Temat dnia 2013
Podziękowanie za Rok 2013:
- Ks Seniorowi Janowi Teska za pomoc w całorocznej pracy duszpasterskiej.
- Ks. Tomaszowi za wszelką pomoc, a szczególnie za to, że od 18 maja cieszy się z sakramentu kapłaństwa.
- Służbie Liturgicznej; ministrantom, dwom naszym Panom Kościelnym, Szafarzom Eucharystii, Panom
organistom: Bartkowi i Łukaszowi, także naszemu zmarłemu organiście Ryszardowi, wszystkim zaangażowanym w uświetnienie Mszy św. niedzielnych, świątecznych, tygodniowych:
- Pani katechetce Marysi i Pani katechetce Joannie, dzieciom, młodzieży, dorosłym, pocztom sztandarowym.
- Dziękujemy Pani Kubica za pranie bielizny Liturgicznej oraz alb i szat liturgicznych.
- Bóg zapłać wszystkim grupom parafialnym: Ministrantom, Dzieciom Maryi, ich Moderatorce, Pani Natalii, Oazie i animatorkom, Rodzinom Szensztackim, Różom Różańcowym, Radzie Parafialnej, Zespołowi Charytatywnemu i sympatykom. Zawsze istniejące w parafii grupy: dziecięce, młodzieżowe, dorosłych, modlitewne są wyznacznikiem naszego wspólnego zaangażowania w dzieło ewangelizacji oraz naszego zbawienia.
- Bóg zapłać Pani Magierowej, która dba o wystrój i dekorację naszego Kościoła, Bóg zapłać naszym ogrodnikom, którzy troszczą się o zieleńce wokół kościoła i na cmentarzu.
- Bóg zapłać Panom pracującym przy różnego rodzaju naprawach i inwestycjach . Dziękuję też za wszystkie Wasze inne prace i za dyspozycyjność - bo jesteście na każde zawołanie: jesteście takim pogotowiem interwencyjnym.
- Bóg zapłać Dyrekcji Szkoły za współpracę - dzięki niej, jako parafia i społeczność lokalna, możemy organizować różnego rodzaju imprezy religijne, kulturalne.
- Dziękuję tym wszystkim Paniom, które w ciągu całego roku sprzątały nasz kościół, bo zazwyczaj są to te same Panie.
- Dziękuję tym, których zazwyczaj nie widać, a pracują na probostwie: cioci Krysi za troskę i opiekę, wujkowi Teodorowi za różnego rodzaju prace wokół Kościoła i na probostwie, za dbałość o czystość oraz za to, że mamy ciepło w kościele. Patrycji dziękuję za wszelką pomoc, opiekę i ciągłą młodzieńczą radość.
- Bóg zapłać Państwu Górnicz, naszym redaktorom Parafialnej Strony Internetowej, która czytana jest na całym świecie. A odwiedziło ją w ciąg 3,5 roku istnienia - na dzień dzisiejszy ponad 44 tys. osób, co pokazuje jak pomocna jest w przekazywaniu informacji o naszej parafii.
- Dziękujemy także naszemu Panu Grabarzowi za porządek, czystość i dbałość o nasz cmentarz
- Dziękuję Panu Sitko za dbałość i wytrwałość w przywożeniu opału do naszego Kościoła.
Moi Drodzy, Bóg zapłać Wam wszystkim, bo wszyscy jesteśmy zaangażowani, aby nasza Parafia mogła funkcjonować. Dziękuję też za ofiarność materialną, bo dzięki niej nasz Kościół bardzo się zmienia. A jeszcze bardziej się zmieni, kiedy pojawi się nowa Droga Krzyżowa, a jak mnie zapewniono, pierwsze stacje gotowe będą na Święta Wielkanocne. Dziękuję za Waszą modlitwę - także za mnie i za Waszą tutaj obecność.
Jeżeli w tych podziękowaniach kogoś pominąłem, to przepraszam i jeszcze bardziej szczerze dziękuję.
Jeszcze raz wszystkim parafianom i gościom Bóg zapłać za życzliwość, zaufanie i wszelką pomoc ponieważ w ten sposób wyrażacie swoją wiarę.
Bóg zapłać i szczęść Boże w Nowym Roku
Ks. Proboszcz Jan
Redagujący Parafialną Stronę Internetową dziękują Panu Kazimierzowi Sosna za systematyczne dostarczanie dokumentacji fotograficznej wszystkich kościelnych uroczystości.
1 grudnia
I NIEDZIELA ADWENTU
Adwent jest okresem radosnego i nabożnego oczekiwania na przyjście Chrystusa - oczekiwania na Boże Narodzenie jako wspomnienie pierwszego przyjścia Chrystusa (25 grudnia) i Jego objawienia się (6 stycznia) oraz na drugie przyjście Chrystusa na końcu wieków.
W okresie Adwentu bardzo ważnym symbolem liturgicznym jest światło:
- Chrystus objawia się, przychodzi do swoich, przynosi światło swej nauki.
W liturgii sprawowanej w kościele i w liturgii domowej element światła wyrażany jest poprzez świece roratnie i lampiony adwentowe.
Z okresem Adwentu zwiazane są bogate tradycje i obyczaje domowe o dużej wymowie symbolicznej:
np. wieniec adwentowy, kalendarz adwentowy, św. Mikołaj
1 grudnia
I NIEDZIELA ROKU LITURGICZNEGO
Rok kościelny, zwany też rokiem liturgicznym rozpoczyna się Adwentem przygotowującym do uroczystości Bożego Narodzenia.
Okresy roku kościelnego:
- Okres Adwentu - trwa 4 tygodnie od I niedzieli Adwentu do 24 grudnia
- Okres Bożego Narodzenia - rozpoczyna się 25 grudnia i trwa do Niedzieli Chrztu Świętego, czyli do pierwszej niedzieli po uroczystości Objawienia Pańskiego (Objawienie Pańskie czcimy 6 stycznia)
- Okres zwykły roku liturgicznego - od poniedziałku po święcie Chrztu Pańskiego aż do Środy Popielcowej
- Okres Wielkiego Postu - od środy Popielcowej do południa Wielkiego Czwartku (liczy 40 dni)
- Triduum Paschalne, największe święto Kościoła, trwa od Wielkiego Czwartku do Niedzieli Zmartwychwstania. Niedziela Zmartwychwstania, Wielkanoc to trzeci dzień Triduum Paschalnego i pierwszy dzień Pięćdziesiątnicy Paschalnej
- Okres Wielkanocny - trwa przez następnych 50 dni i kończy się uroczystością Zesłania Ducha Świętego
- Okres zwykły - rozpoczyna się po uroczystości Zesłania Ducha Świętego i trwa aż do Adwentu.
Okresy zwykłe w roku liturgicznym liczą 33 lub 34 tygodnie.
Informacje ze "Skarbca modlitw i pieśni" wydanie III
20 września
Miło nam poinformować, że wśród zwycięzców pierwszego etapu Rekolekcyjnego Konkursu znajomości Ewangelii św. Łukasza znalazły się:
Magdalena Kozielska i Katarzyna Wardenga.
Finał konkursu wiedzy na temat treści Ewangelii odbędzie się w sobotę, 5 październik 2013 o godz. 11:00 w salkach przy Parafii Św. Szczepana w Katowicach-Bogucicach, a dla laureatów etapu diecezjalnego przewidziano cenne nagrody.
animator Ruchu Dzieci Maryi: Natalia Sobeczko
15 lipca
Słowo metropolity katowickiego abp. Wiktora Skworca skierowane do młodzieży
Drodzy Młodzi Przyjaciele!
W Hymnie na Światowy Dzień Młodzieży śpiewamy: „Chrystus nas zaprasza: <<Przyjdźcie, przyjaciele>>. Chrystus nas posyła: <<Bądźcie misjonarzami!>>”.
Bardzo mi zależy na Was, na Waszym świadectwie umiłowania Jezusa Chrystusa i Jego Kościoła. Serdecznie zapraszam Was do wzięcia udziału w trzydniowym spotkaniu młodych „Rio na Śląsku”. Odbędzie się ono w dniach 26 – 28 lipca 2013 roku w Piekarach Śląskich. Przeżyjmy ten czas razem, w łączności z młodymi zgromadzonymi w Rio de Janeiro. Na żywo, za pomocą telemostu, będziemy wsłuchiwali się w słowa, które papież Franciszek wypowie do młodych chrześcijan z całego świata. Będziemy trwali na modlitwie, odprawimy Eucharystię, wysłuchamy świadectw misjonarzy i konferencji.
Drodzy Młodzi, dziękuję za Waszą wierność Bogu i odwagę naśladowania Jezusa Chrystusa, który posyłając misjonarzy – którymi przecież i Wy jesteście – udziela im mocy mówienia i działania w Jego imieniu.
Raz jeszcze zapraszam Was wszystkich do Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej! Do zobaczenia – czekam na Was w Piekarach! Już dziś błogosławię Każdej i Każdemu z Was: w imię Ojca, i Syna i Ducha Świętego!
+Wiktor Skworc
ARCYBISKUP METROPOLITA
KATOWICKI
11lipca
70-ta rocznica zbrodni na Wołyniu
DEKLARACJA
Arcybiskupa Większego Światosława Szewczuka,
Metropolity Kijowsko-Halickiego Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego,
Arcybiskupa Józefa Michalika, Metropolity Przemyskiego obrz. łac.,
Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski,
Arcybiskupa Mieczysława Mokrzyckiego, Metropolity Lwowskiego obrz. łac.,
Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Rzymskokatolickiego Ukrainy,
Arcybiskupa Jana Martyniaka, Metropolity Przemysko-Warszawskiego,
Kościoła bizantyńsko-ukraińskiego.
