas na obojętność - dodał.
Niech nie zabraknie pocieszenia i niezbędnej pomocy osobom, które są w sytuacji szczególnie trudnej, jak pracujący w domach opieki lub mieszkający w koszarach i więzieniach. Dla wielu jest to Wielkanoc samotności, przeżywana w żałobie i pośród wielu trudności, jakie powoduje pandemia, od cierpienia fizycznego po problemy ekonomiczne - powiedział papież.

Mówił następnie:
„nowina o Zmartwychwstaniu jest "infekcją nadziei", którą przekazuje się z serca do serca. - To nie magiczne zaklęcie, sprawiające, że problemy znikają - zaznaczył. Zmartwychwstały Jezus, mówił papież, nosi nieusuwalne rany: rany, które stały się "szczelinami nadziei". - Ku Niemu kierujemy nasze spojrzenie, by uleczył rany udręczonej ludzkości”
Po zakończeniu uroczystości, po raz pierwszy we współczesnej historii,  Papież Franciszek udzielił  błogosławieństwa Urbi et orbi - miastu (Rzymowi) i światu, nie wychodząc na wnętrz Bazyliki Świętego Piotra.

zdjęcia ekranu telewizora:
      


12 kwietnia


WESOŁY NAM DZIEŃ DZIŚ NASTAŁ,
KTÓREGO Z NAS KAŻDY ŻĄDAŁ:
                                   TEGO DNIA
     CHRYSTUS ZMARTWYCHWSTAŁ,
                 ALLELUJA, ALLELUJA!

UKOCHANI PARAFIANIE!

  Triduum Paschalne wirtualnie, przez media przyprowadziło nas do grobu pochowanego Pana Jezusa.
      Po trzech dniach zastajemy grób pusty. Zdarzenie z pustym grobem nie jest tylko pamiątką zmartwychwstania Jezusa. To realna i rzeczywista prawda naszej chrześcijańskiej wiary.
    „Bo gdyby Chrystus nie zmartwychwstał daremna by była nasza wiara”-
      poucza nas Św. Paweł.
      Na Święta Zmartwychwstania Pańskiego życzmy sobie nawzajem niezachwianej wiary, która nie ma granicy w zaufaniu do Boga Ojca.
      Pan Jezus zaufał Ojcu, choć zdarzenia jakie Go czekały, nie miały podstaw, aby ufać. Jezus jako człowiek wiedział, że cierpienie boli, a śmierć pozbawia życia w widzialnym świecie. Był młodym, miał dopiero 33 lata.
     Jednak bezgraniczne zaufanie Ojcu, wyprowadziło Pana Jezusa z cierpienia, ludzkiej niepewności i to z grobu do życia.
     Dzięki faktowi pustego grobu, epifanii i wstąpieniu do nieba, Jezus daje nam dowód wartości bezgranicznego zaufania Ojcu.
    
    Szczególnie obecne Święta wskazują na wartość zaufania Bogu Ojcu:
    Kiedy jesteśmy w swoich czterech ścianach, daleko od swoich bliskich, uczestniczymy we Mszy Św. przez telewizję, radio i internet - zadajemy sobie pytanie - kiedy ta nienormalność się skończy? Bo patrząc po ludzku na rzeczywistość, to perspektywy na lepszy jutro nie widać.
    Moi ukochani Parafianie!
Jeśli pragniemy zauważyć lepsze jutro, musimy zaufać Bogu Ojcu, tak jak to uczynił Jezus. Zaufanie sprawiło, że Jego śmierć stała się życiem.
Tak więc zauważmy, że istotą Pustego Grobu jest wiara, w zmartwychwstanie Jezusa - dająca życie, które nie ma końca.
Tak więc życzmy sobie wiary, która góry przenosi.
Niech Bóg Ojciec z Synem i Duchem Św. Wam Błogosławi.
                                                                                                              Ks. Jan, Wasz Proboszcz


BŁOGOSŁAWIEŃSTWO STOŁU PRZED UROCZYSTYM POSIŁKIEM
W NIEDZIELĘ ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO

Ojciec rodziny lub przewodniczący zapala świecę umieszczoną na stole i mówi:
Chrystus zmartwychwstał. Alleluja.
Wszyscy odpowiadają:
Prawdziwie zmartwychwstał. Alleluja.

Następnie ktoś z uczestników odczytuje tekst Pisma Świętego.
1 Tes 5, 16-18: Zawsze się radujcie.
Bracia i siostry, posłuchajcie słów świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan:
„Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie. W Każdym położeniu dziękujcie,
taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was.”
Albo:
Mt 6, 31 ab.32b-33: Nie troszczcie się zbytnio i nie mówcie: co będziemy jeść?
Bracia i siostry, posłuchajmy słów Ewangelii według świętego Mateusza.:
„Jezus powiedział do swoich uczniów: „Nie troszczcie się zbytnio i nie mówicie:
co będziemy  jeść? co będziemy pić? Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie.
Starajcie się naprzód o królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane”.
Po odczytaniu tekstu przewodniczący mówi:
Módlmy się.
Z radością wysławiamy Ciebie, Panie Jezu Chryste, który po swoim zmartwychwstaniu ukazałeś się uczniom przy łamaniu chleba.
Bądź z nami, kiedy z wdzięcznością spożywać będziemy te dary, i jak dzisiaj
w braciach przyjmujemy Ciebie w gościnę, przyjmij nas jako biesiadników w Twoim królestwie. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
Wszyscy: Amen.

Po posiłku ojciec rodziny lub przewodniczący mówi:
Uczniowie poznali Pana. Alleluja
Wszyscy: Przy łamaniu chleba. Alleluja.
Módlmy się:
Boże, źródło życia, napełnij nasze serca paschalną radością i podobnie jak dałeś nam pokarm pochodzący z ziemi, spraw, aby zawsze trwało w nas nowe życie, które wysłużył nam Chrystus przez swoją śmierć i zmartwychwstanie i w swoim miłosierdziu nam go udzielił. Który żyje i króluje na wieki wieków.

Wszyscy: Amen.

12 kwietnia
Duszpasterskie impulsy na uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego

Zachęcam Was do wspólnej modlitwy przed bardziej uroczystym niż zwykle śniadaniem w Niedzielę Wielkanocną.
Zachęcam do pobłogosławienia pokarmów, przygotowanych na stole do spożycia. Jeśli to możliwe, modlitwę błogosławieństwa niech poprowadzi ojciec jako głowa rodziny. Możecie skorzystać z obrzędu, udostępnionego już na internetowej stronie archidiecezji lub parafii. W modlitwie przy wielkanocnym stole o pamiętajcie wszystkich, którzy w tych trudnych okolicznościach niosą pomoc, narażając swoje własne życie. Pamiętajcie o ofiarach panującej pandemii, powierzajcie ich miłosierdziu Pana, który jest Życiem i Zmartwychwstaniem. Zachęcam Was do rodzinnego uczestniczenia w Mszy św. wielkanocnej za pośrednictwem mediów.
W południe przyjmijmy w miarę możliwości papieskie błogosławieństwo Urbi et Orbi („Miastu i Światu”).
W tym dniu przekażcie Waszym bliskim życzenia wielkanocne telefonicznie lub mailowo. Wedle możliwości przesyłajmy sobie pozdrowienia świąteczne – nieraz w bardzo pomysłowych formach – za pośrednictwem innych komunikatorów. Publikujmy je w mediach społecznościowych. Niech całą wirtualną rzeczywistość wypełni ta radosna wieść: „Jezus żyje! Pan prawdziwie zmartwychwstał! Alleluja!”.
Pozdrawiajmy się paschalnym pozdrowieniem: Chrystus zmartwychwstał! Prawdziwie zmartwychwstał!

11 kwietnia
Duszpasterskie impulsy na Wielką Sobotę

Przypominam, że w tym dniu w naszych parafialnych kościołach nie będzie błogosławienia pokarmów na stół wielkanocny.
Proponuję, aby w tym roku wrócić do starożytnej tradycji wzajemnego błogosławienia siebie w domach. Niech rodzice uczynią znak krzyża na czołach dzieci i odwrotnie, niech ten sam gest uczynią wobec siebie małżonkowie.
Przypomnijcie sobie przyjęty chrzest, przez który zostaliśmy włączeni w śmierć Chrystusa i w Jego Zmartwychwstanie. Może warto z dziećmi przejrzeć fotografie z chrztu św. Liturgia chrzcielna jest bowiem bardzo ważnym elementem liturgii Wigilii Paschalnej.
Proszę Was też o wspólne, rodzinne odmówienie w tym dniu, najlepiej przy zapalonej świecy – paschale, wyznania wiary, tej modlitwy, którą odmawiamy podczas niedzielnej Eucharystii (Credo). Wypowiadając słowa „i zmartwychwstał dnia trzeciego, jak oznajmia Pismo”, zatrzymajcie się na chwilę ciszy, przyklęknijcie, rozważając tę prawdę, która stanowi centrum naszego chrześcijańskiego życia.
Zachęcam także do skorzystania z telewizyjnych, radiowych lub internetowych transmisji liturgii Wigilii Paschalnej, aby możliwie jak najgłębiej przeżyć Misterium Paschalne.
Pamiętajcie o możliwości Komunii duchowej, poprzedzając ją zawsze wzbudzeniem doskonałego żalu.
Odśpiewajcie wspólnie w rodzinie radosne paschalne „Alleluja
                                                                        +Wiktor Skworc Arcybiskup Metropolita Katowicki

10 kwietnia
Duszpasterskie impulsy na Wielki Piątek

Wielki Piątek niech będzie dniem ciszy. To dzień postu ścisłego i wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych. Ofiarujmy to wyrzeczenie w intencji ustania pandemii.
Warto w tym dniu znaleźć czas, aby przed krzyżem przeprowadzić rachunek sumienia, tym bardziej, że nie będziemy mogli skorzystać z tradycyjnej spowiedzi.
Jeśli to możliwe, odprawcie wspólnie Drogę Krzyżową. Modlitwę przy stacjach może podać każdy z domowników, mówiąc o co prosi Pana.
Możecie także wspólnie odmówić Litanię do Najświętszego Serca Jezusowego, kończąc każde wezwanie słowami: „Przebite Serce Jezusa, zmiłuj się nad nami”. Modlitwa ta stanie się dobrą okazją do adoracji krzyża w waszych domach.
Ustawcie więc krzyż na odpowiednio przygotowanym stole, zapalcie przy nim świecę. Niech każdy z domowników odda cześć temu krzyżowi, a stół niech stanie się znakiem Waszej wzajemnej miłości i pokoju.
Pojednajcie się z Waszymi bliskimi, z każdym.
Zachęcam również do przeżycia wielkopiątkowej liturgii za pośrednictwem transmisji, w tym do modlitewnej jedności z papieżem Franciszkiem, podczas prowadzonego przez niego nabożeństwa Drogi Krzyżowej na Watykanie.
                                                                   +Wiktor Skworc Arcybiskup Metropolita Katowicki

9 kwietnia
Duszpasterskie impulsy na Wielki Czwartek
W Wielki Czwartek wspominamy i przeżywamy ustanowienie Eucharystii i sakramentu kapłaństwa.
Przeczytajcie w swoich rodzinach fragment Ewangelii opisujący ustanowienie Eucharystii (np. Łk 22,7–23)
Zachęcam Was do uczestniczenia w Mszy św. Wieczerzy Pańskiej dzięki zaplanowanym transmisjom. Pamiętajcie o możliwości Komunii duchowej. W liturgii tego dnia rezygnujemy z tradycyjnego obrzędu obmycia nóg. Ten gest upamiętnia postawę Pana Jezusa, który podczas Ostatniej Wieczerzy umywał stopy Apostołom. W ten sposób potwierdził, że prawdziwa miłość realizuje się w służbie bez granic. Obrzęd umycia nóg pociąga za sobą logikę daru z siebie, który doprowadził Chrystusa do przyjęcia największych cierpień i śmierci.
Zapraszam każdego z Was do podjęcia w tym dniu uczynków miłosierdzia, które są dziełami miłości, przez które przychodzimy z pomocą naszemu bliźniemu w potrzebach jego ciała i duszy (KKK 2447). Postarajmy się o drobne „dzieło miłości” wobec osób najbliższych.
Spróbujcie znaleźć kilka minut ciszy, aby podziękować za eucharystyczną obecność Pana Jezusa. W tym dniu proszę was o modlitwę za kapłanów oraz w intencji nowych powołań do służby Bożej w Kościele. Proszę o szczególną modlitwę wspierającą odpowiedzialną i teraz bardzo trudną posługę kapelanów szpitalnych. Pamiętajcie o waszych duszpasterzach i o alumnach Seminarium, pochodzących z waszych parafialnych wspólnot. Jeśli macie do dyspozycji ich numer telefonu czy adres mailowy, to może warto przesłać im krótki sygnał- znak wsparcia i modlitwy.
                +Wiktor Skworc Arcybiskup Metropolita Katowicki

9 kwietnia
WIELKI CZWARTEK

W Wielki Czwartek to dzień, w którym wspominamy  ustanowienie Eucharystii i sakramentu kapłaństwa.
Co roku, o godzinie 18 parafianie gromadzili się w naszym parafialnym kościele.

