Sakrament namaszczenia chorych
- nieostatni sakrament
Nieraz tylko myśląc o sakramencie namaszczenia chorych otwieraliśmy w swojej wyobraźni kolekcję najbardziej tragicznych obrazów, związanych bezpośrednio ze śmiercią, ciężkim cierpieniem i chorobą, dramatycznym odejściem z tej ziemi.
Dopiero osobiste świadectwo Jana Pawła II otworzyło nasze wnętrze na rzeczywistą obecność Zbawiciela, który zwłaszcza w chwili śmierci powraca, aby nas wprowadzić do domu Ojca. W ostatnim tygodniu życia Ojciec święty dwukrotnie przyjął ten sakrament, aby spocząć w ramionach Ojca.
Od wieków średnich dominuje w religijności człowieka przekonanie, że namaszczenie chorych jest faktycznie ostatnim namaszczeniem. Określenie to rzeczywiście zaakceptował Sobór Trydencki i nawet pierwszy Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 roku. Natomiast Sobór Watykański II za właściwszą uznał nazwę namaszczenie chorych wskazując na przekonanie pierwszego pokolenia chrześcijan, wyrażone w Liście św. Jakuba:
"Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem, i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone" (Jk 5,14-15).
Tak więc nie jest to sakrament przeznaczony wyłącznie dla tych, którzy przeżywają ostatnie chwile życia i są faktycznie w stanie agonii, ale odpowiednią porą na przyjęcie tej uzdrawiającej łaski jest czas, kiedy wiernym zaczyna grozić niebezpieczeństwo śmierci z powodu choroby lub starości (KL 73; kan. 1001).
Jeśli chory, który został namaszczony, odzyskał zdrowie, w przypadku nowej, ciężkiej choroby może ponownie przyjąć ten sakrament.
W ciągu tej samej choroby namaszczenie chorych może być udzielone powtórnie, jeśli choroba się pogłębia.
Jest rzeczą stosowną przyjąć sakrament namaszczenia chorych przed trudną operacją.
Odnosi się to także do osób starszych, u których pogłębia się starość.
Kto może przyjąć namaszczenie chorych?
Kodeks Prawa Kanonicznego jasno określił, że namaszczenia chorych można udzielić wiernemu, który zaczyna znajdować się lub znajduje w niebezpieczeństwie śmierci na skutek choroby lub starości (kan. 1004 § 1).
Z tekstu normy jasno wynika, że z udzielenie i przyjęcie tego sakramentu nie należy odkładać na ostatnie chwile życia ziemskiego. Dlatego, kto został dotknięty - nawet nagle - poważną i niebezpieczną chorobą i znalazł się w niebezpieczeństwie zagrożenia życia powinien skorzystać z łaski tego sakramentu i jemu towarzyszących (z pokuty i Eucharystii) oraz specjalnego daru, jakim jest odpust zupełny na godzinę śmierci.
Kiedy chory jest odpowiednio dysponowany, to powinien również skorzystać z łaski darowania kar doczesnych, które po śmierci miałby do odpokutowania w czyśćcu.
Natomiast, jeśli kapłan ma wątpliwość, czy osoba jest dysponowana do przyjęcia tego sakramentu, to można udzielić go warunkowo (kan.1005).
Nie wolno udzielać tego sakramentu osobom, co do których jest pewność, że już zmarły. Wtedy kapłan powinien się pomodlić za taką osobę, włączając do modlitwy zgromadzonych wokół ciała tej osoby.
Trzeba też wyraźnie przypomnieć, że nie wolno udzielać tego sakramentu osobom, które z uporem trwają w jawnym grzechu ciężkim (kan. 1007), nie okazują oznak żalu i skruchy bądź odmawiają przyjęcia sakramentu.
Kapłan katolicki może udzielić tego sakramentu wyznawcom Kościołów Wschodnich odłączonych od Kościoła Łacińskiego, jeśli dobrowolnie proszą o namaszczenie i są należycie dysponowani (kan. 844 § 3). Natomiast inni chrześcijanie, jeśli nie mogą skorzystać z własnego szafarza, to mogą przyjąć namaszczenie od kapłana katolickiego, ale muszą sami wyraźnie poprosić i wyznać wiarę katolicką w ten sakrament. Muszą też być do przyjęcia łaski odpowiednio przygotowani (kan. 844 § 4).
Odwiedziny chorych
Chorych odwiedzamy w drugą sobotę miesiąca.
Chorych można zgłaszać do piątku w zakrystii lub kancelarii.
Chory przyjmuje Komunię. Możliwe jest też przyjęcie sakramentu namaszczenia chorych, który można przyjąć wielokrotnie nawet w czasie tej samej choroby.
Sytuacje nadzwyczajne
W sytuacjach nadzwyczajnych można w każdej chwili poprosić księdza z posługą sakramentalną.