„Niech dzięki oczyszczeniu pamięci historycznej
wszyscy będą gotowi stawiać wyżej to,
co jednoczy, niż to, co dzieli” (bł. Jan Paweł II)
Spotykamy się w Warszawie, w przededniu obchodów 70-tej rocznicy zbrodni na Wołyniu, których symbolem stały się wydarzenia z 11 lipca 1943 r. Ofiarami zbrodni i czystek etnicznych stały się dziesiątki tysięcy niewinnych osób, w tym kobiet, dzieci i starców, przede wszystkim Polaków, ale także Ukraińców, oraz tych, którzy ratowali zagrożonych sąsiadów i krewnych. Ofiara ich życia wzywa nas w tych rocznicowych dniach do szczególnie głębokiej refleksji, do gorliwej modlitwy o odpuszczenie grzechów i przebaczenie, a także o łaskę stawania w prawdzie wobec Boga i ludzi. 70-lecie tych tragicznych wydarzeń stanowi również kolejną okazję, aby zwrócić się z apelem do Polaków i Ukraińców o dalsze kroki na drodze do braterskiego zbliżenia, które jest niemożliwe bez szczerego pojednania. Zachęca nas także do tego obchodzony w tym roku jubileusz 1025-lecia Chrztu Rusi oraz pierwszy rok przygotowań do obchodów 1050-lecia Chrztu Polski. A przecież ochrzczony człowiek i naród przyjmuje nie tylko odpuszczenie grzechów i otrzymuje nadzieję zbawienia, ale także gotowość życia Ewangelią Jezusa Chrystusa z jej nakazem przebaczania win.
Jesteśmy świadomi, że tylko prawda może nas wyzwolić (por. J 8, 32); prawda, która niczego nie upiększa i nie pomija, która niczego nie przemilcza, ale prowadzi do przebaczenia i darowania win. Jako dzieci jednego Ojca w niebie kierujemy do Jego miłosierdzia prośbę o przebaczenie w duchu słów Modlitwy Pańskiej: „Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”. Pamiętamy przy tym o pięknych kartach współżycia naszych narodów, o radościach i sukcesach współpracy, ale i o krzywdach, jakie zostały wyrządzone zwłaszcza w trakcie II wojny światowej i w jej następstwie. Wiemy, że chrześcijańska ocena zbrodni wołyńskiej domaga się od nas jednoznacznego potępienia i przeproszenia za nią. Uważamy bowiem, że ani przemoc, ani czystki etniczne nigdy nie mogą być metodą rozwiązywania konfliktów między sąsiadującymi ludami czy narodami, ani usprawiedliwione racją polityczną, ekonomiczną czy religijną.
Pragniemy dzisiaj oddać hołd niewinnie pomordowanym, ale i przepraszać Boga za popełnione zbrodnie oraz raz jeszcze wezwać wszystkich, Ukraińców i Polaków, zamieszkujących zarówno na Ukrainie, jak i w Polsce oraz gdziekolwiek na świecie, do odważnego otwarcia umysłów i serc na wzajemne przebaczenie i pojednanie.
Przypominamy słowa kard. Lubomira Huzara z 2001 r., że „niektórzy synowie i córki Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego wyrządzali zło – niestety świadomie i dobrowolnie – swoim bliźnim z własnego narodu i z innych narodów”. Jako zwierzchnik Kościoła greckokatolickiego pragnę powtórzyć te słowa dzisiaj i przeprosić Braci Polaków za zbrodnie popełnione w 1943 r.
W imię prawdy uważamy, że przeproszenia i prośby o wybaczenie wymaga postawa tych Polaków, którzy wyrządzali zło Ukraińcom i odpowiadali przemocą na przemoc.
Jako przewodniczący Episkopatu Polski kieruję do Braci Ukraińców prośbę o wybaczenie.
Do dzisiaj Polacy i Ukraińcy noszą w swojej pamięci bolesne rany i wspomnienia tragedii wołyńskiej. W sposób szczególny widoczne są one w społeczeństwie współczesnej Ukrainy, którego dobro duchowe jest najważniejsze także dla Kościoła Rzymskokatolickiego na Ukrainie. Dlatego z gorącą troską, jako przewodniczący Episkopatu Rzymskokatolickiego Ukrainy przyłączam się do apelu o pojednanie. Mam nadzieję, że pomimo tragicznej przeszłości możliwe są dobrosąsiedzkie i chrześcijańskie relacje Polaków i Ukraińców, gdziekolwiek się spotykają, współpracują i myślą o przyszłości.
Za godny potępienia uważamy skrajny nacjonalizm oraz szowinizm. To on bowiem, obok ateistycznego i totalitarnego komunizmu oraz nazizmu, był ideologią, która w trakcie XX stulecia spowodowała miliony ofiar.
To, co niektórym jawiło się wówczas jako usprawiedliwione w oczach Boga, okazało się bezwzględnym deptaniem Jego przykazań. Przed obliczem Pana, w świetle Jego kategorycznego żądania „Nie zabijaj!”, wyrażamy gorzką świadomość przewinień, gdyż nic nie usprawiedliwia wzajemnej wrogości, prowadzącej aż do przelewu bratniej krwi.
Obiektywne poznanie faktów oraz ukazanie rozmiarów tragedii i dramatów przeszłości staje się dzisiaj pilną sprawą historyków i specjalistów, bo tylko poznanie prawdy historycznej wyciszyć może narosłe wokół tej sprawy emocje. Apelujemy więc do polskich i ukraińskich naukowców o dalsze badania oparte na źródłach i o współdziałanie w wyjaśnianiu okoliczności tych przerażających zbrodni, jak również sporządzenie listy imion wszystkich, którzy ucierpieli. Widzimy też potrzebę godnego upamiętnienia ofiar w miejscach ich śmierci i największego cierpienia.
Pragniemy przypomnieć, że katoliccy biskupi polscy i ukraińscy rozpoczęli rozmowy o potrzebie pojednania obu Kościołów i narodów już w październiku 1987 r. na spotkaniu w Rzymie poprzedzającym millennium chrztu Rusi Kijowskiej. W rok później doszło do historycznej liturgii na Jasnej Górze z udziałem kard. Józefa Glempa oraz kierującego Kościołem Greckokatolickim kard. Myrosława Lubacziwskiego. Milenijne obchody Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego na Jasnej Górze, w duchowej stolicy Polski, były istotnym krokiem zwiastującym wyjście tego Kościoła z podziemia w ZSRR, prześladowanego tam i zakazanego.
Profetyczne znaczenie miały słowa bł. Jana Pawła II wypowiedziane we Lwowie w 2001 r.: „Niech dzięki oczyszczeniu pamięci historycznej wszyscy będą gotowi stawiać wyżej to, co jednoczy, niż to, co dzieli, ażeby razem budować przyszłość opartą na wzajemnym szacunku, na braterskiej wspólnocie, współpracy i autentycznej solidarności".
W czerwcu 2005 r. w Warszawie i we Lwowie ogłoszony został wspólny list Synodu Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego i Konferencji Episkopatu Polski. Obie strony wypowiedziały wówczas słowa: „Przebaczamy i prosimy o przebaczenie!”, będące wcześniej fundamentem pojednania polsko-niemieckiego, z nadzieją, że zaowocują teraz w relacjach polsko-ukraińskich. Wolę takiego działania potwierdziły tysiące wiernych, odpowiadając: „Amen”.
Dziś oddajemy hołd i czcimy pamięć tych Ukraińców i Polaków, którzy ryzykując życiem, ratowali bliźnich przed zagładą lub też w inny sposób stawali w ich obronie w tych dramatycznych czasach. Modlimy się wspólnie o wieczne odpoczywanie dla wszystkich niewinnych ofiar, które zginęły w 1943 roku na Wołyniu. Modlimy się także o miłosierdzie Boże dla tych, którzy ulegli ideologii przemocy i nienawiści, a także o to, by wojna, która już dawno wygasła na naszych ziemiach, nie trwała dziś w sercach ludzi. Dlatego myśląc o obecnych i przyszłych pokoleniach, powtarzamy w imieniu naszych Kościołów, że nienawiść i przemoc zawsze jest degradacją człowieka i narodu, przebaczenie, braterstwo, współczucie, pomoc i miłość stają się natomiast trwałym i godnym fundamentem kultury współżycia ludzkiego.
Myśląc o przyszłości jesteśmy świadomi, że bez wzajemnego pojednania nasz Kościół nie byłby wiarygodny w wypełnianiu swej ewangelicznej misji, a nasze narody nie będą miały perspektywy współpracy i rozwoju w płaszczyźnie tak religijnej, jak i politycznej. Uważamy też, że współpraca wolnej Polski z wolną Ukrainą jest niezbędna, by w tej części Europy panował pokój, ludzie cieszyli się wolnością religijną, a prawa człowieka nie były zagrożone. Widzimy też potrzebę wspólnego świadectwa chrześcijan z Polski i Ukrainy w jednoczącej się Europie. Wspólnie stajemy w obliczu wyzwań, jakie stwarza sekularyzacja i próba organizacji życia „jakby Bóg nie istniał”. Jesteśmy częścią historii Bożej miłości i – zgodnie z zachętą Ojca Świętego Franciszka – powinniśmy być ogniwem tej miłości w świecie. Kościoły, które doświadczyły męczeństwa, mają szczególne prawo do przypominania Europie o jej chrześcijańskich korzeniach.
Niech Bóg wejrzy na Kościół żyjący na naszych ziemiach i pomoże polskiemu oraz ukraińskiemu narodowi, aby żyjąc w pokoju dzieliły się swym duchowym bogactwem oraz wnosiły swój wkład w jedność i przyszłość Europy!
Ślemy też braterskie pozdrowienia Braciom Prawosławnym, wierząc, że proces wzajemnego pojednania uzdrowi rany, które są przeszkodą nie tylko w harmonijnym współżyciu narodów, ale i w szczerym dążeniu do jedności Chrystusowego Kościoła.
+ Józef Michalik
Arcybiskup Metropolita Przemyski obrz. łac. Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski
+ Światosław Szewczuk
Arcybiskup Większy Metropolita Kijowsko-Halicki Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego
+ Jan Martyniak
Arcybiskup Metropolita Przemysko-Warszawski Kościoła bizantyńsko-ukraińskiego
+ Mieczysław Mokrzycki
Arcybiskup Metropolita Lwowski obrz. łac. Przewodniczący Konferencji Episkopatu Rzymskokatolickiego Ukrainy
Warszawa, 28 czerwca 2013 r.
30 maja
UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA
(Boże Ciało)
Obchodzona jest w czwartek po uroczystości Najświętszej Trójcy. Jest uroczystością dziękczynną za ustanowienie Najświętszego Sakramentu.