 
Jakże inne jest jednak rozpoczęcie tegorocznego Triduum Paschalnego:  
Niewidzialny, ale śmiertelnie groźny wróg – koronawirus – zmusił nas do zamknięcia się w domach.  
Żeby zmniejszyć tempo rozprzestrzeniania się epidemii musimy rygorystycznie przestrzegać narzuconych nam rygorów:
zamknięto żłobki, przedszkola, szkoły, urzędy, małe punkty usługowe i duże galerie handlowe,… wyludniły się ulice… z każdym  dniem w Polsce rośnie liczba zakażonych osób i z trwogą nasłuchujemy informacji o tak wielkiej grupie ludzi zarażonych w naszej miejscowości ...

 
W tej dramatycznej sytuacji arcybiskup Wiktor Skworc podjął decyzję, że w Archidiecezji Katowickiej wszystkie Msze Święte odprawiane będą bez udziału wiernych.

 
Powtarzamy zatem za papieżem Franciszkiem słowa modlitwy:
Boże wszechmogący i miłosierny, popatrz na naszą bolesną sytuację, pociesz swoje dzieci i otwórz nasze serca na nadzieję, abyśmy poczuli pośród nas Twoją obecność jako ojca.

 
Mimo, ze po raz pierwszy życiu nie będziemy mogli wspólnie celebrować w naszych kościołach świąt Wielkiej Nocy otwieramy nasze serca na nadzieję, że przyjdzie lepszy czas i będziemy mogli osobiście uczestniczyć w obrzędach religijnych.

 
W Wielki Czwartek dziękowaliśmy zawsze naszemu ks. Proboszczowi za jego kapłańską posługę.

 
W tym roku nie możemy tego zrobić osobiście, ale chcemy żeby wiedział, jak bardzo jesteśmy Mu wdzięczni za to, jakim jest dla swoich parafian:
Dziękujemy, że ksiądz modli się za nas i w naszych intencjach.
Dziękujemy za dostrzeganie w nas dobrych stron, za zrozumienie, że nie zawsze jesteśmy doskonali, że mamy swoje słabości.
Dziękujemy za mobilizowanie nas do zmienienia się na lepsze.   
Dziękujemy za docenienie naszych starań podejmowanych dla dobra wspólnoty.
Dziękujemy za dobre słowa, które ksiądz ma dla każdego, kogo spotka.
Dziękujemy za pogodny uśmiech i poczucie humoru.
DZIĘKUJEMY KS. PROBOSZCZU!

 
Dziękujemy, modlimy się za księdza Proboszcza i czekamy z niecierpliwością na czas kiedy:




nasz kościół znowu wypełni się wiernymi




będziemy mogli osobiście uczestniczyć w Eucharystii
 


ks. Proboszcz poprowadzi nas w procesji do kapliczki
św. Urbana i kapliczki Matki Bożej Pszowskiej
i odprawi tam Msze Święte.




 znowu będziemy mogli się spotykać

WIKTOR SKWORC
ARCYBISKUP METROPOLITA KATOWICKI
Duszpasterskie impulsy
na Wielki Czwartek

W Wielki Czwartek wspominamy i przeżywamy ustanowienie Eucharystii i sakramentu kapłaństwa.
Przeczytajcie w swoich rodzinach fragment Ewangelii opisujący ustanowienie Eucharystii (np. Łk 22,7–23)
Zachęcam Was do uczestniczenia w Mszy św. Wieczerzy Pańskiej dzięki zaplanowanym transmisjom. Pamiętajcie o możliwości Komunii duchowej.
W liturgii tego dnia rezygnujemy z tradycyjnego obrzędu obmycia nóg. Ten gest upamiętnia postawę Pana Jezusa, który podczas Ostatniej Wieczerzy umywał stopy Apostołom. W ten sposób potwierdził, że prawdziwa miłość realizuje się w służbie bez granic. Obrzęd umycia nóg pociąga za sobą logikę daru z siebie, który doprowadził Chrystusa do przyjęcia największych cierpień i śmierci. Zapraszam każdego z Was do podjęcia w tym dniu uczynków miłosierdzia, które są dziełami miłości, przez które przychodzimy z pomocą naszemu bliźniemu w potrzebach jego ciała i duszy (KKK 2447). Postarajmy się o drobne „dzieło miłości” wobec osób najbliższych. Spróbujcie znaleźć kilka minut ciszy, aby podziękować za eucharystyczną obecność Pana Jezusa.
W tym dniu proszę was o modlitwę za kapłanów oraz w intencji nowych powołań do służby Bożej w Kościele.
Proszę o szczególną modlitwę wspierającą odpowiedzialną i teraz bardzo trudną posługę kapelanów szpitalnych.
Pamiętajcie o waszych duszpasterzach i o alumnach Seminarium, pochodzących z waszych parafialnych wspólnot.
Jeśli macie do dyspozycji ich numer telefonu czy adres mailowy, to może warto przesłać im krótki sygnał- znak wsparcia i modlitwy.

4 kwietnia
Telewizyjne orędzie
abp Stanisława Gądeckiego
przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski

Drodzy Telewidzowie,
Umiłowani w Chrystusie Bracia i Siostry,
Drodzy Rodacy w ojczyźnie i na obczyźnie,

Nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie (Łk 21,28).

1. Przywołuję te słowa Ewangelisty Łukasza, podczas gdy – razem z Niedzielą Palmową – rozpoczyna się tydzień zwany Wielkim, wspominający mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. Te trzy dni – od wieczoru Wielkiego Czwartku aż do wieczoru Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego – są największym świętem naszej chrześcijańskiej wiary.

2. W tym szczególnym czasie Kościół katolicki w Polsce podziela niepokoje i cierpienia całego społeczeństwa. Z wielkim bólem przyjmujemy wiadomości o chorobie i śmierci osób zakażonych wirusem, umierających w oddaleniu od swoich bliskich. Modlimy się razem – kapłani, osoby życia konsekrowanego i wierni świeccy – o to, aby społeczne skutki epidemii (tj. kwarantanna, samotność, zawieszone zajęcia w szkołach i uczelniach, zatrzymanie życia kulturalnego, spowolnienie gospodarcze, niebezpieczeństwo bankructwa części przedsiębiorstw, widmo recesji, a co za tym idzie utrata miejsc pracy i źródła utrzymania) okazały się jak najmniej dotkliwe.
Jakże innym – wskutek pandemii i rygorów sanitarnych wprowadzonych przez rząd z jej przyczyny – będzie tegoroczny Wielki Tydzień. Wyludniły się nasze ulice, opustoszały kościoły. Po raz pierwszy od czasu wojny nie będziemy mogli celebrować wspólnie Liturgii Paschalnej. „Przestraszyliśmy się i zagubiliśmy – mówił kilka dni temu papież Franciszek. Podobnie jak uczniów z Ewangelii ogarnęła nas niespodziewana i gwałtowna burza. Uświadomiliśmy sobie, że jesteśmy w tej samej łodzi, wszyscy słabi i zdezorientowani, ale jednocześnie ważni, wszyscy wezwani do wiosłowania razem, wszyscy potrzebujący, by pocieszać się nawzajem”.

3. Na tej drodze – na której wierni zostali pozbawieni możliwości bezpośredniego dostępu do Eucharystii i sakramentów – obudziliśmy się nagle z głodem Eucharystii. Ci, którzy regularnie uczestniczyli we Mszach Świętych, a nawet ci, którzy czynili to sporadycznie, poczuli się nieswojo. Wprawdzie mogą przyjmować Komunię duchową, ale nie są w stanie – ze względu na rygory sanitarne – uczestniczyć we Mszy Świętej i Komunii sakramentalnej. Mogą oglądać i słuchać transmisje telewizyjne, internetowe radiowe, pokonując dzięki temu niewidzialne mury, ale to wszystko nie jest w stanie zastąpić bogactwa osobistych spotkań. Nie da się transmitować wiary, nadziei i miłości, przekazywanej przez żywą liturgię Kościoła.

4. Jak w obecnej sytuacji ma wyglądać wielkopostna spowiedź? Poza okolicznościami, gdzie możliwa jest indywidualna spowiedź, wytyczne księży biskupów przypominają o – wskazanej w Katechizmie – możliwości uzyskania odpuszczenia grzechów ciężkich w sytuacji niemożności przystąpienia do pojednania sakramentalnego. W takich okolicznościach trzeba – po rachunku sumienia – wzbudzić żal doskonały za grzechy oraz postanowienie sakramentalnego ich wyznania przy najbliższej sposobności. W ten sposób „od razu wrócisz do łaski Bożej” – mówi papież Franciszek.

5. Wyrażam mój najgłębszy szacunek tym wszystkim, którzy w tej trudnej sytuacji niosą pomoc drugiemu człowiekowi. Dziękuję pracownikom służby zdrowia, służbom odpowiedzialnym za nasze bezpieczeństwo, pracownikom handlu, transportu, służb komunalnym, wszystkim osobom tych zawodów, bez których nasze życie nie byłoby dzisiaj możliwe. Myślę też o pracownikach sektorów rządowych i samorządowych, o służbach mundurowych, harcerzach i wolontariuszach, o pracownikach organizacji pożytku publicznego, Ośrodków Pomocy Społecznej, Caritas Polska i Caritas diecezjalnych oraz parafiach i zakonach. Dziękuję wszystkim, którzy starają się – na różne sposoby – wychodzić z pomocą potrzebującym a także szpitalom.

6. Ten szczególny czas jest dla nas wszystkich wielkim wyzwaniem. Wymaga on przede wszystkim roztropnych i odpowiedzialnych decyzji. Takie decyzje musi teraz podejmować każdy z nas. Rządzący i politycy wszystkich obozów – aby biorąc pod uwagę prawo, a jednocześnie otaczającą nas rzeczywistość – jednoczyli się w wysiłkach dla dobra społeczeństwa.
Odpowiedzialni za służby medyczne – aby jak najskuteczniej mogli pomóc osobom dotkniętym przez epidemię.
Pracodawcy – aby chronili dobro powierzonych im pracowników oraz przedsiębiorstw.
Rodzice – aby znaleźli sposoby połączenia życia zawodowego z opieką edukacyjną nad dziećmi.
Każdy obywatel – aby odpowiedzialnie troszczył się o swoje i innych zdrowie, a jednocześnie solidarnie pomagał potrzebującym.
Duszpasterze – aby umiejętnie towarzyszyli i wspierali każdego w jego aktualnych doświadczeniach. Obecny czas jest nam dany, ale jednocześnie zadany. W Kościele modlimy się o to, aby Duch Święty umacniał nas w dobrych decyzjach.

7. Nie bądźcie przygnębieni, gdyż radość w Panu jest waszą ostoją – pociesza nas prorok Nehemiasz (Ne 8,10). Wszystkich powierzam opiece naszego Zbawiciela; Tego, który „rozbudza prawdziwą siłę życia, która nie jest brakiem problemów, ale pewnością, że jest się kochanym”. Niech wstawiennictwo Matki Najświętszej, św. Jana Pawła i patronów naszej Ojczyzny pomoże nam godnie odpowiedzieć na wymagania obecnego czasu. Do wszystkich kieruję serdeczne słowa i wyrazy braterskiej więzi. Każdej i każdemu z Was życzę błogosławionych, duchowych owoców Wielkiego Tygodnia!

