Patron parafii

Izydor Oracz

Patron:
           - rolników
           - Madrytu, Saragossy
           - diecezji kieleckiej

Jego wspomnienie obchodzimy 15 maja

      Święty katolicki pochodzący z Hiszpanii. Żył w latach 1080 – 1130.
     W 1619 r. zaliczony przez papieża Pawła V do grona błogosławionych.
     W 1622 r. wyniesiony do grona świętych przez papieża Grzegorza XV.

św. Izydor z naszego kościoła

wizerunek świętego namalowany przez Barbarę Magiera

Na obrazach malowany jest w charakterystycznym ujęciu – klęczy przed krzyżem lub figurą, a obok aniołowie orzą jego pługiem. W rzeźbach najczęściej przedstawiany jest z pługiem i krzyżem.

Izydor mieszkał w Madrycie. Pochodził z ubogiej rodziny, całe życie pracował jako rolnik – początkowo jako parobek, a z biegiem czasu jako zarządzający majątkiem barona Juana de Vargas, właściciela plantacji,. Ożenił się z Marią Torbą (późniejszą błogosławioną). Miał z nią syna.
     Słynął z pobożności, ducha pokuty i z uczynków miłosierdzia. Dzielił się z uboższymi od siebie wszystkim, co w jego mniemaniu mu zbywało. Codziennie rano, zanim jeszcze poszedł w pole, odwiedzał madryckie kościoły i modlił się, zwłaszcza przed obrazami Matki Bożej. Pracujący z nim robotnicy donieśli na niego, że zamiast wykonywać powierzone mu obowiązki spędza zbyt wiele czasu w pobliskiej świątyni. Zaniepokojony tymi relacjami właściciel plantacji postanowił sprawdzić, jak jest naprawdę. Kiedy przybył na miejsce, zobaczył Izydora modlącego się pod drzewem i dwie postacie anielskie, które orały za niego pole. Innego znów dnia Izydor pracował wspólnie z dwójką aniołów, wykonując w ten sposób pracę przeznaczona dla trzech osób. Widząc to, Juan de Vargas mianował Izydora zarządcą swoich dóbr.
     W ten sposób została wyrażona głęboka chrześcijańska prawda o tym, że Pan Bóg wspomaga człowieka pobożnego, a czas przeznaczony na modlitwę w żaden sposób nie może być uznawany za stracony.
Izydor został pochowany na cmentarzu w Madrycie, a miejsce jego pochówku zaczęto otaczać szczególnym kultem, ze względu na cuda, jakie się tam działy (szczególnie chorzy doświadczali cudownych uzdrowień). W 1170 roku przeniesiono szczątki Izydora do kościoła, w którym był chrzczony. Podczas ekshumacji stwierdzono, że zwłoki nie uległy zepsuciu, mimo, że miejsce pochówku zalewane było wodą. W 1212 roku zanotowano następujące wydarzenie:
     Miała wtedy miejsce jedna z większych bitew wojsk chrześcijańskich z muzułmańskimi o wyzwolenie Hiszpanii. Król Alfons VIII zmierzał z armią na południe kraju, ale na drodze stanęły mu wysokie góry z przełęczami obsadzonymi przez przeciwnika. Kiedy król zastanawiał się nad możliwością rozwiązania problemu, w obozie pojawił się ubogi pasterz, który zaoferował pomoc w bezpiecznym przeprowadzeniu armii. Władca zaufał przybyszowi, przeszedł przez góry i stoczył zwycięską bitwę niedaleko Navas de Tolosa. W drodze powrotnej, zapragnął oddać cześć relikwiom Izydora, bo wieść o zachowaniu się ciała dotarła i do niego. Kiedy otwarto wieko sarkofagu, król wykrzyknął:
„To ten pasterz, który pokazał mi drogę!”
     Jedną z cudownie uzdrowionych osób miał być król Hiszpanii Filip III, który w podzięce za otrzymane za pośrednictwem Izydora łaski ufundował nowy relikwiarz na jego szczątki (rok po śmierci króla Filipa Izydor został ogłoszony świętym).

     Wspomnienie świętego Izydora szczególnie uroczyście obchodzi się w rejonach rolniczych. W wielu krajach w dniu jego święta odbywają się festyny ludowe, kiermasze i barwne procesje.

     Przysłowia zawiązane ze świętym Izydorem:

     Na świętego Izydora pusta komora.
     Na świętego Izydora bywa często chłodna pora.

Informacje uzyskano z:
Internetowa Liturgia Godzin.
wiara.pl
Echo Katolickie (czasopismo diecezji siedleckiej)