PROCESJA BOŻEGO CIAŁA
Podczas procesji, w czasie której niesie się po drogach Eucharystię w uroczystym obrzędzie ze śpiewem, składamy publicznie świadectwo swej wiary i pobożności wobec Najświętszego Sakramentu.
W procesji oddajemy hołd Zbawicielowi i prosimy o Jego błogosławieństwo.
Po uroczystej Mszy św., która w tym roku rozpoczęła się o godz. 8:30 procesja ruszyła do czterech ołtarzy. Przy każdym z nich ksiądz odczytał kolejno fragmenty Ewangelii według św. Mateusza, Marka, Łukasza i Jana, jako wyznanie wiary, że w Najświętszym Sakramencie jest obecny ten sam Bóg - Człowiek, którego naukę głoszą Ewangelie. Po wspólnych modłach kapłan błogosławił Najświętszym Sakramentem ludzi i miejsce.
Mimo ulewnego deszczu parafialnie tłumnie, całymi rodzinami, uczestniczyli w uroczystym obrzędzie.
W tym roku procesja przeszła ulicą Chrobrego i Owocową:
I Ołtarz na ul. Owocowej przy posesji państwa Kominek
II Ołtarz na ul. Owocowej przy posesji państwa Kmieć
III Ołtarz na ul. Owocowej przy posesji państwa Ciuberek
IV Ołtarz na ul. Chrobrego przy ZSP nr 5
Procesja zakończyła się w kościele uroczystym hymnem "Ciebie Boże wielbimy…" i błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem.
26 maja
ODPUST PARAFIALNY
W niedzielę, o godz. 11:00 została odprawiona uroczysta suma odpustowa z okazji wspomnienia świętego Izydora Oracza - patrona rolników i naszej parafii.
Informacje na temat świętego Izydora można przeczytać w zakładce "Patron parafii".
Pogodzie nie możemy się dziwić - przecież nawet przysłowie ludowe zapowiada: "Na świętego Izydora często bywa chłodna pora".
25 maja
WSPOMNIENIE ŚW. URBANA -
PROCESJA DO KAPLICZKI ŚW. URBANA
W sobotę, o godz. 16:00 parafianie zgromadzili się przy kapliczce św. Urbana, by tam uczestniczyć we Mszy św. odprawionej w intencji dobrych plonów.
Spełniamy w ten sposób śluby złożone przez naszych przodków po kataklizmie pogodowym, który nawiedził ziemię wodzisławską w 1848 roku.
Więcej informacji o tamtych wydarzeniach i o samej kapliczce można przeczytać w zakładce: "Krzyże i kapliczki".
19 maja
MSZA ŚWIĘTA PRYMICYJNA
W niedzielę Zesłania Ducha Świętego, ks. TOMASZ TESARCZYK odprawił o godz. 10:30
uroczystą Mszę Świętą Prymicyjną
podczas której dziękował Bogu za dar powołania kapłańskiego.
Informacje z uroczystości ukazywać się będą sukcesywnie w zakładce "Wydarzenia - uroczystości 2013"
18 maja
" Świat nigdy tak bardzo nie potrzebował świętych kapłanów jak dzisiaj"
(bł. Matka Teresa z Kaluty)
W sobotę, 18 maja, podczas Eucharystii, która rozpoczęła się o godz. 10:00
w Katedrze Chrystusa Króla w Katowicach
nasz parafianin
TOMASZ TESARCZYK
przyjął Święcenia Prezbiteratu,
które otrzymał z rąk
Jego Ekscelencji Księdza Arcybiskupa Wiktora Skworca
pasterza Kościoła Katowickiego
25 kwietnia
POŻEGNANIE
ŚP RYSZARDA KOWALSKIEGO
wygłoszone przez ks. proboszcza Jana Sopota
podczas Mszy św. w kościele św. Marii Magdaleny
Umiłowani uczestnicy Chrześcijańskiego pogrzebu. Siostry i Bracia!
Droga Żono, dorosłe Dzieci i wszyscy Bliscy!
Każdy z nas tu obecnych - nawet w tej chwili - snuje plany na przyszłość.
Zatroskani jesteśmy o rodzinę, bliskich. Myślimy, co zrobić, aby było jeszcze lepiej i łatwiej w życiu. Na dodatek jest piękny, wiosenny poranek, słońce świeci, a piękno tej chwili dopełnia cudowny śpiew ptaków, rześkie powietrze - aż chce się żyć…
Jest piękny, wiosenny poranek… Godzina 6:30: „Proboszczu kościół już otwarty, już puszczom dzwony". Godzina 6:45: „Za piętnaście, a ministrantów jeszcze nie ma… No patrzcie, już za siedem siódma - mocie jednak srogo obstawa, bo ministranci przyszli, a jo leca grać Regina Celi". I za chwilę unosi się do nieba melodyjne granie, a zebranych w Kościele głośne na chwałę Bożą śpiewanie. Msza św. jak zwykle przeżyta z modlitwą i śpiewem dzięki pełnego ekspresji i zaangażowania graniu. Po Mszy św. tradycyjnie: „Chłopcy, poprzynosić kielich, ampułki, zakryć ołtarz. Proboszczu to do jutra, do zobaczenia".
Taki byłeś zawsze, od chwili, kiedy Cię poznałem. Powiem więcej - chyba się nie obrazisz:
że od szesnastego roku życia już grałeś Panu Bogu na Chwałę, wpierw tu, na Dolnioku, także i Bierutowach, Pszowie, Wodzisławiu, a od 26 lat u nas, na Górnioku. Zawsze dyspozycyjny, pełen entuzjazmu, pomocny i na każde zawołanie. Bo po prostu znałeś swoje obowiązki. Ale w tym Twoim działaniu i graniu nie było tylko spełniania obowiązku, ale była na pewno wiara i miłość do Chrystusa, Jego Kościoła i ludzi, a dla nas, księży, pełen szacunek, uśmiech i wyrozumiałość, kiedy pofałszowaliśmy,.
Dlatego Ryszardzie wszyscy przeżyliśmy szok, także i ja, kiedy tego pięknego, słonecznego, wiosennego dnia o godz. 10:30 dowiedzieliśmy się Organisto Ryszardzie, że u nas już nie zagrasz, bo przekroczyłeś próg Nowego Świata, gdzie nie będziesz miał już, trosk, problemów, rozczarowania, narzekania, bólu, ale radość, pokój i wieczność z Bogiem Ojcem.
I tak sobie zaraz pomyślałem, że Bóg Ojciec w Swoim Domu szykuje chyba jakiś wielki koncert organowy i Ciebie, jako sumiennego Organisty potrzebuje. Choć u nas już nie zagrasz, to mamy taką nadzieję, że od poniedziałku ćwiczysz i czynisz próby, aby koncertować wreszcie przed Tym, dla którego poświęciłeś tu na ziemi czas i życie. Dlatego dzisiaj Ciebie nie żegnamy, ale za wszystko - od grania, po ludzką, pozytywną postawę dziękujemy, bo wierzymy, że żyjesz. Sam często nam śpiewałeś: „Hen za chmurami tam chciałbym już być…" bo byłeś człowiekiem pełnym wiary i nadziei, że znajdziesz tam za chmurami śliczny dom.
My też na ten dom liczymy i dlatego mówimy Tobie do zobaczenia!
Moi Drodzy! Choć tak szczerze i po ludzku pozostał szok, niedowierzanie, smutek, płacz i żałoba, to mimo tych wszystkich ludzkich przypadłości jest w nas, wiara i przekonanie, że ci, co odchodzą, żyją. Pozostaje po nich nie tylko wspomnienie, ale zasiane dobro, a przede wszystkim nieśmiertelna dusza. Tę wiarę i przekonanie daje nam Jezus Chrystus, który pokonał śmierć, zmartwychwstał i pragnie by to rodzące się w cierpieniu, bólach i śmierci Jego zmartwychwstanie było naszym udziałem. By się to zmartwychwstanie stało naszym udziałem, musimy spełnić zadania stawiane nam na drodze chrześcijańskiego życia: mianowicie musimy być wiernymi Jezusowi Chrystusowi, Jego Ewangelii, Kościołowi, okazywać miłość i przebaczenie bliźnim. Dlatego to nagłe odejście Ryszarda zatrzymało nas wszystkich na pewien moment w bezruchu i rozpaczy, ale po chwili to wydarzenie każe nam zastanowić się nad swoim życiem, bo w tej zaistniałej sytuacji widzimy jego kruchość. I widzimy, iż jest taka potrzeba, aby ciągle zadawać sobie świadome pytania:
- Jak wypełniam swoje obowiązki wobec Pana Boga, rodziny i bliźnich?
- Czy jestem w każdej godzinie dnia gotowy, ponieważ nie domyślamy się chwili, w której Jezus po nas przyjdzie.
- I jakich nas zastanie?
Dlatego spieszmy się by być gotowymi i odzianymi w białe szaty wiary i miłości, ponieważ mamy świadomość, że i dla nas przyjdzie piękny, wiosenny poranek, kiedy zakwitnie dla nas nowe życie.
I jeszcze słowo dla Żony, dorosłych Dzieci, Wnuków, Najbliższych: przeżywacie trudne chwile, ale zobaczcie, nie jesteście sami. Ilu nas tutaj jest, wszyscy modlimy się za Ryszarda o Zbawienie i za Was - nie tylko o pociechę, ale o głęboką wiarę i nadzieję. Oto samo na pewno z wielkiej troski modli się dla Was, Wasz ukochany Ojciec, Dziadek i ukochany Mąż. Amen.
22 kwietnia
ZMARŁ NASZ WIELOLETNI ORGANISTA –
RYSZARD KOWALSKI
Za Zmarłego będziemy się modlić w naszym kościele we wtorek i środę o godz.17:00.
Uroczystości pogrzebowe ŚP Ryszarda Kowalskiego odbędą się w czwartek, w kościele św. Marii Magdaleny w Radlinie Dolnym:
- wyjście konduktu z domu Zmarłego: 8:30
- Msza św. w kościele : 9:00
14 kwietnia
CO NOWEGO W SYNODZIE?