Abp Stanisław Gądecki Arcybiskup Metropolita Poznański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski
Wiceprzewodniczący Rady Konferencji Episkopatów Europy (CCEE)

Warszawa, dnia 4 kwietnia 2020 roku


3 kwietnia
WIKTOR SKWORC ARCYBISKUP METROPOLITA KATOWICKI:
Duchowe przeżycie Wielkiego Tygodnia i Wielkanocy.
Słowo pasterskie Arcybiskupa Katowickiego.

Drodzy Diecezjanie, Bracia i Siostry, Kochane Rodziny!
I. Wprowadzenie.
Przed nami Wielkanoc, szczyt całego roku liturgicznego, największe i najważniejsze święta naszej chrześcijańskiej wiary. Ze względu na wprowadzone ograniczenia, liturgia Wielkiego Tygodnia i świąt Zmartwychwstania Pańskiego będzie celebrowana w katedrach i kościołach bez obecności wiernych.
Duchowe uczestnictwo w tych ceremoniach będzie jednak możliwe w naszych domowych wspólnotach dzięki rozmaitym formom transmisji. Zachęcam więc wszystkich diecezjan do przeżywania tajemnicy paschalnej Jezusa Chrystusa za pośrednictwem mediów.
Ta nietypowa forma religijnego zaangażowania nie zmienia ani istoty, ani treści obchodów Triduum Paschalnego i Wielkiej Nocy. Wszyscy jesteśmy zaproszeni do świętowania zwycięstwa Pana Jezusa nad grzechem i śmiercią. W swej głębokiej treści, Święta Wielkanocne każdemu z nas stwarzają możliwość doświadczenia osobistego spotkania ze Zmartwychwstałym Panem, Dawcą miłości i pokoju. W paschalnych obchodach przeprowadza nas niczym nowy Mojżesz przez pustynię, która w okresie szerzącej się pandemii nabrała wyjątkowej symboliki. Także naszym udziałem obecnie stało się doświadczenie pustki, zagrożenia, lęku, a nawet cierpienia i śmierci. Towarzyszy nam również osamotnienie, wynikające z konieczności ograniczenia relacji z szeroką pojętą rodziną, przyjaciółmi i znajomymi. W takim czasie właśnie Zmartwychwstały Pan wychodzi nam na spotkanie z pozdrowieniem pełnym nadziei: „Pokój wam!” (J 20,19), „Nie bójcie się!” (Mt 28,10) W tych słowach odkrywamy motywację do wewnętrznej przemiany i wspólnych działań zmierzających do pokonania zagrożeń związanych z epidemią. Zgodnie z tym, co już wcześniej Wam przekazałem, część liturgicznych obrzędów Triduum Paschalnego zostanie uproszczona lub ograniczona. Najważniejsza jest jednak Eucharystia – wielka tajemnica wiary. Podobnie jak uczniowie wędrujący do Emaus, Zmartwychwstałego Pana poznajemy po/przy łamaniu chleba (por. Łk 24,30–31). W tym kontekście uczestnictwo w Mszy św. staje się naszą powinnością. Zachęcam Was do odpowiedniego przygotowania się do udziału w Mszy św. transmitowanej za pośrednictwem mediów. Niechaj przygotowanie to ma charakter wspólnotowy,
rodzinny, w gronie osób najbliższych. Zatroszczcie się razem zarówno o zewnętrzne, jak i wewnętrzne wyciszenie; wzbudźcie intencje Waszej modlitwy oraz doskonały akt żalu na początku Eucharystii. Otwórzcie Wasze serca na działanie słowa Bożego i przyjęcie owoców duchowej Komunii z Jezusem Chrystusem. Pamiętajcie o możliwości duchowej Komunii z Chrystusem za każdym razem, kiedy z odpowiednio usposobionym sercem, będziecie uczestniczyli w Mszach św. transmitowanych.
Sprawując razem z Biskupami Pomocniczymi liturgię Wielkiego Tygodnia i Wielkanocy w naszej katowickiej archikatedrze, będę się modlił za całą wspólnotę naszego lokalnego Kościoła, za wszystkie rodziny, duchowieństwo i osoby życia konsekrowanego, szczególnie zaś za braci i siostry dotkniętych osamotnieniem, cierpieniem i chorobą. Pragnę się za Wami wstawiać w modlitwie i udzielić pasterskiego błogosławieństwa na dni przed nami, na ciągle jeszcze nieprzewidywalną przyszłość.
Przed nami Wielki Tydzień. Wierzymy, że w pasji Chrystusa wyraża się nie tylko zwycięska moc krzyża nad śmiercią i grzechem, ale przede wszystkim wypływa z niej nieskończona miłość do każdego człowieka; miłość, dzięki której nasz Pan wyprowadza dobro z trudnych, życiowych sytuacji. Uznając Bożą miłość wyrażoną w Chrystusowej męce i śmierci, zachęcam każdego z Was do pojednania się Bogiem poprzez akt żalu doskonałego. W tej wyjątkowej sytuacji zastępuje on sakrament pokuty. Osobiste grzechy wyznamy w spowiedzi w późniejszym czasie; wtedy, kiedy tylko będzie to możliwe.
Proszę Was i wzywam do pojednania się z bliźnimi, z wszystkimi bez wyjątku, aby pokój Chrystusa Zmartwychwstałego zamieszkał w Waszych sercach. Pamiętajmy, że miłosierdzie i przebaczenie prowadzi do radości, ukojenia i pokoju. Jest warunkiem naszego zbawienia! (por. MV 2).
Bracia i Siostry! Drodzy Diecezjanie!
Jako pasterz archidiecezji katowickiej zapewniam Was o duchowej bliskości. Jestem z Wami w darze wstawienniczej modlitwy. Kiedy będę przewodniczył liturgii Triduum Paschalnego i Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego w katedrze, zawsze będę pamiętał o Was i o Waszych intencjach.

Na koniec tego listu, zwracam się do Was słowami prośby wypowiadanej w czasie liturgii Mszy Krzyżma św. w Wielki Czwartek:
„Módlcie się także za mnie, abym wiernie wypełniał urząd apostolski, który został mnie niegodnemu powierzony i wśród was był żywym wizerunkiem Chrystusa-Kapłana, Dobrego Pasterza, Nauczyciela i sługi wszystkich”.
Nie ukrywam, że w ostatnich tygodniach – w związku z zaistniałą sytuacją zewnętrzną - mając na uwadze zdrowie wszystkich i wspólne dobro, musiałem podjąć szereg decyzji. Były to bez wątpienia najtrudniejsze w mojej dotychczasowej biskupiej posłudze.
Żyję jednak nadzieją, że zaistniałe zagrożenie osłabnie, wygaśnie, a my dzięki Bożej Opatrzności i wysiłkowi wielu osób i środowisk, będziemy mogli powrócić nie tylko do codziennych zadań, ale także do wspólnego wychwalania Pana w naszych parafialnych, jakże pięknych wieczernikach - kościołach, za którymi tęsknimy!
Pozdrawiam Was serdecznie, kreślę znak krzyża na Waszych czołach i z serca błogosławię: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

+Wiktor Skworc Arcybiskup Metropolita Katowicki

Katowice, 3 kwietnia 2020 r.



2 kwietnia
Jeśli w trakcie odprawiania praktyki pięciu sobót oraz dziewięciu piątków miesiąca nie jest możliwe spełnienie warunku przyjęcia sakramentalnej Komunii w okresie epidemii, nie ulega przerwaniu ciągłość owoców, a więc nie trzeba tej praktyki zaczynać od nowa, a jedynie przedłużyć tę praktykę o kolejny miesiąc – czytamy w komunikacie Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Episkopatu nt. praktyki pierwszych piątków i pierwszych sobót miesiąca w okresie epidemii.

KOMUNIKAT
Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów KEP
Praktyka pierwszych piątków i pierwszych sobót miesiąca w okresie epidemii

W okresie epidemii dostęp do sakramentalnej spowiedzi i sakramentalnej Komunii jest dla wielu wiernych utrudniony, czasem wręcz niemożliwy. Z tego względu rodzą się wątpliwości co do zachowania ciągłości pobożnych praktyk dziewięciu pierwszych piątków miesiąca oraz pięciu pierwszych sobót miesiąca, które wielu wiernych podejmuje. Obie praktyki dla zachowania duchowych owoców zakładają przyjęcie Komunii sakramentalnej w określonym czasie.
Posługując się ogólnymi zasadami prawa kościelnego oraz dokumentami dotyczącymi sytuacji analogicznych należy stwierdzić, że:
– prawo kościelne czysto pozytywne nie obowiązuje przy poważnej przeszkodzie (Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Odpowiedzi na zapytania odnośnie do obowiązku sprawowania Liturgii Godzin, 15.11.2000, Prot. Nr 2330/00/LL, (tekst łaciński „Notitiae” 37 (2001) 190-194).
– w analogicznej sytuacji opisanej przez prawo kościelne nie przerywa się ciągłości owoców duchowych pobożnej praktyki pod warunkiem dokończenia jej zaraz, gdy będzie to możliwe (Święta Kongregacja Soboru, „Tricenario Gregoriano”. Deklaracja o ciągłości celebracji trzydziestu Mszy Gregoriańskich, 24.02.1967 (AAS 59 (1967), s. 229-230.])
– dlatego jeśli w trakcie odprawiania praktyki pięciu sobót oraz dziewięciu piątków miesiąca nie jest możliwe spełnienie warunku przyjęcia sakramentalnej Komunii w okresie epidemii, nie ulega przerwaniu ciągłość owoców, a więc nie trzeba tej praktyki zaczynać od nowa, a jedynie przedłużyć tę praktykę o kolejny miesiąc;
– zaleca się jednakże celem podtrzymania ciągłości praktyki, aby we właściwym dniu (pierwszy piątek/sobota) w okresie braku dostępu do sakramentu, jeśli to możliwe, wzbudzić właściwą danej praktyce intencję oraz skorzystać z możliwości przyjęcia tzw. Komunii duchowej (pragnienia) (por. Breviarium Fidei (2002), nr 296), a także jeśli trzeba, z możliwości uprzedniego oczyszczenia sumienia z grzechów ciężkich poprzez akt żalu doskonałego, gdy nie można się wyspowiadać (por. Katechizm Kościoła Katolickiego 1452).

Bp Adam Bałabuch
Przewodniczący Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów KEP

Świdnica, 2 kwietnia 2020 r.

2 kwietnia
15. rocznica śmierci św. Jana Pawła II.

Metropolita katowicki abp Wiktor Skworc odprawił Mszę św. wieczorną w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. 2 kwietnia przypada 15. rocznica śmierci św. Jana Pawła II. Hierarcha przypomniał w homilii postać papieża Polaka.
Liturgia odbyła się bez udziału wiernych.

W homilii abp Skworc zacytował słowa kard. Josepha Ratzingera, wypowiedziane podczas liturgii pogrzebowej Jana Pawła II: "W pamięci nas wszystkich na zawsze pozostanie ta chwila, gdy w ostatnią Niedzielę Wielkanocną swojego życia Ojciec Święty, naznaczony cierpieniem, raz jeszcze ukazał się w oknie Pałacu Apostolskiego i po raz ostatni udzielił błogosławieństwa Urbi et Orbi. Możemy być pewni, że nasz ukochany papież stoi teraz w oknie domu Ojca, widzi nas i nam błogosławi. Tak, pobłogosław nas!".
- Zwracając się do was z pustej katedry, również wyrażam pewność, że Jan Paweł Święty stoi teraz w oknie domu Ojca, widzi nas i nam błogosławi - zapewniał metropolita katowicki. - Skąd ta pewność? Opiera się ona na nauce Kościoła, który jest wspólnotą, "komunią świętych"! - przypomniał.

W homilii hierarcha zwrócił się do św. Jana Pawła II o ustanie epidemii. - Wspomóż nas! - wolał. Prosił też papieża Polaka o "powołania do wyłącznej służby Chrystusowi w Jego Kościele, do wyłącznej służby Ewangelii-– Dobrej Nowinie". Przypomniał, że dzisiaj przypada pierwszy czwartek kwietnia, a więc to jest czas modlitwy o nowe powołania i o wierność powołanych powołaniu. - Bracia, miejcie odwagę jak Karol Wojtyła! - zachęcał kapłanów i alumnów śląskiego seminarium.
Metropolita katowicki przypomniał też tytuł przedostatniej książki papieża z Polski - "Wstańcie, chodźmy!". - Tymi słowami rozbudzał naszą znużoną wiarę, wyrywał ze snu uczniów wczoraj i dzisiaj. "Wstańcie, chodźmy!" - mówi do nas także dzisiaj i zaprasza młodych, aby szli za głosem powołania - podpowiadał. - Kościół woła do Pana żniwa, aby posłał robotników na swoje żniwo. Wołanie to jest szczególnie intensywne w każdy pierwszy czwartek miesiąca - podkreślał arcybiskup.
Przypomniał także, że "kapłani modlą się za wspólnotę i w imieniu wspólnoty zawsze, a w tym szczególnym czasie czynią to szczególnie intensywnie, gdy nasze wieczerniki pozostają puste. Modlą się jednak ze świadomością komunii, jedności ze swoimi diecezjanami, parafianami, w łączności ze świętymi, aby umacniała się jedność całego Kościoła w Duchu przez praktykowanie braterskiej miłości".
Na koniec homilii metropolita katowicki wezwał wszystkich wiernych, cytując liturgię słowa: "Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego". Wezwał do tego szczególnie teraz, kiedy zbliża się czas Wielkiego Tygodnia.



3.04.2020
A  P  E  L  
Przewodniczącego
Konferencji Episkopatu Polski

W nauczaniu społecznym Kościoła katolickiego naczelnym kryterium oceny życia społecznego jest zasada dobra wspólnego. Już papież Leon XIII w encyklice „Rerum novarum” uznał zasadę dobra wspólnego za „pierwsze i ostatnie po Bogu prawo w społeczności”.
W imię tej zasady Kościół w pełni popiera zasady bezpieczeństwa wprowadzone w okresie pandemii przez Rząd w ostatnich tygodniach oraz zachętę do ograniczenia wszelkich kontaktów i pozostania w domach.

Czas walki z koronawirusem wymaga ponadto zawieszenia walk politycznych. W trudnej sytuacji związanej z niebezpieczeństwem dla życia i zdrowia ludzkiego zasadniczym przedmiotem troski powinno być dobro człowieka, o którym Kościół zawsze przypominał. Dlatego – zgodnie ze stanowiskiem Rady ds. Społecznych Konferencji Episkopatu Polski – apeluję do wszystkich ugrupowań i komitetów wyborczych o „ograniczenie i czasowe zawieszenie wszelkiej rywalizacji politycznej” dotyczącej wyborów prezydenckich. Zachęcam do porozumienia ponad podziałami w tej sprawie, do czego Polacy byli zawsze zdolni w trudnych dla Ojczyzny chwilach.

Niech w tych dniach Wielkiego Tygodnia, w którym przeżywamy Paschę Pana, nasza Ojczyzna wykaże się po raz kolejny umiejętnością stawania ponad politycznymi podziałami w imię wspólnego dobra.
Abp Stanisław Gądecki
Arcybiskup Metropolita Poznański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski
Wiceprzewodniczący Rady Konferencji Episkopatów Europy (CCEE)
Warszawa, dnia 3 kwietnia 2020 roku


28 marca
Abp Skworc:
Budujmy piękną codzienność

Ze specjalnym słowem zwrócił się do wiernych metropolita katowicki:
- Izolujemy się od drugich, aby im nie zaszkodzić, ale jesteśmy bliżej naszych bliskich - przypomniał w swoim wideo przesłaniu.

Przed nami kolejna niedziela bez możliwości pójścia do kościoła na Mszę św.
Kiedy wchodziliśmy w czas Wielkiego Postu, kiedy w Środę Popielcowa głosiłem homilię w katowickiej Katedrze, mówiłem o konieczności wyjścia na pustynię. Wtedy nie wiedziałem, nie widzieliśmy jeszcze, że tą pustynią staną się dla nas nasze mieszkania, nasze domy – powiedział abp Skworc.

Metropolita katowicki przypomniał o wskazaniach i zarządzeniach strony rządowej, mających na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się koronawirusa:
Dzisiaj ze wszystkich stron słyszymy apele, abyśmy zostali w domach i we własnych mieszkaniach. Chciejmy stosować się do tych wskazówek – zaapelował.
- Wiem, że dla wielu jest to trudne doświadczenie. Tak samo jak trudnym doświadczeniem jest wyjście na pustynię – przyznał.
Jednocześnie abp Skworc zwrócił uwagę, że pustynia nie jest celem samym w sobie. - Idziemy przez tę pustynię zamknięcia we własnych domach z nadzieją, że dojdziemy do oazy, że wspólnie poradzimy sobie z istniejącym zagrożeniem, że wrócimy znowu do normalnego życia – zauważył metropolita katowicki.

Abp Skworc zaproponował duchowy klucz do zrozumienia wprowadzanych zarządzeń - w tym zachowaniu apeli i wskazań władzy rządowej i samorządowej, a także próśb pasterzy Kościoła, w tym wszystkim manifestuje się miłość bliźniego. Dzisiaj ta miłość ma właśnie takie oblicze. Izolujemy się od drugich, żeby im nie zaszkodzić. Równocześnie jesteśmy bliżej naszych bliskich – powiedział.
Zaproponował także, aby w zaistniałej sytuacji szukać pozytywnych interpretacji i postaw. - Często narzekaliśmy, że mamy za mało czasu dla rodziny, dla tych z którymi tworzymy małżeństwa, dla dzieci. Teraz tego czasu mamy więcej. Przeżywajmy go razem. Przezywajmy jako szansę budowania i umacniania więzi rodzinnych i wzajemnej miłości – zachęcił pasterz Kościoła katowickiego.
Na zakończenie zostawił kilka wskazówek, jak przeżyć ten czas, szczególnie zbliżający się Wielki Tydzień:
- Powoli zbliżamy się do Wielkiego Tygodnia. To szczególny czas. Chrystus pojednał nas z Bogiem Ojcem przez swoją śmierć, przez krzyż. Starajmy się w tym szczególnym czasie przyjąć postawę miłosierną. Przebaczajmy sobie nawzajem. Na tym przebaczeniu możemy budować nawet w trudnych warunkach piękną codzienność. Zamknięci w naszych domach, naszych mieszkaniach właśnie budujmy piękną codzienność.
I w tej codzienności Chrystus niech będzie z wami.
Niech będzie z wami dar jego pokoju. Chrystus przyniósł nam pokój.
On każdego z nas tym pokojem pragnie obdarzyć. Pokój Chrystusa niech zawsze będzie w waszych sercach, a wy bądźcie apostołami pokoju – powiedział arcybiskup.



27 marca
Papież Franciszek modli się sam, bez wiernych,
na całkowicie pustym placu
przed bazyliką Świętego Piotra.

Od kilku tygodni plac przed bazyliką Świętego Piotra jest zamknięty z powodu pandemii koronawirusa.
Dzisiaj, w tym całkowicie wyludnionym miejscu, Ojciec Święty sprawował specjalne nabożeństwo modląc się o ustanie epidemii koronawirusa:
Adorował Najświętszy Sakrament i prosił, żeby Bóg ulitował się nad nami.

W trakcie krótkiej medytacji Papież powiedział m.in:
Od tygodni wydaje się, że zapadł wieczór. Gęste mroki ogarnęły nasze place, ulice i miasta; zapanowały nad naszym życiem wypełniając wszystko ogłuszającą ciszą i niepokojącą pustką, która paraliżuje wszystko na swojej drodze; czuje się ją w powietrzu, odczuwa w gestach, mówią to spojrzenia.
Jesteśmy przestraszeni i zagubieni. Jak uczniowie Ewangelii zostaliśmy zaskoczeni przez nieoczekiwaną i gwałtowną burzę.
Zdaliśmy sobie sprawę z tego, że jesteśmy na jednej łodzi, wszyscy krusi i zdezorientowani, ale jednocześnie ważni i niezbędni, wszyscy wezwani do tego, by wiosłować razem, wszyscy potrzebujący wzajemnego pocieszenia.

Boże wszechmogący i miłosierny, popatrz na naszą bolesną sytuację, pociesz swoje dzieci i otwórz nasze serca na nadzieję, abyśmy poczuli pośród nas Twoją obecność jako ojca.

Ojciec Święty udzieli błogosławieństwa „Urbi et orbi” (miastu i światu) z możliwością uzyskania odpustu zupełnego.


25 marca
O UZYSKANIU PRZEBACZENIA GRZECHÓW CIĘZKICH W SYTUACJI NADZWYCZJNEJ POZA SPOWIEDZIĄ
W WYJAŚNIENIU KS. DR. HAB. JACKA KEMPY, WtlUŚ
(do wykorzystania duszpasterskiego)
Załącznik 1 do Zarządzenia arcybiskupa katowickiego z dnia 25 marca 2020 roku

Kodeks Prawa Kanonicznego w kan. 960 przedstawia naukę Kościoła o konieczności spowiedzi: „Indywidualna i integralna spowiedź oraz rozgrzeszenie stanowią jedyny zwyczajny sposób, przez który wierny, świadomy grzechu ciężkiego, dostępuje pojednania z Bogiem i Kościołem. Jedynie niemożliwość fizyczna lub moralna zwalnia od takiej spowiedzi. W takim wypadku pojednanie może się dokonać również innymi sposobami”. Kościół wskazuje taki sposób uzyskania przebaczenia grzechów ciężkich w wyjątkowej sytuacji niemożności wyspowiadania się. Jest nim wzbudzenie żalu doskonałego za grzechy oraz szczere pragnienie (postanowienie) wyspowiadania się. Katechizm Kościoła Katolickiego (nr 1452) opisując doskonały żal za grzechy stwierdza: „Gdy żal wypływa z miłości do Boga miłowanego nade wszystko, jest nazywany «żalem doskonałym» lub «żalem z miłości». Taki żal odpuszcza grzechy powszednie. Przynosi on także przebaczenie grzechów śmiertelnych, jeśli zawiera mocne postanowienie przystąpienia do spowiedzi sakramentalnej, gdy tylko będzie to możliwe”. Nauka ta opiera się na orzeczeniu Soboru Trydenckiego, który w nauce o sakramencie pokuty uczy o skrusze, czyli o żalu doskonałym: „…chociaż zdarza się, iż skrucha ta jest niekiedy dzięki miłości doskonała i pojednuje z Bogiem zanim jeszcze sakrament zostanie przyjęty, niemniej jednak pojednania tego nie należy przypisywać samej skrusze bez zawartego w niej pragnienia sakramentu” (rozdz. 4). Nauka ta należy do Tradycji Kościoła. Nie umniejsza ona w żaden sposób wagi sakramentu pokuty. Wręcz przeciwnie, pokazuje jego wartość: do otrzymania przebaczenia wszystkich grzechów w takiej wyjątkowej sytuacji potrzebny jest nie tylko żal doskonały, ale też pragnienie spowiedzi. W przyszłości wyrazi się ono ostatecznie w czynie: w akcie spowiedzi, gdy miną nieusuwalne przeszkody. Przy przypomnieniu tej ostatniej zasady, kierującej uwagę ku przyszłej spowiedzi, należy pamiętać, że osoba żałująca za swoje grzechy i pragnąca spowiedzi już teraz otrzymuje przebaczenie – „takie samo” (nie ma innego) jak w spowiedzi, czyli otrzymuje łaskę uświęcającą. Może zatem przyjmować Komunię świętą (w sposób sakramentalny lub duchowy). Co do zachowania zwykłych warunków spowiedzi wypada przypomnieć, że szczery i doskonały żal za grzechy zakłada realizację wszystkich pozostałych warunków: rachunku sumienia, postanowienia poprawy, zadośćuczynienia. Ponieważ ten ostatni nie wiąże się w tym przypadku z obligatoryjną pokutą nakładaną przez spowiednika, to można zakładać, że dobrowolna pokuta będzie owocna, ale jej kształt pozostaje w gestii osoby jednającej się z Bogiem.