W poprzednim tekście zachęcaliśmy do czynnego zaangażowania się w prace synodalne, w ramach różnych inicjatyw – zespołów: parafialnych, młodzieżowych, internetowych bądź „innych” lub na forum internetowym. Te pierwsze już są w przeważającej części powołane – i jest w nich ponad pięć tysięcy osób – ale nadal jest możliwość zgłaszania się do pozostałych (wszelkie szczegółowe informacje dostępne są na stronie internetowej Synodu).
Na czym będzie polegała praca wszystkich zespołów? W ciągu ostatnich tygodni komisje synodalne przygotowywały – zbliżamy się do końca tego etapu – ankiety, które będą podstawą do prac zespołów synodalnych. Pierwszym zadaniem wszystkich powołanych zespołów będzie po prostu odpowiedź na zawarte w nich pytania. O jakie pytania i jakie odpowiedzi chodzi?
Oczywiście nie mówimy tu o czymś w rodzaju „egzaminu”, czy sprawdzenia wiedzy z zakresu działalności diecezji. Każda z komisji i podkomisji pracuje nad określonym wycinkiem życia naszego lokalnego Kościoła. Np. Podkomisja ds. Głoszenia Słowa Bożego zajmuje się m.in. sposobem głoszenia homilii, tym, jak odbierane są one przez wiernych – padnie zatem pytanie, czy są rzeczy, które można poprawić, albo które pomysły należy rozpowszechnić szerzej? Komisja ds. Duszpasterstwa Liturgicznego będzie chciała usłyszeć opinię dotyczącą różnych kwestii związanych ze sprawowaniem liturgii – np., czy w parafii istnieje specjalna msza niedzielna dla dzieci? Jaka jest jakość posług liturgicznych – organisty, lektorów, ministrantów…? Wszystkie utworzone zespoły są „ciałami konsultacyjnymi Synodu” – wypowiadając się w poszczególnych kwestiach pomagają uchwycić rzeczywisty stan całej Archidiecezji.
Ale nie tylko zespoły synodalne będą dzielić się swoim doświadczeniem Kościoła. Niektóre komisje, te bardziej „specjalistyczne” będą prosić o opinię konkretnych odbiorców. Np. dla Komisji ds. Katechezy i Wychowywania Katolickiego ważne będzie wysłuchać opinii katechetów, a także rodziców dzieci, które na katechezę uczęszczają. Inna komisja – ds. Ekumenizmu i Dialogu Międzyreligijnego swoje ankiety wystosuje do tych parafii, na terenie których są Kościoły czy wspólnoty innych wyznań.
Z 16 komisji i 2 podkomisji uzbiera się całkiem spora liczba pytań, dlatego nie jest możliwe, aby każdy zespół odpowiadał na wszystkie. Internetowe oraz „inne” zespoły synodalne są już z góry bardziej lub mniej tematyczne – będą więc zastanawiały się nad swoim doświadczeniem Kościoła w interesującym ich aspekcie. Inaczej jest z zespołami parafialnymi – tu Archidiecezja zostanie podzielona na grupy parafii, tak aby jeden zespół mógł się skupić na jednym lub dwóch problemach.
Większość odbiorców otrzyma ankiety pod koniec kwietnia 2013 i do końca czerwca będą proszeni o udzielenie odpowiedzi. Pamiętajmy w naszych modlitwach zarówno o członkach komisji, którzy nadal intensywnie pracują nad kwerendami, jak i o nas wszystkich zaangażowanych w różne zespoły, czy pełniący inne funkcje w parafiach – aby Duch Święty pomógł nam spojrzeć w prawdzie na nasze lokalne wspólnoty i wzbudził w nas poczucie odpowiedzialności zań.
Sekretariat II Synodu Archidiecezji Katowickiej
13 kwietnia
PODZIĘKOWANIE
Drodzy Parafianie!
Dziękuję za życzliwość, zaufanie i głosy oddane na mnie w Plebiscycie o Farorzach, bo dzięki temu Wodzisławianie dowiedzieli się o naszej Wspólnocie Parafialnej na Górnioku, a mnie ten werdykt mobilizuje do tego, aby być jeszcze lepszym.
Wasz proboszcz, ks. Jan Sopot
8 kwietnia
ks. proboszcz Jan Sopot
zdobył tytuł "Najlepszego Proboszcza Wodzisławia Śląskiego !!!
GRATULUJEMY !!!
"Dziennik Zachodni" i portal wodzisławski nasze miasto.pl przeprowadził plebiscyt, w którym oddawało się głosy na najlepszego proboszcza w Wodzisławiu Śl. (cały dochód z głosowania przeprowadzonego za pomocą SMS-ów zostanie przekazany na cele Caritas).
Kandydatów do tytułu nominowali sami czytelnicy, a nasz ks. proboszcz od pierwszych dni głosowania był liderem w rywalizacji.
7 kwietnia
ŚWIĘTO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO
Święto to jest obchodzone w II Niedzielę Wielkanocną - zgodnie z decyzją papieża Jana Pawła II, ogłoszoną podczas uroczystości kanonizacji Siostry Faustyny (30 kwietnia 2000 r).
Siostra Faustyna (1905 - 1938) ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia przyczyniła się w sposób szczególny do szerzenia kultu Miłosierdzia Bożego.
Zakonnica w dniu 22 lutego 1931 roku, po raz pierwszy doświadczyła wizji, podczas której ujrzała Pana Jezusa Miłosiernego. Otrzymała wtedy polecenie namalowania obrazu, przedstawiającego ukazaną jej postać Zbawiciela oraz publicznego wystawienia obrazu w kościele. Na początku 1934 roku poprosiła artystę malarza Eugeniusza Kazimierskiego o wykonanie według jej wskazówek obrazu Miłosierdzia Bożego. Gdy w czerwcu ujrzała ukończony obraz, płakała, że Chrystus nie jest tak piękny, jak Go widziała. Dzięki usilnym staraniom ks. Michała Sopoćko, kierownika duchowego siostry Faustyny, obraz został wystawiony po raz pierwszy w oknie Ostrej Bramy podczas triduum w dniach 26-28 kwietnia 1935 roku. Wtedy też, w pierwszą niedzielą po Wielkanocy, która - jak twierdziła siostra Faustyna - miała być przeżywana na polecenie Chrystusa jako święto Miłosierdzia Bożego, ksiądz Michał Sopoćko wygłosił kazanie o Bożym Miłosierdziu.
Od siostry Faustyny pochodzi pięć form czci Miłosierdzia Bożego:
- obraz Jezusa Miłosiernego ("Jezu, ufam Tobie"),
- koronka do Miłosierdzia Bożego,
- Godzina Miłosierdzia (godzina 15:00, godzina w której Jezus umarł na krzyżu),
- litania do Miłosierdzia Bożego
- święto Miłosierdzia Bożego w II Niedzielę Wielkanocną.
W swoim duchowym dzienniczku S. Faustyna zapisała zachętę Pana Jezusa:
"Mów światu całemu o niepojętym miłosierdziu moim.
Pragnę, aby święto miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie biednych grzeszników. W dniu tym wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżają do źródła miłosierdzia Mojego...
Nie zazna ludzkość spokoju, dopóki nie zwróci się do Źródeł Miłosierdzia Mojego."
2 kwietnia
8 ROCZNICA ŚMIERCI PAPIEŻA JANA PAWŁA II
"Wobec tajemnicy śmierci czlowiek jest bezsilny, zostają zachwiane jego ludzkie pewniki.
I właśnie w takiej sytuacji bezsilności wiara chrześcijańska staje się dlań źródłem duchowej pogody i spokoju.
Doświadczenie uczy, że ponad ludzką pociechę największą pomocą dla umierającego jest wiara
w Boga i nadzieja na życie wieczne"
Jan Paweł II :
Wobec tajemnicy śmierci,
spotkanie w Sacro Cuore - 17 III 1992
31 marca
NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO
ALLELUJA!
Cieszmy się - Chrystus Zmartwychwstał !!!
ALLELUJA!
Żyw już jest śmierci Zwyciężyciel, dziś z grobu swego powstaje
CHRYSTUS,
Nas grzesznych Wybawiciel, wieczny nam żywot nastaje.
Niech więc brzmi dziś ziemia cała:
BĄDŹ ZBAWCY WIECZNA CZEŚĆ, CHWAŁA !
ALLELUJA! ALLELUJA! ALLELUJA!
Drodzy Parafianie -
radujmy się:
CHRYSTUS ZMARTWYCHWSTAŁ !
A ponieważ On żyje, a więc także my, którzy Go znamy i kochamy, żyć będziemy.
Głośmy wszystkim radosną Nowinę:
CHRYSTUS ZMARTWYCHWSTAŁ !
Zaufajmy Mu na nowo, odnówmy naszą wiarę i miłość,
aby nasze serca na nowo napełniły się pokojem,
a cudowna moc Zmartwywstania Pana
niechaj pomaga nam rozjaśniać mroki i trudy codziennego wędrowania.
z błogosławieństwem wielkanocnym
ks. proboszcz Jan Sopot
NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO
Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego – to trzeci dzień Triduum Paschalnego, a jednocześnie pierwszy dzień Pięćdziesiątnicy Paschalnej.
Zmartwychwstanie Chrystusa jest fundamentem naszej wiary i nadziei. Niedziela Zmartwychwstania to nowy początek dziejów ludzkości. Odtąd każda niedziela jest pamiątką zmartwychwstania Pana.
Procesja rezurekcyjna jest uroczystym ogłoszeniem zmartwychwstania Chrystusa i wezwaniem do udziału w tryumfie Zmartwychwstałego. W procesji niesie się figurę Zmartwychwstałego i krzyż przepasany czerwoną stułą.
Procesja rezurekcyjna w naszej Parafii rozpoczęła się o godz. 6:00
30 marca
WIELKA SOBOTA
Wielka Sobota – według tradycji jest to dzień bez Eucharystii, dzień milczenia i postu z powodu śmierci Pana.
Dopiero wieczorem wierni gromadzą się na liturgii Wigilii Paschalnej.
Wigilia Wielkanocna – w Wielką Noc z soboty na niedzielę oczekujemy zmartwychwstania Chrystusa.