10 marca 2020
Episkopat przypomina
o możliwości udzielania Komunii św. na rękę

Niemal dokładnie 15 lat temu, 9 marca 2005 r. Episkopat Polski, w ślad za instrukcjami Stolicy Apostolskiej, jednogłośnie przyjął stanowisko, wedle którego dopuszcza się możliwość przyjmowania Komunii świętej na rękę.
Jeszcze przed wykryciem pierwszego przypadku koronawirusa w Polsce, przewodniczący KEP abp Stanisław Gądecki, 28 lutego, zachęcił w komunikacie duchowieństwo i wiernych do zachowania zwiększonej ostrożności, a w przypadku zagrożenia do poinformowania o “możliwości przyjmowania na ten czas Komunii świętej duchowej lub na rękę”.
Piętnaście lat temu o decyzji Episkopatu Polski poinformował na konferencji prasowej ówczesny rzecznik KEP ks. Józef Kloch.
“Komunii św. udziela się przez podanie Hostii wprost do ust.
Jeżeli jednak ktoś prosi o Komunię na rękę gestem wyciągniętej dłoni, należy mu w taki sposób jej udzielić”
– tak brzmi fragment przyjętej instrukcji nt. udziału i postaw wiernych w liturgii. Zapis ten przyjęto jednogłośnie – podkreślił ks. Kloch.
Udzielanie komunii na rękę jest zatem w pełni zgodne z prawem kościelnym, ponieważ wedle powszechnego prawa Kościoła jest jedną z dopuszczalnych form, a jeśli chodzi o terytorium Polski, zostało to potwierdzone jednogłośną uchwałą Konferencji Episkopatu Polski.

W stanie zagrożenia epidemicznego Prymas Polski abp Wojciech Polak wydał do stosowania w archidiecezji gnieźnieńskiej szczegółowe rozporządzenie m.in. dotyczące przyjmowania Komunii Świętej:

„Komunia Święta wiernych – zaleca się i zachęca się do przyjmowania Komunii Świętej na rękę.
Duszpasterze winni przed Mszą Świętą wytłumaczyć wiernym, jak należy przyjmować Komunię Świętą na rękę.

Obowiązkiem wiernego jest spożycie Komunii Świętej przy kapłanie, a obowiązkiem kapłana dopilnowanie, aby wierny to uczynił. Nie wolno odchodzić z hostią na dłoni od ołtarza.
W obecnej sytuacji przyjmowanie Komunii Świętej na rękę należy traktować priorytetowo. Trzeba nie tylko zachęcać do tego wiernych, ale ich usilnie o to prosić, wyjaśniając, że taka forma jest podyktowana miłością bliźnich i troską o ich zdrowie.

Osoby, które mimo to będą pragnęły przyjąć Komunię Świętą do ust mogą to zrobić po zakończeniu jej rozdzielania wiernym na rękę.
Kolejność zatem jest następująca:
– najpierw przyjmują Komunię Świętą wierni na rękę, a następnie wierni do ust.
Jeśli obecny jest więcej niż jeden kapłan można również zastosować następujący schemat:
jeden z kapłanów rozdziela Komunię Świętą na rękę, drugi do ust."

Również Metropolita Katowicki wydał wiernym Archidiecezji Katowickiej szczegółowe zalecenia m.in. dotyczące przyjmowania Komunii Świętej:

"Mając na uwadze niebezpieczeństwo zakażenia się wirusem drogą kropelkową, usilnie zalecam wiernym przyjmowanie Komunii św. na rękę."


14 marca
Zarządzenie Metropolity Katowickiego
w związku z ogłoszeniem w Polsce stanu epidemicznego

  1. Obowiązują nadal wszystkie poprzednio wydane akty prawne: Zarządzenie Rady Stałej, Dyspensa Metropolity Katowickiego od obowiązku niedzielnego uczestnictwa we Maszy św. oraz Zalecenia szczegółowe Metropolity Katowickiego z dnia 12 marca br.
  2. Jednak w związku z ogłoszonym stanem zagrożenia epidemicznego w Polsce i stosując się do rozporządzeń organów państwowych z 13 marca br., wprowadzających czasowo ograniczenia dot. m.in. liczby uczestników wszelkich zgromadzeń, w tym religijnych do 50 osób, przypominam o udzielonej dyspensie od obowiązku uczestnictwa w niedzielnej liturgii, która aktualnie dotyczy – ze względu na wprowadzony stan epidemiczny – wszystkich wiernych archidiecezji.
    Usilnie zalecam wiernym korzystanie z telewizyjnych, radiowych i internetowych transmisji Mszy św. i wielkopostnych nabożeństw. Rodzina – modląca się wspólnie, razem uczestnicząca w transmitowanej Mszy św. staje domowym Kościołem, podstawowym ogniwem w rodzinie Kościoła.
  3. Należy ponadto:
    a) ograniczyć możliwość uczestnictwa we Mszach św. wyłącznie do wiernych bezpośrednio związanych z zamówioną intencją Mszy św. lub w przypadku pogrzebu do najbliższej rodziny;
    b) w kaplicach domów zakonnych i w zakładach opieki ograniczyć udział wiernych wyłącznie do mieszkańców i pracowników;
    c) pamiętać o obowiązku otwarcia kościołów w ciągu dnia, celem umożliwienia wiernym indywidualnej modlitwy i adoracji Najświętszego Sakramentu oraz korzystania z sakramentu pokuty;
    d) zwiesić posługę służby liturgicznej (ministrantów, lektorów, kantorów, animatorów);
    e) zachęcić katechetów i katechetki, aby korzystając ze współczesnych możliwości komunikacji, utrzymywali łączność z katechizowanymi dziećmi i młodzieżą, i wspierali w ten sposób rodziców oraz opiekunów w okresie próby naszej jedności i solidarności;
    f) ograniczyć posługę wobec osób chorych do wiatyku udzielanego wiernym w wypadku bezpośredniego zagrożenia życia;
    g) podjąć codziennie pełnienie w kancelarii i przy parafialnym telefonie duszpasterskich dyżurów w celu udzielania informacji i duszpasterskiej pomocy oraz duchowego wsparcia.
  4. Wzywam kapłanów i osoby życia konsekrowanego, aby każdego dnia o godzinie 20.30 odmawiali różaniec w intencji osób chorych oraz tych, którzy się nimi opiekują, jak również służb medycznych i sanitarnych. W tym samym czasie do duchowej łączności z osobami duchownymi i konsekrowanymi zapraszam wszystkich wiernych. Przeżywając Wielki Post, prośmy nadal w naszych rodzinach o nawrócenie i pokój serc.

    Polecam Was, szczególnie osoby chore, przebywające w kwarantannie, a także służby sanitarne i medyczne Bożej Opatrzności, przez wstawiennictwo Matki Bożej Piekarskiej, naszej Śląskiej Lekarki i serca błogosławię.

          † Wiktor Skworc
    Arcybiskup Metropolita Katowicki

    Katowice, 14 marca 2020 r.

13 marca
Konferencja Episkopatu Polski
odpowiada na decyzje rządu

W związku z wprowadzeniem stanu zagrożenia epidemicznego w Polsce oraz stosując się do rozporządzeń organów państwowych z 13 marca br., które ograniczyły liczbę uczestników zgromadzeń do 50 osób, w tej wyjątkowej sytuacji, proszę biskupów diecezjalnych o wydanie decyzji, aby podczas każdej Mszy św. i nabożeństw wewnątrz kościoła mogło przebywać maksymalnie 50 osób.
       
                                                                      abp Stanisław Gądecki

Metropolita Katowicki udzielił dyspensy
od obowiązku niedzielnego uczestnictwa we Mszy Świętej
w archidiecezji katowickiej

W ślad za Zarządzeniem nr 1/2020 Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski z dnia 12 marca 2020 r., mając na uwadze zagrożenie zdrowia oraz życia (zgodnie z kan. 87 § 1, kan. 1245 i kan. 1248 § 2 Kodeksu Prawa Kanonicznego), udzielam dyspensy od obowiązku niedzielnego uczestnictwa we Mszy Świętej do dnia 29 marca br. następującym wiernym archidiecezji katowickiej:
  • a. osobom w podeszłym wieku,
  • b. osobom z objawami infekcji (np. kaszel, katar, podwyższona temperatura, itp.),
  • c. dzieciom i młodzieży szkolnej oraz dorosłym, którzy sprawują nad nimi bezpośrednią opiekę,
  • d. osobom, które czują obawę przed zarażeniem.

Skorzystanie z dyspensy oznacza, że nieobecność na Mszy św. niedzielnej
we wskazanym czasie nie jest grzechem. Jednocześnie zachęcam, aby osoby korzystające
z dyspensy trwały na osobistej i rodzinnej modlitwie, a także w duchowej łączności
ze wspólnotą Kościoła poprzez transmisje radiowe, telewizyjne lub internetowe.

† Wiktor Skworc
Arcybiskup Metropolita Katowicki

Metropolita Katowicki wydał szczegółowe zalecenia
do zarządzenia Rady Stałej KEP z dnia 12 marca 2020 r.

  1. W dn. 13–29 marca br. zawieszam odprawianie wszystkich nabożeństw w kościołach, za wyjątkiem codziennej Mszy św.
  2. W podanych dniach br. należy zawiesić wszystkie spotkania grup formacyjnych i modlitewnych w parafiach i domach rekolekcyjnych, a także zaplanowane dni skupienia, rekolekcje wielkopostne, w tym szkolne oraz spotkania formacyjne duszpasterzy lub odwołać. Odwołuję także przewidziane wizytacje kanonicze w parafiach i udzielanie sakramentu bierzmowania.
  3. Zapraszam wiernych do codziennej modlitwy indywidualnej i w rodzinach. Przypominam o możliwości uczestniczenia w niedzielnej Mszy św. za pośrednictwem radia lub telewizji:
    • transmisje telewizyjne: o godz. 7.00 w TVP 1, o godz. 9.30 w Telewizji Trwam, o godz. 13.00 w TV Polonia;
    • transmisje radiowe: o godz. 9.00 w Programie Pierwszym PR, o godz. 10.30 w Radiu Katowice, o godz. 12.00 w Radiu eM;
    • można też korzystać z transmisji internetowych Mszy św. proponowanych przez poszczególne parafie.
  4. Wychodząc naprzeciw duchowym potrzebom wiernych, Radio eM wprowadza zmiany w codziennej ramówce:
    • od poniedziałku do soboty o godz. 18.00 – transmisja Mszy św. z katedry;
    • w piątki o godz. 17.15 – transmisja nabożeństwa Drogi Krzyżowej; w niedziele o godz. 17. 15 transmisja Gorzkich Żali;
    • codzienne rozważania rekolekcyjne prezentowane na antenie Radia eM w następujących godzinach: 10.50, 18.45, 22.50. Rekolekcje wygłoszą księża: Jerzy Szymik, Jacek Plech i Piotr Brząkalik;
    • przypominam, że codziennie na antenie Radia eM istnieje możliwość wspólnej modlitwy Koronką do Bożego Miłosierdzia o godz. 15.00 oraz modlitwy różańcowej (pn–pt) o godz. 5.30. Ponadto nadawana jest także Ewangelia z danego dnia z komentarzem o godz.  5.50, 6.50, 12.10, 23.10 oraz komentarz do czytania z liturgii Słowa o godz. 6.20, 23.20.
  5. Powierzając zaistniałą sytuację Bożej Opatrzności, polecam duszpasterzom podczas każdej Mszy św. wprowadzenie do modlitwy wiernych stosownego wezwania o ustanie epidemii, a także śpiew Suplikacji.
  6. Mając na uwadze niebezpieczeństwo zakażenia się wirusem drogą kropelkową, usilnie zalecam wiernym przyjmowanie Komunii św. na rękę; przypominam także o możliwości przyjęcia Komunii św. w sposób duchowy.
  7. Osoby samotne w podeszłym wieku i niepełnosprawne, które nie są w stanie uzyskać pomocy, mogą zwrócić się telefonicznie do parafii. Proboszczowie zadbają wtedy o stosowne wsparcie
  8. Duszpasterze zobowiązani są do:
    • rezydencji na probostwie i pozostania do pełnej dyspozycji wiernych, pomimo wymienionych wyżej
     ograniczeń w funkcjonowaniu parafii; zachęcam do modlitwy i duchowego wsparcia wspólnoty parafialnej;
        • przekazania i wyjaśnienia wiernym moich zaleceń oraz do regularnego przypominania o nich np. przed każdą
          Mszą św.;
         • wraz z służbą liturgiczną zachowania szczególnej higieny podczas pełnionych posług liturgicznych: mycia dłoni
           ciepłą wodą z mydłem przed każdym nabożeństwem oraz bezpośrednio po zakończeniu rozdzielania
           Komunii św.; w razie jakichkolwiek objawów chorobowych np. przeziębienia, duszpasterzy zobowiązuję do
           domowej kwarantanny i unikania kontaktu z innymi;
           • podczas koncelebrowania Eucharystii do przyjmowania Komunii św. przez „zanurzenie”;
             • powstrzymania się od udzielania wiernym Komunii św. pod dwiema postaciami;
               • regularnego mycia i dezynfekowania powierzchni dotykanych przez wiernych np. ławek, stolików, poręczy
                  i klamek, jak również przemywania ciepłą wodą z odpowiednim detergentem naczyń liturgicznych po każdej
                    Mszy św.;

                   Przeżywając w tej nadzwyczajnej sytuacji okres Wielkiego Postu, zachęcam duszpasterzy i wiernych świeckich
                  do praktyk pokutnych: modlitwy, postu i jałmużny.