Liturgia Wigilii Wielkanocnej składa się z czterech części:
1. Liturgia światła – Rozpoczyna się przed kościołem. Do rozpalonego ogniska podchodzą kapłani i służba liturgiczna. Tu następuje poświęcenie ognia, a potem prowadzący kreśli na paschale znak krzyża, litery Alfa i Omega oraz na polach między ramionami krzyża cyfry bieżącego roku, umieszcza też pięć symbolicznych gwoździ w formie krzyża. Bo „Chrystus wczoraj i dziś, Początek i Koniec, Alfa i Omega. Do niego należy czas i wieczność. Jemu chwała i panowanie przez wszystkie wieki wieków”.
Z zapalonym paschałem procesja wchodzi do nieoświetlonego kościoła. Światło paschału uświadamia nam, że Chrystus zmartwychwstały jest światłością dla wszystkich ludzi, światłością, która rozświetla ciemności świata. Bo przecież nie musimy się już bać największego wroga, śmierci, skoro On ją pokonał. „Światło Chrystusa" - śpiewa kapłan, a wierni odpowiadają: „Bogu niech będą dzięki!" i wszyscy zapalają od paschału świece. W kościele robi się jeszcze jaśniej. Mrok jest już przezwyciężony. A gdy kapłan po dojściu do ołtarza trzeci raz pokazuje światło Chrystusa, zapalają się wszystkie światła.
2. Liturgia Słowa – wprowadza wiernych w głębsze rozumienie tajemnicy tej Świętej Nocy. Czytania przywołują wielkie momenty dziejów zbawienia. Liturgia Słowa jest wyjątkowo rozbudowana. Może się składać na nią aż dziewięć czytań, które pokazują całą historię Zbawienia: od początku świata, poprzez wyprowadzenie narodu wybranego z Egiptu, aż do czasu, gdy Jednorodzony Boży Syn stał się Barankiem, by zbawić grzechy świata, a zabity trzeciego dnia powstał z martwych.
Podczas słów „Chwała na wysokości" biją dzwony kościelne i rozlega się radosne „Alleluja”.
3. Liturgia chrzcielna – nawiązuje do udzielanego niegdyś w tę Noc chrztu. Dziś, po błogosławieństwie wody, najczęściej odnawiamy przyrzeczenia chrzcielne i modlimy się za tych, którzy przyjmują ten sakrament. Z zapalonymi świecami w ręku wierni wyrzekają się grzechu, wszystkiego, co prowadzi do zła, i szatana, głównego sprawcy grzechu, a następnie wyznają wiarę w Ojca, Syna i Ducha Świętego, Kościół, obcowanie świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i życie wieczne.
Następnie kapłan kropi zebranych nowo poświęconą wodą przypominając im przyjęty chrzest.
4. Liturgia Eucharystyczna – jest punktem kulminacyjnym Wigilii. Nie tylko wspominamy wydarzenia przeszłe, wypełnienie wszystkiego w Chrystusie, ale sprawując Eucharystię uobecniamy śmierć i zmartwychwstanie Pana. Przystępując do Komunii świętej przyjmujemy Ciało Pańskie.
Informacje podane z:
„Skarbiec modlitw i pieśni”
29 marca
TRIDUUM PASCHALNE
WIELKI PIĄTEK
Wielki Piątek jest dniem żałoby, ale jest także dniem nadziei, przygotowuje bowiem zmartwychwstanie.
W tym dniu nie sprawuje się Eucharystii. W kościołach trwa spowiedź, adoruje się Pana Jezusa w ciemnicy, odbywają się nabożeństwa Drogi Krzyżowej. Późnym popołudniem rozpoczynają się najważniejsze obrzędy tego dnia - Liturgia Męki Pańskiej.
Całe nabożeństwo obejmuje trzy części:
1. Liturgia Słowa – Ministranci i kapłani wychodzą w ciszy do ołtarza. Nie poprzedza ich dzwonek, nie śpiewa się żadnej pieśni. Przed ołtarzem kapłan pada na twarz. Wszyscy obecni w Kościele klękają. W tej części słuchamy fragmentów Pisma świętego, które wprowadzają nas w tajemnicę śmierci Chrystusa oraz rozważamy opis męki Pańskiej według Ewangelii św. Jana. Liturgię Słowa kończy uroczysta modlitwa wiernych.
2. Adoracja Krzyża - Krzyż to znak naszego Zbawiciela, przypomina Jego mękę i jest symbolem naszej wiary chrześcijańskiej. Od dwóch tygodni wszystkie krzyże w kościołach były zasłonięte. W Wielki Piątek ukazuje się je ponownie wiernym. Kapłan odsłania krzyż, śpiewając: „Oto drzewo krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”, a wszyscy odpowiadając: „Pójdźmy z pokłonem” padają na kolana, wielbiąc Zbawiciela.
W tym dniu oddajemy publicznie cześć Krzyżowi, za co każdy z wiernych może uzyskać odpust zupełny. Przychodzi czas, aby ucałować krzyż Jezusa. Śpiewa się przy tym jedną z najbardziej przejmujących pieśni – „Ludu mój ludu".
3. Komunia święta - Nie ma przeistoczenia. Rozdaje się Ciało Chrystusa, konsekrowane poprzedniego dnia. Po zakończeniu adoracji Krzyża kapłan przenosi Najświętszy Sakrament z „ciemnicy" i po odmówieniu Modlitwy Pańskiej rozdaje wiernym Komunię św.
Wielkopiątkową liturgię kończy przeniesienie Najświętszego Sakramentu do kaplicy, zwanej Bożym Grobem. Monstrancja jest przykryta białym welonem na pamiątkę całunu, którym spowito doczesne szczątki Jezusa. Tego wieczora i przez cały następny dzień trwa adoracja. Wielu wiernych przychodzi także ucałować krzyż.
Informacje podane z:
„Skarbiec modlitw i pieśni”
28 marca
TRIDUUM PASCHALNE
WIELKI CZWARTEK
W Wielki Czwartek czcimy pamiątkę ustanowienia Najświętszego Sakramentu i sakramentu kapłaństwa.
Msza św. odprawiana w tym dniu jest pamiątką Ostatniej Wieczerzy, jaką Chrystus spożył z uczniami w przeddzień męki. Po Mszy św. przenosi się Najświętszy Sakrament do specjalnie przygotowanej kaplicy, zwanej ciemnicą. Tabernakulum jest opróżnione i otwarte, gaśnie wieczna lampka, a ołtarz, przy którym jeszcze przed chwilą sprawowano Najświętszą Ofiarę, stoi obnażony i pusty.
Wieczorem w Wielki Czwartek i przez Wielki Piątek do wieczornego nabożeństwa wierni przybywają do ciemnicy dla adoracji modlitewnej.
Informacje podane z:
„Skarbiec modlitw i pieśni”
28.03 – 31.03.
ŚWIĘTE TRIDUUM PASCHALNE
Trzydniowy liturgiczny obchód Paschy rozpoczyna się w Wielki Czwartek wieczorem Mszą św. Wieczerzy Pańskiej i trwa aż do uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego.
Uroczystości paschalne są szczytem całego roku liturgicznego – stanowią największe święto Kościoła.
Pascha, znaczy przejście.
Pierwsza Pascha – to przejście anioła Bożego przez Egipt. Dotknęło ono śmiercią wszystkich pierworodnych Egiptu, a oszczędziło domy izraelskie naznaczone krwią baranka zabitego na ofiarę i wywiodło Naród Wybrany z niewoli w ziemi egipskiej.
Przez wszystkie pokolenia Żydzi spożywali Paschę na pamiątkę wyjścia z ziemi egipskiej i zawarcia z Bogiem przymierza na Synaju. Podobnie było podczas Ostatniej Wieczerzy. Ale Jezus nadał tej uczcie nowy sens. Święty Paweł przypomina słowa Jezusa: „To jest Ciało Moje za was wydane” - jak baranek został zabity, by uratować od śmierci pierworodnych w Egipcie, tak Jezus nazajutrz zostanie zabity, by wszystkich ludzi uratować od śmierci wiecznej.
Informacje podane z:
„Skarbiec modlitw i pieśni”
24 marca
PISMO ARCYBISKUPA WIKTORA SKWORCA
W ZWIĄZKU Z ZAPOWIEDZIĄ STRAJKU GENERALNEGO NA ŚLĄSKU
Szanowni Mieszkańcy Śląska,
Drodzy Diecezjanie!
Dnia 19 marca br. w uroczystość św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny, minęła 12. rocznica ogłoszenia ważnego dokumentu społecznego – listu „Kościół na Śląsku wobec bezrobocia”.
Czytamy w nim: „chlubą Kościoła katowickiego było (…) i pozostaje nadal (…) to, że jest silny mocą swoich wiernych – kapłanów i świeckich; że chce i umie dzielić z wszystkimi mieszkańcami, a zwłaszcza z ubogimi i cierpiącymi, wszystkie ich radości, nadzieje, smutki i trwogi”.
Pragnę nawiązać do tego stwierdzenia w przekonaniu, że w dzisiejszych trudnych i niepewnych czasach – jak to już nieraz bywało w przeszłości – Kościół katowicki, mający być według słów Chrystusa „solą tej ziemi” (por. Mt 5,13), jest wezwany do odważnego głoszenia Ewangelii Miłości i Nadziei w Prawdzie.
Bracia i Siostry!
Na Wielki Wtorek, 26 marca, zapowiedziano strajk generalny na Śląsku. Taką decyzję podjął Międzyzwiązkowy Komitet Protestacyjno-Strajkowy po fiasku rozmów z delegacją rządową. Po negocjacjach zadeklarowano jednak, że rozmowy przebiegały w sposób konstruktywny, a więc – jak głęboko wierzymy – rokujący nadzieję na porozumienie.
W ostatnich dziesięcioleciach mieszkańcy Górnego Śląska przeżywają, z podziwu godną cierpliwością, okres restrukturyzacji przemysłu. Wieloletnie wyrzeczenia i wytrwała praca na rzecz lepszej przyszłości Śląska i Polski sprawiły, że dzisiaj w naszym regionie silny jest sektor prywatny, a Katowice i inne śląskie miasta stały się znaczącymi centrami nauki i kultury.
Mając to na uwadze, proszę strony konfliktu o podjęcie na nowo negocjacji, które pozwoliłyby uniknąć zapowiedzianego strajku generalnego, z jego możliwą eskalacją zagrażającą pokojowi społecznemu.