                   Z pasterskim błogosławieństwem.

                   Szczęść Boże!
                   † Wiktor Skworc
                   Arcybiskup Metropolita Katowicki
                   Katowice, 12 marca 2020


                  01.03.2020
                  List Ministra Zdrowia Prof. Łukasza Szumowskiego
                  odczytany w kościołach w Pierwszą Niedzielę Wielkiego Postu

                  Szanowni Państwo
                  Większość państw Europy, w tym nasi najbliżsi sąsiedzi, odnotowało już przypadki zarażenia koronawirusem. Zapewne i my w Polsce doświadczymy pierwszego przypadku zarażenia. Najważniejszy w kontakcie z każdym wirusem jest dostęp do informacji, wiedza, a także spokój i zdrowy rozsądek. Inne koronawirusy od dawna są w Polsce przyczyną infekcji dróg oddechowych. Co niezwykle istotne, ok. 80 proc. infekcji wywołanych koronawirusem z Chin przebiega w sposób łagodny. Objawy są identyczne z objawami grypy. Również przebieg samej choroby jest bardzo podobny. I tak jak w przypadku zarażenia wirusem grypy musimy być ostrożni i poddać się leczeniu by nie dopuścić do powikłań. Najważniejsze więc byśmy dokładnie wiedzieli jak się zachować w przypadku kontaktu z osobą zarażoną lub gdy nas samych dotknie infekcja. Przede wszystkim unikajmy wszelkiego kontaktu z osobami kaszlącymi i kichającymi. Zachowujmy wszelkie zasady higieny, na czele z systematycznym myciem rąk.

                  Jeżeli nie byliśmy za granicą w rejonach wysokiego ryzyka, a mamy objawy chorobowe 38 ℃, kaszel lub duszności udajmy się do lekarza pierwszego kontaktu.

                  Jeżeli byliśmy w ciągu ostatnich 14 dni w Północnych Włoszech lub Chinach i mamy gorączkę, czyli minimum 38 ℃ i kaszel,
                  powinniśmy jak najszybciej skontaktować się z Sanepidem i udać się do najbliższego szpitalnego oddziału chorób zakaźnych, ale nie środkami transportu publicznego.

                  Jeżeli natomiast wróciliśmy w ostatnich dniach z zagranicy, gdzie wystąpiły zarażenia koronawirusem, ale nie mamy żadnych objawów chorobowych, kontrolujmy dwa razy dziennie temperaturę ciała i ograniczmy nasze kontakty towarzyskie przez najbliższe 14 dni. W razie wątpliwości zadzwońmy do najbliższej stacji Sanepidu lub na infolinię NFZ.

                  Listę oddziałów zakaźnych oraz ważne numery telefonów znajdą Państwo na stronie internetowej Ministerstwa Zdrowia – mz.gov.pl
                  Informację można tez uzyskać na infolinii NFZ – 800 190 590.
                  Minister Zdrowia
                  Prof. Łukasz Szumowski

                  CAŁODOBOWA INFOLINIA POWIATOWEJ STACJI SANITARNO-EPIDEMIOLOGICZNEJ
                  w WODZISŁAWIU ŚLĄSKIM:
                                                                      601 499 841

                  NAJBLIŻSZY ODDZIAŁ ZAKAŹNY wskazany dla pacjentów
                  potencjalnie zainfekowanych koronawirusem:
                  RACIBÓRZ
                  Szpital Rejonowy im. Dr Józefa Rostka, Oddział Obserwacyjno - Zakaźny
                  ul. Gamowska 3


                  01.03.2020
                  KOMUNIKAT PRZEWODNICZĄCEGO KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI

                  W związku z możliwością pojawienia się koronawirusa na terenie Polski, zachęcam duchowieństwo i wiernych do zachowania zwiększonej ostrożności. W ewentualnych ogniskach tego zjawiska należy – w kościołach i pomieszczeniach parafialnych – przez czas jego trwania starać się o pomniejszenie ryzyka zachorowań poprzez zwrócenie szczególnej uwagi na zachowywanie podstawowych zasad higieny.

                  Ponieważ istnieje wiele dróg przenoszenia się tego wirusa – a komunikacja między ludźmi jest dzisiaj bardzo intensywna – trzeba, aby księża biskupi w swoich diecezjach, w ośrodkach, w których pojawiłoby się takie zagrożenie, przekazali wiernym informację o możliwości przyjmowania na ten czas Komunii świętej duchowej lub na rękę.

                  Komunia duchowa jest to akt modlitewny, którego celem jest osiągnięcie takiego zjednoczenia z Jezusem, jakie daje nam przyjmowanie Go w sakramencie Jego Ciała i Krwi, lecz poza przestrzenią sakramentalną. Składa się ona z trzech elementów: wzbudzenia wiary w realną obecność Chrystusa w Eucharystii, miłości skierowanej ku Niemu oraz pragnienia, aby Jezus zechciał duchowo wejść w nasze życie.

                  Kto ma obawy przed zarażeniem, ten nie powinien w tym czasie korzystać z wody święconej umieszczonej w kropielnicach.

                  Pamiętajmy, że w czasie każdego zagrożenia życia społeczności ludzkiej odwoływano się zawsze do mocy gorącej modlitwy i skuteczności sakramentów. Dlatego zachęcam wszystkich do ożywienia głębokiej wiary w moc Eucharystii i polecania Panu Bogu tej sprawy w modlitwie powszechnej.

                  + Stanisław Gądecki
                  Arcybiskup Metropolita Poznański
                  Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski
                  Wiceprzewodniczący Rady Konferencji Episkopatów Europy (CCEE)

                  Warszawa, dnia 28 lutego 2020 roku


                   01.03.2020
                  Słowo pasterskie Arcybiskupa Katowickiego
                  na I Niedzielę Wielkiego Postu 2020 roku
                  część 1: beatyfikacja Sługi Bożego ks. Jana Machy

                  „Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz”

                  Drodzy Diecezjanie, Bracia i Siostry!

                   1. Z radością informuję, że Ojciec Święty Franciszek potwierdził datę beatyfikacji Sługi Bożego ks. Jana Franciszka Machy i wskazał miejsce tej uroczystości. Odbędzie się ona w sobotę, 17 października 2020 roku, w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Do przeprowadzenia beatyfikacji został wydelegowany prefekt watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych ks. kard. Angelo Becciu.
                  Już dziś zapraszam wszystkich diecezjan do udziału w tym historycznym wydarzeniu przedstawienia Kościołowi świętości życia kapłana, który 25 czerwca 1939 roku przyjął święcenia kapłańskie, a jego posługa wikariuszowska rozpoczęła się tuż po wybuchu II wojny światowej w parafii św. Józefa w Rudzie Śląskiej, gdzie zapamiętano jego gorliwą pracę duszpasterską. Uwadze neoprezbitera i jego trosce nie uszedł los rodzin, których ojcowie już w pierwszych dniach okupacji zostali aresztowani za udział w powstaniach śląskich, za propolską postawę w okresie plebiscytu, za służbę Polsce, do której Górny Śląsk został włączony 22 czerwca 1922 roku.
                  W reakcji na tę sytuację ks. Macha, wrażliwy na biedę i niesprawiedliwość, rozwinął ożywioną działalność charytatywną wśród polskich rodzin, dotkniętych boleśnie skutkami okupacji. Rodziny te – pozbawione środków do życia – znajdowały się na skraju humanitarnej katastrofy, ponadto panujący terror powodował ich społeczną izolację. W tej sytuacji trzeba było pomocy Kościoła, którą ksiądz Jan Franciszek – wierny przykazaniu miłości – rozwinął na szeroką skalę. Gestapo aresztowało go niejako na gorącym uczynku, podczas spotkania w Katowicach 5 września 1941 roku. Znaleziono przy nim sprawozdanie z czerwcowej akcji charytatywnej z wyszczególnieniem: Rudy, Orzegowa, Goduli, Lipin, Nowego Bytomia, Chropaczowa i Łagiewnik. Po brutalnym przesłuchaniu umieszczono go w obozie w Mysłowicach. 17 lipca 1942 roku odbyła się przed sądem doraźnym w Katowicach krótka rozprawa. Ks. Macha został skazany na karę śmierci przez ścięcie. Bezskuteczne okazały się interwencje katowickiej kurii, nuncjusza apostolskiego w Berlinie oraz rodziny.
                  W przededniu śmierci ks. Macha napisał list do swoich rodziców i rodzeństwa, w którym czytamy:
                  „Kiedy więc ten list będziecie czytać, mnie już nie będzie między żyjącymi. Zostańcie z Bogiem! Przebaczcie mi wszystko! Idę przed Wszechmogącego Sędziego, który mnie teraz osądzi… Umieram z czystym sumieniem. Żyłem krótko, lecz uważam, że cel swój osiągnąłem. Nie rozpaczajcie! Wszystko będzie dobrze. Bez jednego drzewa las lasem zostanie. Bez jednej jaskółki wiosna też zawita, a bez jednego człowieka świat się nie zawali...
                  Pozostańcie z Bogiem”.
                  Wyrok przez ścięcie gilotyną wykonano 3 grudnia 1942 roku w katowickim więzieniu. Ciało kapłana – męczennika zostało przewiezione do Auschwitz i tam spalone w krematorium. Na cmentarzu w Chorzowie Starym urządzono mu – zgodnie z jego prośbą – symboliczny grób.
                  W 2013 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny ks. Machy na szczeblu diecezjalnym w Katowicach. Zakończył się on 5 września 2015 roku. Zebrana dokumentacja została złożona w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. 16 marca 2016 roku akta sprawy zostały publicznie otwarte i rozpoczął się etap rzymski procesu beatyfikacyjnego, szczęśliwie zakończony dekretem papieskim potwierdzającym męczeństwo Sługi Bożego ks. Jana Machy, co otwarło drogę do beatyfikacji tego heroicznego kapłana, sługi Boga i ludzi, który może stać się patronem naszego seminarium duchownego, powołań do służby Ewangelii i dzieł charytatywnych.
                   


                  26 stycznia
                  Papież apeluje o modlitwę w 75 rocznicę wyzwolenia Auschwitz

                  Papież Franciszek zaapelował o modlitwę w przypadającą w poniedziałek 75 rocznicę wyzwolenia niemieckiego nazistowskiego obozu Auschwitz- Birkenau.
                  Wezwanie to wystosował podczas niedzielnego spotkania na modlitwie Anioł Pański w Watykanie.
                  Zwracając się w południe do tysięcy ludzi zgromadzonych na placu Świętego Piotra, Franciszek powiedział:

                  "Jutro przypada 75. rocznica wyzwolenia obozu zagłady Auschwitz-Birkenau. W obliczu tej olbrzymiej tragedii, wobec tego okrucieństwa nie do przyjęcia jest obojętność, a obowiązkiem jest pamięć.
                  - Jutro jesteśmy wszyscy wezwani na chwilę modlitwy i skupienia, by każdy powiedział prosto z serca:
                  nigdy więcej, nigdy więcej! - oświadczył papież.



                  26 stycznia
                  NIEDZIELA SŁOWA BOŻEGO

                  Papież Franciszek postanowił, że począwszy od 26 stycznia 2020 roku III niedziela zwykła roku liturgicznego będzie obchodzona w całym Kościele jako Niedziela Słowa Bożego.
                  Inicjatywa ta ma sprowokować wszystkich wiernych, aby Biblia nie była dla nich jedną z wielu książek, lecz Słowem Życia, które niesie Zbawienie.

                  Bp Artur Miziński, Sekretarz Generalny Episkopatu Polski w czasie konferencji prasowej przygotowującej do pierwszej Niedzieli Słowa Bożego zaznaczył, że w tę niedzielę przeżywać będziemy święto Biblii:
                  „Chcemy z tą dobrą informacją dotrzeć do jak największej ilości osób. Biblia powinna być czytana nie tylko w kościołach i wspólnotach religijnych, ale także w rodzinach. Powinniśmy robić wszystko, by Słowo Boże było traktowane jak Słowo Życia”
                  – powiedział. Bp Miziński, podkreślił też, że Biblia powinna być obecna w  naszym codziennym życiu.
                  „Powinnyśmy nie tylko od święta, ale codziennie żyć Słowem Bożym. Objawienie – źródło naszej wiary – zawarte jest właśnie na kartach Pisma Świętego. Jezus jest Słowem Wcielonym.
                  Przeżyjmy jak najlepiej Niedzielę Słowa Bożego i  żyjmy tym słowem na co dzień. To w naszych rękach jest los Biblii i przez to nasz los – mówił Sekretarz Generalny Episkopatu Polski…
                                                                                                                                    informacje ze strony> www.misericors.org

                  Papież Franciszek w homilii wygłoszonej podczas Mszy Świętej w bazylice Świętego Piotra,
                  w Niedzielę Słowa Bożego, apelował do wierzących:
                  "Uczyńmy miejsce dla Słowa Bożego. Pozwólmy, by Ewangelia inspirowała nas każdego dnia, a odkryjemy, że Bóg jest blisko nas, że rozświetla nasze ciemności, że z miłością prowadzi nasze życie na głębię" - wskazał papież.

                  „Czytajmy codziennie kilka wersetów z Biblii - zachęcał papież Franciszek.
                  Ewangelię trzymajmy otwartą na stoliku nocnym w domu, nośmy ją ze sobą w kieszeni,
                  wyświetlajmy na telefonach komórkowych" - wzywał.


                  NA POCZĄTKU BYŁO SŁOWO...
                  Ewangelia wg Św. Jana 1, 1- 14

                  O SŁOWIE
                  Prolog

                  1 Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo.

                  2 Ono było na początku u Boga.

                  3 Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało

                  4 W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, 5 a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła.

                  6 Pojawił się człowiek posłany przez Boga - Jan mu było na imię.

                  7 Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego.

                  8 Nie był on światłością, lecz [posłanym], aby zaświadczyć o światłości.

                  9 Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodz

                  10 Na świecie było [Słowo], a świat stał się przez Nie, lecz świat  Go nie poznał

                  11 Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli.

                  12 Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożym tym, którzy wierzą w imię Jego -

                  13 którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili

                  14 A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas.
                     I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen  łaski i prawdy.

                  List Św. Jakuba
                  1, 19-27
                  Jak zamieniać słowo prawdy w czyn?

                  19 Wiedzcie, bracia moi umiłowani: każdy człowiek winien być chętny do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do gniewu.
                  20 Gniew bowiem męża nie wykonuje sprawiedliwości Bożej.
                  21 Odrzućcie przeto wszystko, co nieczyste, oraz cały bezmiar zła, a przyjmijcie w duchu łagodności zaszczepione w was słowo, które ma moc zbawić dusze wasze.
                  22 Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie.
                  23 Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie.
                  24 Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był.
                  25 Kto zaś pilnie rozważa doskonałe Prawo, Prawo wolności, i wytrwa w nim, ten nie jest słuchaczem skłonnym do zapominania, ale wykonawcą dzieła; wypełniając je, otrzyma błogosławieństwo.
                  26 Jeżeli ktoś uważa się za człowieka religijnego, lecz łudząc serce swoje nie powściąga swego języka, to pobożność jego pozbawiona jest podstaw.
                  27 Religijność czysta i bez skazy wobec Boga i Ojca wyraża się w opiece nad sierotami i wdowami w ich utrapieniach i w zachowaniu siebie samego nieskalanym od wpływów świata



                  .

                  12 stycznia
                  PODZIĘKOWANIE ZA ROK PAŃSKI 2019

                  W czasie Bożonarodzeniowym słyszymy o Mocy wypowiadanego przez Pana Boga Słowa. Wszystko staje się przez Boże Słowo; wszechświat, ziemia, człowiek, ponieważ Boże Słowo jest twórcze i żywe. Na Słowo Boga rodzi się Jezus. Dzięki słowu Jezusa rodzi się Jego Wspólnota, którą nazywamy Kościołem. To dzięki słowu, które jest głoszone w Chrystusowej Wspólnocie rodzi się w nas żywa wiara. To dzięki słowu Syna Bożego przyjmujemy Sakramenty Św.
                  Jednak by to Boże Słowo mogło być głoszone, a Sakramenty Św. sprawowane potrzebni są ludzie.
                  I to Boże Słowo jest głoszone w różnym wymiarze przez kapłana i ludzi świeckich.
                  Za to głoszenie Bożego Słowa pragnę Wam, drodzy Parafianie, podziękować.
                  Podziękować Ks. Seniorowi Janowi Teska, który służył nam przez 12 lat, a obecnie znajduje się w Domu Emerytów w Katowicach.
                  Podziękować Służbie Liturgicznej: ministrantom, naszym Panom Kościelnym: Marianowi i Michałowi, naszym Szafarzom Eucharystii, Panu Rajmundowi i Panu Pawłowi - oni nie tylko rozdają Komunię Św. w czasie Mszy Św., ale również zanoszą ją do chorych parafian.
                  Bóg zapłać Panu organiście Łukaszowi, który mimo obowiązków zawodowych i rodzinnych uświetnia swoim graniem Msze Św. i Nabożeństwa.
                  Bóg zapłać Pani katechetce Marysi i Pani Katechetce Joannie, za zaangażowanie w przygotowaniu oprawy Liturgii Mszy Św., zaś dzieciom, młodzieży, dorosłym za czytanie Bożego Słowa, śpiew Psalmów.
                  Bóg zapłać Pocztom Sztandarowym.
                  Dziękujemy Pani Wiesławie za pranie obrusów i bielizny ołtarzowej oraz szat liturgicznych. Dziękujemy Panu Andrzejowi, który dalej sponsoruje zakup nowych ornatów.
                  Dziękujemy Panu Kazimierzowi za dokumentowanie ważnych wydarzeń parafialnych i zapisywanie ich w Kronice Parafialnej.
                  Bóg zapłać wszystkim grupom parafialnym: Dzieciom Maryi ich Animatorkom, Młodzieżowej grupie Oazowej oraz ich moderatorce Agacie, Kręgowi Domowego Kościoła, Rodzinom Szensztackim, Różom Różańcowym, Radzie Parafialnej, Zespołowi Charytatywnemu i jego sympatykom. Istniejące grupy w parafii; dziecięce, młodzieżowe, dorosłych, modlitewne są obrazem żywego Bożego Słowa, które jest głoszone przez Waszą postawę religijną
                  Bóg zapłać Pani Barbarze Magiera, za piękne i pełne Bożego Słowa dekoracje w naszym Kościele. Dziękuję tym wszystkim Paniom i Panom, którzy w ciągu całego roku sprzątali nasz Kościół.
                  Dziękuję pracującym na probostwie cioci Krysi oraz Patrycji za ich troskę, opiekę i pracę.
                  Bóg zapłać grupie panów: Adamowi i Stanisławowi, Adamowi i Marcinowi, Romanowi, Zygmuntowi i Piotrowi za wielką pomoc przy remoncie probostwa, a także za zaangażowanie przy różnego rodzaju pracach koniecznych - poświęcają swój czas i entuzjazm, aby wszystko w kościele i wokół niego mogło funkcjonować.
                  Dziękujemy Panom Zygmuntowi oraz Romanowi za poświęcenie czasu i sił, aby w naszym Kościele oraz na probostwie było ciepło.
                  Panu Marcinowi dziękujemy za cierpliwe czuwanie nad sprawnością pieca i centralnego ogrzewania.
                  Dziękujemy Paniom Jolancie i Henryce oraz Panu Marianowi i ich pomocnikom za troskę o zieleńce wokół naszego Kościoła.
                  Bóg zapłać Dyrekcji Szkoły za współpracę, dzięki, której jako Parafia i Społeczność Lokalna - możemy głosić Boże Słowo poprzez imprezy religijne i kulturalne.
                  Dziękujemy gospodarzowi naszego cmentarza Panu Zbyszkowi za ład i porządek na cmentarzu.
                  Bóg zapłać Państwu Górnicz - redaktorom Parafialnej Strony Internetowej, dzięki której informacje o naszej parafii, czytane są na całym Świecie.
                  Moi Drodzy!
                  Bóg zapłać Wam wszystkim, bo wszyscy jesteście zaangażowani, aby nasza Parafia mogła być żywym Bożym Słowem:
                  Dziękuję za ofiary pieniężne, bo dzięki nim nasz Kościół i Parafia mogą funkcjonować.
                  Dziękuję za Waszą modlitwę, także za mnie, za Waszą obecność, życzliwość, dobre słowo.

                  Jeśli kogoś pominąłem w tym podziękowaniu, niech nie czuje się urażony, bo z serca szczerze i mocno wszystkim dziękuję.

                  Jeszcze raz wszystkim Parafianom i Waszym  gościom - Bóg zapłać za życzliwość, zaufanie, wszelką pomoc, ponieważ w ten sposób wyrażacie jak ważna jest w waszym życiu wiara, którą nie zatrzymujecie dla siebie, ale Głosicie Boże Słowo na różne sposoby.

                  Bóg zapłać i Szczęść Boże w Nowym Roku.  
                  Ks. Proboszcz Jan.


                  5 stycznia
                  NAUCZANIE PAPIEŻA FRANCISZKA
                  TRUDNOŚCI ŻYCIOWE
                  Lepiej je rozwiązywać, niż narzekać lub nie chcieć ich dostrzegać