Bracia i Siostry!
Żyjemy w czasach kryzysu. Ma on wymiar nie tylko ekonomiczny, ale przede wszystkim moralny. Jest znakiem i skutkiem przesadnej zależności człowieka od mechanizmów finansowych. Jeżeli tym zjawiskom towarzyszy marnotrawienie kapitału zaufania społecznego, wszechwładza aparatu biurokracji, wzrost bezrobocia i biedy, wtedy poczucie niesprawiedliwości i krzywdy staje się jeszcze bardziej dotkliwe i upokarzające. Osiąga ono apogeum, kiedy staje się przyczyną społecznej degradacji tak wielu osób, rodzin, a zwłaszcza młodzieży.
Apeluję i proszę o powrót do stołu rokowań i dialog społeczny. Trzeba przezwyciężyć pokusę szukania takich rozwiązań, które biorą pod uwagę wyłącznie partykularne interesy. Nie ma cudownych recept na radykalne i natychmiastowe zlikwidowanie kryzysu oraz jego skutków, gdyż procesy gospodarczo-społeczne mają swoją logikę i dynamikę.
W naszym kraju potrzebna jest dzisiaj koalicja na rzecz przywrócenia godności człowiekowi pracy, a samej pracy należnego jej miejsca w kalendarzu ludzkiej aktywności. Trzeba pilnie likwidować kryzys wzajemnego zaufania w relacjach między pracownikami a pracodawcami, społeczeństwem a władzą.
Proszę rządzących o tworzenie realnych i sprzyjających warunków do podejmowania aktywności gospodarczej i społecznej, o stabilność prawa i jego jednoznaczną wykładnię, co z pewnością zaowocuje wzrostem poczucia bezpieczeństwa obywateli w ich własnym kraju.
Apeluję do wszystkich o roztropność, zwłaszcza w tych chwilach, w których wzmagają się emocje i słuszne niezadowolenie z istniejącego stanu rzeczy.
Drodzy Diecezjanie!
Stoimy u progu Wielkiego Tygodnia. Jest to dla nas chrześcijan szczególny czas konfrontowania się z własnymi grzechami i zaniedbaniami w świetle Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Niech Wielki Tydzień będzie dla wszystkich okazją do refleksji i nawrócenia: dla Kościoła, dla rządzących, dla pracodawców i pracobiorców, dla związków zawodowych i każdego z nas.
Niech nadrzędnym celem wszelkich działań będzie dobro człowieka i społeczeństwa na drodze dialogu i współpracy, podyktowanych troską o szacunek dla osoby ludzkiej oraz jej integralny rozwój.
Towarzyszę modlitwą wszystkim odpowiedzialnym za klimat życia społecznego w naszej Ojczyźnie. Proszę przedstawicieli środków społecznego przekazu o sprzyjanie atmosferze wzajemnego szacunku i zaufania w budowaniu dobra wspólnego.
Kościół katowicki, poprzez działania archidiecezjalnej Caritas, będzie nadal otaczał duchową i materialną opieką bezrobotnych, marginalizowanych, zwłaszcza rodziny.
Pamiętajmy w tych dniach o słowach papieża Franciszka: „wszystko jest powierzone opiece człowieka i jest to odpowiedzialność, która dotyczy wszystkich”.
Z modlitwą i pasterskim błogosławieństwem
+ Wiktor Skworc
ARCYBISKUP METROPOLITA
KATOWICKI
Katowice, 2013.03.22
tekst opublikowany na: www.archidiecezja.katowice.pl
24 marca
NIEDZIELA PALMOWA
W Niedzielę Palmową wspominamy uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy, bezpośrednio poprzedzający Jego Mękę i Śmierć na Krzyżu. Witające go tłumy rzucały na drogę płaszcze oraz gałązki palm, wołając: "Hosanna Synowi Dawidowemu".
Jak wielką rangę przywiązywano do tego wydarzenia z życia Jezusa Chrystusa świadczy fakt, że wspominają o nim wszyscy czterej Ewangeliści.
Nazwa Niedzieli Palmowej pochodzi od wprowadzonego w XI w. zwyczaju święcenia palm. W naszym regionie palmy zastępujemy gałązkami wierzbowymi z baziami. Po poświęceniu zatyka się je za krzyże i obrazy, by strzegły domy od nieszczęść i zapewniały błogosławieństwo Boże. Jeszcze nie tak dawno palmy wtykano także na pola, aby Pan Bóg strzegł zasiewów i plonów przed gradem, suszą i nadmiernym deszczem.
Zgodnie z tradycją poświęconej palmy nie można wyrzucić na śmietnik - trzeba ją spalić. Wierni przechowują je przez cały rok, a popiół powstały po ich spaleniu służy do posypywania głów w Środę Popielcową. W naszej parafii palmy święcone będą po każdej Mszy św.
W Niedzielę Palmową kapłan nie przywdziewa fioletowych szat pokutnych, jak to było kiedyś w zwyczaju, ale czerwone. W czasie Mszy św. jako słowa Ewangelii czyta się opis Męki Pana Jezusa.
W Niedzielę Palmową po sumie odbywały się w kościołach przedstawienia pasyjne obrazujące historię Męki i Śmierci Pana Jezusa. Najlepiej i najwystawniej organizowały ten rodzaj przedstawienia klasztory. Do dnia dzisiejszego pasyjne misteria ludowe odbywają się w każdy Wielki Tydzień w Kalwarii Zebrzydowskiej.
19 marca
INAUGURACJA PONTYFIKATU PAPIEŻA FRANCISZKA
Na początku dzisiejszych uroczystości papież Franciszek zszedł do Grot Watykańskich, gdzie wraz z patriarchami Kościołów wschodnich modlił się przy grobie Świętego Piotra.
Tuż przed uroczystą Mszą św. Franciszek otrzymał Pierścień Rybaka oraz paliusz, symbol władzy papieskiej, który po II soborze watykańskim zastąpił poprzedni symbol władzy - tiarę.
Pierścień papieża z wyrytym Jego imieniem nazywa się Pierścieniem Rybaka ponieważ św. Piotr był rybakiem, a Jezus uczynił go rybakiem ludzi. Tym razem na pierścieniu z pozłacanego srebra wykonanym przez włoskiego artystę nie jest ukazany Piotr zarzucający sieci, ale Piotr trzymający w dłoni klucze. Papież wybrał ten pierścień spośród trzech przedstawionych mu przez mistrza papieskich ceremonii.
Paliusz, który otrzymał papież, jest tym samym, którego używał Benedykt XVI .
Następnie papieżowi Franciszkowi złożyli hołd wszyscy kardynałowie, powtarzając wcześniejszy gest hołdu wykonany w Kaplicy Sykstyńskiej zaraz po wyborze nowego papieża.
Dopiero po tych obrzędach rozpoczęła się Msza Święta, w trakcie której papież Franciszek wygłosił homilię.
Ceremonia odbyła się według nowych zasad obrzędów liturgicznych zatwierdzonych przez Benedykta XVI w 2005 roku. Na mocy wprowadzonych wtedy zmian, wyraźnie oddzielono sprawowanie Eucharystii od innych obrzędów. Dlatego nałożenie paliusza i Pierścienia Rybaka nowemu papieżowi odbyło się nie w czasie Mszy, jak miało to miejsce dotychczas, ale przed jej rozpoczęciem.
Na Mszy obecnych było kilkunastu hierarchów Kościoła prawosławnego, a na placu świętego Piotra byli także przedstawiciele Kościołów luterańskiego, anglikańskiego, jak również baptyści i metodyści, Naczelny Rabin Rzymu oraz przedstawiciele organizacji żydowskich z całego świata, a także muzułmanie i buddyści.
13 marca 2013
DRUGI DZIEŃ KONKLAWE
Godz. 11:39
Ponownie z komina na dachu Kaplicy Sykstyńskiej uniósł się czarny dym – w dopołudniowym głosowaniu żaden z kandydatów nie uzyskał wymaganych 2/3 głosów.
Godz. 19:07
Biały dym i dzwony bijące w Bazylice oznajmiły światu, że wybrano następcę
Benedykta XVI
Godz. 20:12
Habemus papam!
Mamy papieża!
– papieżem został kardynał Jorge Mario Bergoglio, Argentyńczyk urodzony w 1936 roku,
który przybrał imię FRANCISZEK
12 marca 2013
ROZPOCZYNA SIĘ KONKLAWE
Godz. 17:35:
Z ust mistrza ceremonii padły słowa: „Extra omnes” – wszyscy na zewnątrz.
Drzwi Kaplicy Sykstyńskiej zostały zamknięte. W jej wnętrzu 115 kardynałów, w tym 4 Polaków, przystępuje do wyboru papieża.
Godz. 19:40
Z komina na dachu Kaplicy Sykstyńskiej uniósł się czarny dym – w tym głosowaniu nie udało się wybrać następcy Benedykta XVI .
10 marca
NIEDZIELA RADOŚCI
IV Niedziela Wielkiego Postu jest zwana niedzielą radości - Laetare - od pierwszych słów antyfony na wejście:
Laetáre, Jerúsalem : Wesel się, Jerozolimo!
Raduj się, Jerozolimo,
zbierzcie się wszyscy, którzy ją kochacie.
Cieszcie się, wy, którzy byliście smutni,
weselcie się i nasycajcie u źródła waszej pociechy.
Warto przyjąć tę ewangeliczną radość, płynącą ze świadomości, że czas pokuty ma nas prowadzić ku nawróceniu, ma oczyścić nasze serca, odrodzić nas, byśmy mogli stanąć przed Bogiem.
Tradycja niedzieli Laetare sięga początków chrześcijaństwa. Zanim bowiem ustalono 40-dniowy post, czas pokuty rozpoczynał się od poniedziałku po IV niedzieli dzisiejszego Wielkiego Postu. Niedziela Laetare była więc ostatnim dniem radości.
Od XVI wieku tego dnia, zwanego również „Niedzielą Róż”, w Rzymie w Bazylice św. Krzyża papież święcił złotą różę i wręczał ją osobie zasłużonej dla Kościoła. Zgromadzeni w Bazylice wierni obdarowywali się kwiatami symbolizującymi piękno, ale i ból cierpienia.