                  Papież Franciszek udziela kilku cennych wskazówek, które mogą być przydatne w rozwiązywaniu konfliktów i trudnych sytuacji w rodzinie, w pracy, we wspólnotach kościelnych i w innych środowiskach.
                  Radzi, by nie zamykać oczu na istniejący problem, nie narzekać, lecz próbować go rozwiązać dzięki pomocy Ducha Świętego..
                  Narzekanie i szemranie nie jest właściwym podchodzeniem do istniejących problemów, bo ich nie usuwa
                  Papież Franciszek zwrócił uwagę na to, że z problemami stykamy się nie tylko dzisiaj. Pojawiły się one już w pierwszej wspólnocie chrześcijańskiej. „Wówczas, gdy liczba uczniów wzrastała, zaczęli helleniści szemrać przeciwko Hebrajczykom, że przy codziennym rozdawaniu jałmużny zaniedbywano ich wdowy” (Dz 6,1).
                  Pierwszą reakcją na konflikty i inne trudne sytuacje zwykle jest narzekanie, krytykowanie, obmawianie innych. Tak też się stało w pierwszej wspólnocie chrześcijańskiej: „zaczęli helleniści szemrać przeciwko Hebrajczykom.” (Dz 6,1) Jednak, jak zauważa Papież, narzekanie nie usuwa zaistniałego problemu. Nie zmienia zaistniałej trudnej sytuacji także krytykowanie i wzajemne obwinianie się.  (Hom.13.04.2013)
                  Można rozwiązać problem, gdy się go dostrzega
                  Apostołowie właściwie podeszli do zaistniałego problemu i rozwiązali go dzięki pomocy Ducha Świętego, bo nie zamknęli oczu na to, co wywoływało narzekanie i szemranie hellenistów. Papież Franciszek zauważa, że tak jak Apostołowie należy podchodzić  do istniejących problemów, jeśli chce się je usunąć. Przede wszystkim trzeba na nie spojrzeć. Problemy istnieją w nas i wokół nas i nie rozwiąże ich pielęgnowanie w sobie przekonanie, że ich nie ma. „Nie jest dobrym podejściem fałszowanie życia, robienie makijażu życia: nie, nie” - stwierdził Papież. (Hom.13.04.2013)
                  Da się usunąć różne problemy, gdy się je rozważy i omówi w świetle Ducha Świętego, tak jak to uczynili Apostołowie
                  Na zaistniałą trudną sytuację we wspólnocie apostołowie, „z pomocą Ducha Świętego, zareagowali dobrze: zwołali grupę uczniów i rozmawiali. I to jest pierwszy krok: jeśli są trudności, trzeba się im dobrze przyjrzeć, przyjąć je i omówić. Nigdy nie wolno ich ukrywać. Takie jest życie. Trzeba je przyjąć takie, jakie przychodzi, a nie takie, jakie chcielibyśmy, by przyszło. Trochę tak jak bramkarz drużyny, który chwyta piłkę, skąd ona przychodzi. Taka jest rzeczywistość.” (Hom.13.04.2013)
                  Przy ocenianiu zaistniałych problemów trzeba otworzyć się na światło Ducha Świętego
                  Przy omawianiu pojawiających się trudnych sytuacji nie wystarczy oprzeć się tylko na ludzkich opiniach, zdaniach, sądach. Trzeba je rozważyć w świetle Ducha Świętego, trzeba zastanowić się nad tym, jak On radzi nam je rozwiązać. Nie tylko u ludzi, ale przede wszystkim u Boga należy szukać światła, mądrości i sił.
                  Z całą pewnością Apostołowie szukali pomocy Bożej i przyjęli światło Ducha Świętego, użyteczne w rozwiązywaniu różnych problemów. To Duch Święty przypomniał im, że ich pierwszym obowiązkiem jest modlitwa i posługa Słowa.
                  Należy podejmować decyzje w celu rozwiązania zaistniałych trudności
                  Aby rozwiązywać różne problemy, trzeba - po rozważeniu zaistniałej sytuacji w świetle Bożym – podjąć decyzję, jak to uczynili Apostołowie. „Tak więc Apostołowie rozmawiali między sobą i wysunęli piękną propozycję, propozycję rewolucyjną, ponieważ powiedzieli: Jesteśmy apostołami, tymi, których Jezus wybrał. Ale to nie wystarcza. Zdali sobie sprawę z tego, że ich pierwszym obowiązkiem jest modlitwa i posługa Słowa. Dla codziennego obsługiwania wdów musimy więc zrobić coś innego. Postanowili ustanowić diakonów.” (Hom.13.04.2013)
                  Nie bać się, gdyż w trudnych sytuacjach Jezus jest przy nas
                  Przypominając fragment ewangelii - ukazującej apostołów, którzy z trudem wiosłowali, bo wiatr był im przeciwny, i Jezusa uspokajającego ich - Papież zwrócił uwagę na obecność Chrystusa przy nas, kiedy przeżywamy jakieś trudne sytuacje. Do wystraszonych apostołów Jezus powiedział: „To Ja jestem, nie bójcie się” (Por. Mk 6,47-48). Odwołując się do tych słów Chrystusa, papież Franciszek powiedział: „To Ja jestem, nie bójcie się.” Takie jest słowo Jezusa, zawsze wypowiadane w trudnościach, w chwilach, kiedy wszystko jest ciemne i nie wiemy, co robić.” (Hom.13.04.2013)
                  Pan jest obecny, kiedy przychodzą trudności życiowe, problemy, nowe rzeczy, które trzeba podjąć. Jezus jest przy nas, gdy musimy podejmować różne trudne decyzje. Pomaga nam w tym. „Kiedy pojawiają się problemy, trzeba je podjąć, a Pan pomoże nam je rozwiązać”. A jeśli się pomylimy, On pomoże nam naprawić błąd. Powie: „Pomyliłeś się, wejdź na właściwą drogę” (Hom.13.04.2013)
                  W trudnościach ufać, bo nic się nie dzieje bez Bożego przyzwolenia
                  Pomaga zachować pokój w trudnych sytuacjach wiara w to, że nic się nie dzieje bez zgody kochającego nas i mądrego Boga, Pana życia i historii. To, co nam się przytrafia, pochodzi od Boga lub zostało przez Niego dopuszczone dla jakiegoś wielkiego naszego dobra. Przypomina o tym Papież: „Życie jest takie jakie jest, jest rzeczywistością. Jest takie, jakim chce tego Bóg, lub takim, jakim pozwala by było, ale jest takie, jakie jest i musimy je przyjąć takim jakim jest. A Duch Pana da nam rozwiązanie problemów”.  (Hom.13.04.2013) Przyjmujmy „rzeczy, tak jak przychodzą, z Duchem Pana i pomocą Ducha Świętego. W ten sposób idziemy naprzód, pewni, na właściwej drodze”. (Hom.13.04.2013)
                  Bóg nauczy nas we właściwy sposób podchodzić do trudności życiowych, jeśli Go o to poprosimy
                  W obliczu problemów życiowych chrześcijanin powinien zawsze powierzać się Bogu, który nie odmówi mu swojej pomocy.
                  Dlatego papież Franciszek zachęca nas:
                  „Prośmy Pana o tę łaskę: byśmy się nie lękali, byśmy nie fałszowali życia, byśmy je brali takim, jak przychodzi i usiłowali rozwiązywać problemy, tak jak to czynili apostołowie; byśmy też spotykali się z Jezusem, który jest zawsze obok nas, nawet w najciemniejszych chwilach życia.”  (Hom.13.04.2013)
                  (Redakcja artykułu: 27 czerwca 2013, ks. Michał Kaszowski)

                         Tekst przytoczono ze strony:
                  ks. Michał Kaszowski PODSTAWY NAUKI KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO W PYTANIA I ODPOWIEDZIACH ORAZ TEOLOGIA W OBRAZKACH DLA DZIECI



                   1 stycznia
                  W KAŻDYM DNIU NOWEGO 2020 ROKU
                  NIECH NAM BŁOGOSŁAWI BÓG MIŁOSIERNY!!!

                   Drodzy Parafianie!
                   W życzeniach noworocznych przekazuję Wam Boże błogosławieństwo:

                   
                  „Niech cię Pan błogosławi i strzeże.
                   Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską.
                   Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem”.  
                                                                     
                                                                                                                                              ks. proboszcz Jan



                   
                  PODZIĘKOWANIE ZA ROK PAŃSKI 2019
                   
                  W czasie Bożonarodzeniowym słyszymy o Mocy wypowiadanego przez Pana Boga Słowa. Wszystko staje się przez Boże Słowo; wszechświat, ziemia, człowiek, ponieważ Boże Słowo jest twórcze i żywe. Na Słowo Boga rodzi się Jezus. Dzięki słowu Jezusa rodzi się Jego Wspólnota, którą nazywamy Kościołem. To dzięki słowu, które jest głoszone w Chrystusowej Wspólnocie rodzi się w nas żywa wiara. To dzięki słowu Syna Bożego przyjmujemy Sakramenty Św.
                  Jednak by to Boże Słowo mogło być głoszone, a Sakramenty Św. sprawowane potrzebni są ludzie.
                  I to Boże Słowo jest głoszone w różnym wymiarze przez kapłana i ludzi świeckich.
                  Za to głoszenie Bożego Słowa pragnę Wam, drodzy Parafianie, podziękować.
                  Podziękować Ks. Seniorowi Janowi Teska, który służył nam przez 12 lat, a obecnie znajduje się w Domu Emerytów w Katowicach.
                  Podziękować Służbie Liturgicznej: ministrantom, naszym Panom Kościelnym: Marianowi i Michałowi, naszym Szafarzom Eucharystii, Panu Rajmundowi i Panu Pawłowi - oni nie tylko rozdają Komunię Św. w czasie Mszy Św., ale również zanoszą ją do chorych parafian.
                  Bóg zapłać Panu organiście Łukaszowi, który mimo obowiązków zawodowych i rodzinnych uświetnia swoim graniem Msze Św. i Nabożeństwa.
                  Bóg zapłać Pani katechetce Marysi i Pani Katechetce Joannie, za zaangażowanie w przygotowaniu oprawy Liturgii Mszy Św., zaś dzieciom, młodzieży, dorosłym za czytanie Bożego Słowa, śpiew Psalmów.
                  Bóg zapłać Pocztom Sztandarowym.
                  Dziękujemy Pani Wiesławie za pranie obrusów i bielizny ołtarzowej oraz szat liturgicznych. Dziękujemy Panu Andrzejowi, który dalej sponsoruje zakup nowych ornatów.
                  Dziękujemy Panu Kazimierzowi za dokumentowanie ważnych wydarzeń parafialnych i zapisywanie ich w Kronice Parafialnej.
                  Bóg zapłać wszystkim grupom parafialnym: Dzieciom Maryi ich Animatorkom, Młodzieżowej grupie Oazowej oraz ich moderatorce Agacie, Kręgowi Domowego Kościoła, Rodzinom Szensztackim, Różom Różańcowym, Radzie Parafialnej, Zespołowi Charytatywnemu i jego sympatykom. Istniejące grupy w parafii; dziecięce, młodzieżowe, dorosłych, modlitewne są obrazem żywego Bożego Słowa, które jest głoszone przez Waszą postawę religijną
                   
                  Bóg zapłać Pani Barbarze Magiera, za piękne i pełne Bożego Słowa dekoracje w naszym Kościele. Dziękuję tym wszystkim Paniom i Panom, którzy w ciągu całego roku sprzątali nasz Kościół.
                  Dziękuję pracującym na probostwie cioci Krysi oraz Patrycji za ich troskę, opiekę i pracę.
                  Bóg zapłać grupie panów: Adamowi i Stanisławowi, Adamowi i Marcinowi, Romanowi, Zygmuntowi i Piotrowi za wielką pomoc przy remoncie probostwa, a także za zaangażowanie przy różnego rodzaju pracach koniecznych - poświęcają swój czas i entuzjazm, aby wszystko w kościele i wokół niego mogło funkcjonować.
                  Dziękujemy Panom Zygmuntowi oraz Romanowi za poświęcenie czasu i sił, aby w naszym Kościele oraz na probostwie było ciepło.
                  Panu Marcinowi dziękujemy za cierpliwe czuwanie nad sprawnością pieca i centralnego ogrzewania.
                  Dziękujemy Paniom Jolancie i Henryce oraz Panu Marianowi i ich pomocnikom za troskę o zieleńce wokół naszego Kościoła.
                  Bóg zapłać Dyrekcji Szkoły za współpracę, dzięki, której jako Parafia i Społeczność Lokalna - możemy głosić Boże Słowo poprzez imprezy religijne i kulturalne.
                  Dziękujemy gospodarzowi naszego cmentarza Panu Zbyszkowi za ład i porządek na cmentarzu.
                  Bóg zapłać Państwu Górnicz - redaktorom Parafialnej Strony Internetowej, dzięki której informacje o naszej parafii, czytane są na całym Świecie.
                  Moi Drodzy!
                   
                  Bóg zapłać Wam wszystkim, bo wszyscy jesteście zaangażowani, aby nasza Parafia mogła być żywym Bożym Słowem:
                  Dziękuję za ofiary pieniężne, bo dzięki nim nasz Kościół i Parafia mogą funkcjonować.
                  Dziękuję za Waszą modlitwę, także za mnie, za Waszą obecność, życzliwość, dobre słowo.

                   
                  Jeśli kogoś pominąłem w tym podziękowaniu, niech nie czuje się urażony, bo z serca szczerze i mocno wszystkim dziękuję.

                   
                  Jeszcze raz wszystkim Parafianom i Waszym  gościom - Bóg zapłać za życzliwość, zaufanie, wszelką pomoc, ponieważ w ten sposób wyrażacie jak ważna jest w waszym życiu wiara, którą nie zatrzymujecie dla siebie, ale Głosicie Boże Słowo na różne sposoby.
                   
                  Bóg zapłać i Szczęść Boże w Nowym Roku.  
                                                                                           Ks. Proboszcz Jan

                  Wróć do spisu treści