W liturgii obowiązuje różowy kolor szat. Można go używać jedynie dwa razy w roku liturgicznym – w IV Niedzielę Wielkiego Postu oraz w III Niedzielę Adwentu, zwaną niedzielą Gaudete.
Na podstawie tekstu:
IV Niedziela Wielkiego Postu - niedziela „Laetare”
Zawartego w: www.liturgia
8 marca
Kardynałowie po południowej kongregacji zdecydowali o terminie konklawe:
wtorek, 12 marca
We wtorek rano odprawiona zostanie Msza św. w intencji wyboru nowego Ojca Świętego, a Konklawe rozpocznie się po południu.
Wybór papieża rozpocznie się 12 dni po ogłoszeniu wakatu w Stolicy Apostolskiej.
Następcę Benedykta XVI wybierze 115 kardynałów z całego świata. Wśród elektorów jest czterech Polaków:
kardynałowie: Stanisław Dziwisz, Zenon Grocholewski, Kazimierz Nycz i Stanisław Ryłko.
28 lutego
czwartek
PAPIEŻ BENEDYKT XVI
ZAKOŃCZY SWÓJ PONTYFIKAT
28 lutego o godz. 20:00
Oświadczenie złożone przez Benedykta XVI wobec Kolegium Kardynalskiego w dniu 10 lutego 2013 roku.
Najdrożsi Bracia,
Zawezwałem was na ten Konsystorz nie tylko z powodu trzech kanonizacji, ale także, aby zakomunikować wam decyzję o wielkiej wadze dla życia Kościoła. Rozważywszy po wielokroć rzecz w sumieniu przed Bogiem, zyskałem pewność, że z powodu podeszłego wieku moje siły nie są już wystarczające, aby w sposób należyty sprawować posługę Piotrową. Jestem w pełni świadom, że ta posługa, w jej duchowej istocie powinna być spełniana nie tylko przez czyny i słowa, ale w nie mniejszym stopniu także przez cierpienie i modlitwę. Tym niemniej, aby kierować łodzią św. Piotra i głosić Ewangelię w dzisiejszym świecie, podlegającym szybkim przemianom i wzburzanym przez kwestie o wielkim znaczeniu dla życia wiary, niezbędna jest siła zarówno ciała, jak i ducha, która w ostatnich miesiącach osłabła we mnie na tyle, że muszę uznać moją niezdolność do dobrego wykonywania powierzonej mi posługi. Dlatego, w pełni świadom powagi tego aktu, z pełną wolnością, oświadczam, że rezygnuję z posługi Biskupa Rzymu, Następcy Piotra, powierzonej mi przez Kardynałów 19 kwietnia 2005 roku, tak, że od 28 lutego 2013 roku, od godziny 20.00, rzymska stolica, Stolica św. Piotra, będzie zwolniona (sede vacante) i będzie konieczne, aby ci, którzy do tego posiadają kompetencje, zwołali Konklawe dla wyboru nowego Papieża.
Najdrożsi Bracia, dziękuję wam ze szczerego serca za całą miłość i pracę, przez którą nieśliście ze mną ciężar mojej posługi, i proszę o wybaczenie wszelkich moich niedoskonałości. Teraz zawierzamy Kościół święty opiece Najwyższego Pasterza, naszego Pana Jezusa Chrystusa, i błagamy Jego najświętszą Matkę Maryję, aby wspomagała swoją matczyną dobrocią Ojców Kardynałów w wyborze nowego Papieża. Jeśli o mnie chodzi, również w przyszłości będę chciał służyć całym sercem, całym oddanym modlitwie życiem, świętemu Kościołowi Bożemu.
W Watykanie, 10 lutego 2013 r.
KOMUNIKAT ARCYBISKUPA KATOWICKIEGO
Drodzy Diecezjanie!
Papież Benedykt XVI zaskoczył nas wszystkich oświadczeniem o ustąpieniu z posługi Piotrowej. Ogłosił je światu na progu Wielkiego Postu, we wspomnienie Matki Bożej Lourdzkiej, kiedy obchodziliśmy 21 Światowy Dzień Chorego.
Szanujemy tę decyzję Ojca Świętego, który przez niespełna 8 lat prowadził ofiarnie i z miłością łódź Kościoła. Pamiętamy, że pierwsze kroki po wyborze skierował do Ojczyzny swego Poprzednika. Przyjechał do Polski, Ojczyzny Jana Pawła II, z którym łączyły go lata harmonijnej współpracy w służbie Królestwu Bożemu. Wsłuchiwał się w wołanie Ludu Bożego – Santo subito – i rychło ogłosił Jana Pawła II błogosławionym Kościoła.
Bracia i Siostry!
Jesteśmy wdzięczni Bożej Opatrzności za papieża Benedykta i z przejęciem odczytujemy słowa zawarte w Jego oświadczeniu. Informuje w nim, iż po rozeznaniu w sumieniu, odczytał w świetle wiary, że Bóg oczekuje od niego takiego właśnie kroku: przejścia z aktywnej służby Kościołowi w przestrzeń modlitwy, samotności i cierpienia, aż do pełnego zjednoczenia z Chrystusem w tajemnicy Krzyża.
Decyzja Ojca Świętego budzi respekt i szacunek, połączony z wdzięcznością za wszystko, co uczynił dla Kościoła w naszym kraju i w świecie; za to, co uczynił dla całej ludzkiej rodziny przekazując m.in. Bożą prawdę o człowieku, małżeństwie i rodzinie.
Drodzy Diecezjanie!
W archidiecezji katowickiej podziękujemy za posługę Ojca Świętego Benedykta XVI Eucharystią, sprawowaną w dniu oficjalnego zakończenia pontyfikatu, tj. w czwartek 28 lutego w katedrze i we wszystkich kościołach parafialnych. Serdecznie zachęcam do udziału w Mszy świętej, którą odprawię w tym dniu o godz. 18 w katowickiej katedrze.
Niech nasz dar modlitwy wyprosi Ojcu Świętemu Benedyktowi XVI Boże błogosławieństwo na czas dalszej służby Kościołowi. Wszystkim trwającym w dziękczynieniu za posługę Ojca Świętego Benedykta XVI udzielam pasterskiego błogosławieństwa.
Katowice, 2012.02.14
+Wiktor Skworc
Arcybiskup Metropolita
Katowicki
23 lutego
MOŻLIWOŚCI ZAANGAŻOWANIA W PRACE SYNODALNE – PODSUMOWANIE
Kilka ostatnich artykułów poświęciliśmy na prezentację możliwości czynnego zaangażowania się w prace II Synodu Archidiecezji Katowickiej. Mówiliśmy o parafialnych, młodzieżowych i innych zespołach synodalnych (nr 9), forach dyskusyjnych Synodu (nr 10) oraz internetowych zespołach synodalnych (nr 11; wszystkie teksty można pobrać ze strony Synodu, w zakładce SYNOD / Materiały do pobrania).
Obecnie wszystkie z wymienionych rodzajów zespołów są w trakcie powoływania, dlatego wszystkich bardzo prosimy o modlitwę w tej intencji. Niedawno do ruchów i stowarzyszeń kościelnych działających na terenie Archidiecezji został wysłany list, w którym zachęcamy do angażowania się poprzez zakładanie zespołów synodalnych. Zachęcamy też do tego wszystkich tych, którzy – nawet jeśli nie są członkami ruchów czy stowarzyszeń – chcą czynnie włączyć się w parce Synodu.
Przypominamy, że – aby powołać „inny” zespół synodalny – należy wypełnić formularz zgłoszenia (można go pobrać ze strony synodkatowice.pl, w zakładce SYNOD / Kto tworzy Synod / Zespoły synodalne) i przesłać go na adres Sekretariatu Synodu. Podobna procedura obowiązuje w przypadku chęci przynależenia do internetowego zespołu synodalnego, z tą różnicą, że tutaj zgłasza się indywidualnie (formularz także dostępny na synodkatowice.pl). Natomiast osoby, które nie chcą formalnie włączać się w prace zespołów, a chcą podzielić się swoimi opiniami lub podyskutować z innymi – zapraszamy na fora internetowe Synodu (most.synodkatowice.pl). Co dzieje się na forach można podejrzeć bez zakładania konta, jednak jest ono wymagane, by uczestniczyć w dyskusji – odpowiedzialność za Kościół łączyć się musi z odpowiedzialnością za słowo. Konta założone w ramach internetowych zespołów synodalnych pozwalają też na uczestnictwo w dyskusji na forach (system jest w pełni zintegrowany). Co ciekawe – w dyskusji na niektórych forach obecni są także członkowie synodalnych komisji...
Wszystkie powołane zespoły są – zgodnie z Regulaminem – pomocniczymi ciałami konsultacyjnym Synodu i już niedługo będą miały za zadanie odpowiedzieć na pytania zredagowane przez komisje tematyczne. Komisje właśnie kończą przygotowanie ankiet, które następnie zostaną przekazane do zespołów. Dzięki temu, że na pytania odpowiadać będzie wiele osób, a formułowanie odpowiedzi będzie poprzedzone dyskusją w zespołach, mamy nadzieję, że komisje otrzymają cenny materiał do dalszych prac – zarówno diagnozę obecnej sytuacji, jak i propozycje rozwiązań, które warto zaproponować całej Archidiecezji.
Zachęcamy wszystkich do angażowania się w dzieło Synodu, przede wszystkim poprzez modlitwę, a także – w ramach możliwości – także przez aktywne uczestnictwo w zespole lub na forum internetowym.
Sekretariat II Synodu Archidiecezji Katowickiej
13 lutego
ŚRODA POPIELCOWA
W tym dniu Kościół przypomina nam przez posypanie głów popiołem, że życie nasze na ziemi przemija, a my nie mamy tu trwałego mieszkania. Popiół jest bowiem symbolem znikomości świata oraz symbolem pokory i pokuty.
Poddając się publicznie obrzędowi posypania głów popiołem, uznajemy naszą grzeszność i wyrażamy chęć poprawy. Na mocy zasług Kościoła otrzymujemy pomoc Bożą do gorliwego przeżycia Wielkiego Postu. Tę gorliwość okazujemy przez:
- przystąpienie do sakramentu pojednania
- czyny miłosierdzia chrześcijańskiego
- czyny pokuty
W Środę Popielcową obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych i post.
Zachowanie wstrzemięźliwości i postu obowiązuje pod grzechem ciężkim.
Wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych obowiązuje wszystkich, którzy ukończyli 14 rok życia.
Prawo wstrzemięźliwości zabrania spożywania mięsa, nie zabrania spożywania jaj, nabiału i rozmaitych przypraw nawet z tłuszczu zwierzęcego.
Post, czyli jeden posiłek do syta w ciągu dnia, obowiązuje wszystkich między 18 i 60 rokiem życia. (kan. 1251)
Prawo postu przewiduje tylko jeden posiłek (do syta) w ciągu dnia, lecz nie zabrania przyjmowania jakiegoś posiłku rano i wieczorem, z zachowaniem jednak co do jakości i ilości pokarmów, zatwierdzonego miejscowego zwyczaju.
5 lutego
ŚW. AGATA - DZIEWICA I MĘCZENNICA
- patronka i orędowniczka podczas burzy, w niebezpieczeństwie pożaru,
trzęsienia ziemi, a także huraganowych wiatrów i sztormu
Św. Agata, której imię znaczy "dobra", należy do czterech wielkich dziewic męczennic Kościoła rzymskiego, których wspomnienia wypadają w zimowych miesiącach.
Te cztery dziewice to: Cecylia (22 XI), Łucja - "świetlana" - (13 XII), Agnieszka - "czysta" (21 I) i Agata - "dobra" - (5 II).
Według tradycji Agata przyszła na świat w Katanii na Sycylii ok. 235 roku w arystokratycznej rodzinie. Po przyjęciu chrztu postanowiła żyć w dziewictwie. Miała oznaczać się niezwykłą urodą więc namiestnik rzymski Sycylii ubiegał się o jej rękę. Jednak Agata odrzuciła jego propozycję, a namiestnik zrozumiał, że ma to związek z jej wiarą. Postanowił więc nakłonić dziewczynę do porzucenia chrześcijaństwa - oddał ją pod opiekę kobiety, która próbowała nakłonić Agatę do uciech cielesnych i porzucenia wiary. Nie zdziałała niczego i po 30 dniach odesłała dziewczynę do namiestnika, który aresztował ją i kazał poddać strasznym torturom: rozszarpano i obcięto jej piersi. To wszystko jednakże nie odwiodło Agaty od wiary w Chrystusa. Wtedy męczennicę rzucono na rozpalone węgle i w ten sposób mając szesnaście lat poniosła śmierć za wiarę.
Chrześcijanie otoczyli jej grób wielką czcią, modląc się o wstawiennictwo Świętej.
W średniowieczu wzywano św. Agatę jako patronkę chroniącą od ognia. Do św. Agaty zwracały się o pomoc niewiasty w różnych chorobach, szczególnie zaś w czasie bólu piersi. W dzień św. Agaty błogosławiono pieczywo, sól i wodę, których używano w czasie piorunów i pożarów, zwłaszcza wywołanych przez uderzenia pioruna. Święconą sól wsypywano też do wykopu przy drążeniu studni lub przy jej czyszczeniu, co miało zapewnić wodzie czystość.Poświęcony chleb miał leczyć ból gardła, a dodany do ziarna na siew zapewnić obfite plony.
5 lutego w wielu kościołach błogosławi się chleb, sól i wodę ku czci św. Agaty.
W modlitwie poświęcenia przypomina się, że św. Agata jest u Boga szczególną orędowniczką w niebezpieczeństwie pożarów. Prosi się aby chleb i woda za wstawiennictwem św. Agaty chroniły nas i nasze domostwa, mieszkania od niebezpieczeństw pożaru i od innych przeciwności.
Błogosławieństwo chleba i soli należy do tzw. znaków świętych, które mają wiernym pomóc m.in. w uświęceniu się. Oznacza ono dziękczynienie Stwórcy za Jego dary. Używając następnie pobłogosławionej soli lub chleba w obliczu zagrożenia ze strony żywiołów, w krótkiej modlitwie dziękujemy Bogu za orędownictwo św. Agaty i z wiarą prosimy o jej wstawiennictwo, o ratunek i odwrócenie nieszczęścia.
Zdarza się, że matki dają chleb św. Agaty dzieciom, gdy te opuszczają dom rodzinny, udając się np. do szkoły w mieście lub do wojska. Poświęcony chleb umieszczają też kierowcy w swoich samochodach.
Przysłowia związane ze św. Agatą:
"Gdzie święta Agata -
bezpieczna tam chata"
"Sól świętej Agaty
strzeże od ognia chaty"
Informacje pozyskano z tekstów:
1. Ks. Stanisław Hołodok: Święta Agata, dziewica i męczennica, zamieszczonego na stronie Opoki. 2.Urszula Janicka- Krzywda: Sól świętej Agaty.
26 stycznia
Czy Ty też chcesz zostać członkiem internetowego zespołu synodalnego? - więcej informacji w zakładce: II Synod Archidiecezji Katowickiej
24 stycznia
INFORMACJA NA TEMAT INWESTYCJI
ZREALIZOWANYCH W LATACH 2010 - 2012
W KOŚCIELE
Zrealizowano następujące inwestycje:
- wykonano witraż w oknach kościoła – koszt 150 tysięcy zł
- wykonano ołtarzyk na pamiątkę beatyfikacji Jana Pawła II – koszt 10 tysięcy zł
- umieszczono nowe figury: św. Antoniego i św. Judy Tadeusza – sponsorowane przez ofiarodawców
- wykonano monitoring w kościele i wokół kościoła – koszt 10 tysięcy zł
- wykonano poręcze przy schodach kościoła – koszt 4 tysiące zł
- wykonano pomnik na cmentarzu dla śp. Ks. Józefa Duroka – koszt 18 tysięcy zł
- zmieniono radiofonizację w kościele, zainstalowano nowy wzmacniacz i mikrofony
– koszt 7 tysięcy zł
- kościół, probostwo oraz salki katechetyczne są ogrzewane w okresie jesienno- zimowym,
na co zużywa się ok. 70 ton koncentratu flotacyjnego – koszt ok. 30 tysięcy zł
- wykonano oświetlenie krzyża na dachu kościoła
- wykonano nowe sedilia dla celebransa, jego pomocników i ministrantów
- Róże Różańcowe ufudowały obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy
- parafia wspiera dzieci z rodzin ubogich opłacając obiady i przygotowując wyprawki szkolne.
Założenia inwestycyjno – remontowe:
- Należy wykonać malowanie dachu kościoła w ramach gwarancji.
- W ramach szkód górniczych naprawa dachu zakrystii, a zarazem balkonu probostwa.
- Budowa kaplicy przedpogrzebowej wraz z dzwonnicą.
- Naprawa ogrodzenia na cmentarzu i przy probostwie.
Informacje zaczerpnięto z Protokołu z obrad Rady Duszpasterskiej z dnia 18 września 2012 roku oraz od ks. Proboszcza.
Z treścią całego Protokołu można zapoznać się w zakładce: Grupy parafialne: Rada Parafialna.
19 stycznia
Informacja o przebiegu Parafialnego Kolędowania została umieszczona w zakładce: Wydarzenia - święta - 2012
12 stycznia
Jak przyjmujemy Boże Objawienie
według statystyki 2012 r.
Co to jest Objawienie się Pana Boga? Teologiczna definicja o Objawieniu Bożym tłumaczy nam, że Niewidzialny Pan Bóg w swojej nieskończonej miłości pierwszy wychodzi do człowieka poprzez świat stworzony, znaki i cuda ponieważ pragnie, aby człowiek w swojej mądrości Go poznał. Co więcej zaprasza człowieka do wspólnoty bycia z Nim. Przykładem Objawiającego się człowiekowi Boga; jest Abraham i Jego z nim Przymierze oraz Mojżesz i krzak gorejący. W ten sam sposób Bóg Ojciec działa wobec Mędrców ze Wschodu. Znakiem w poznaniu Jedynego Boga jest ich mądrość, natomiast znakiem widzialnym jest gwiazda, która prowadzi ich do domu Józefa i Maryi, w którym to znajdują Syna Bożego, Mesjasza, Zbawiciela.
Moi drodzy!
Czy dzisiaj Bóg nam się objawia, czy wychodzi do nas naprzeciw i pragnie wspólnoty z Nami?
Tym znakiem Bożego Objawienia jest nasza Wspólnota Parafialna, gdzie właśnie Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch św. wychodzi do nas naprzeciw i pragnie abyśmy Go poznali i tworzyli z Nim Wspólnotę.
Patrząc w statystyki Roku 2012 to należy wskazać, że zauważamy Objawiającego się nam Boga Ojca w znakach sakramentalnych:
- w zeszłym Roku Chrzest św. przyjęło 27 dzieci,
- sakramentalny znak obecności Jezusa w Komunii św. wczesnej przyjęło czworo dzieci, I Komunii św. 9 - cioro dzieci,
- sakrament Bierzmowania, a więc znak dojrzałości chrześcijańskiej 17 młodych ludzi
- znak Sakramentu Małżeństwa przyjęło19 par,
- znak sakramentu chorych, czyli umocnienia wiary w chorobie 62 osoby,
- natomiast 205 odwiedziłem chorych i seniorów, w comiesięcznych spotkaniach,
- także nasi szafarze ok. 200 razy w ciągu roku, co tydzień w niedzielę i uroczystości roznosili komunię św. chorym.
- w naszym kościele odprawiono 772 Msze św., w czasie których w całym roku rozdano ok. 51 tys. komunii św.
- tych, którzy doznali objawienia eschatologicznego, czyli zobaczyli Boga Ojca twarzą w twarz i odprowadziliśmy ich ciała na miejsce wiecznego spoczynku było 17.
Boga Ojca Objawiającego się nam szukamy także w działających grupach parafialnych. Przyjęliśmy do służby liturgicznej 5 nowych ministrantów, także swoją liczebność zwiększyły parafialne grupy dziecięce, młodzieżowe i dorosłych.
Cieszymy się również z naszego parafianina, diakona Tomasza, który w tym roku ma przyjąć sakrament Kapłaństwa.
Statystyka pokazuje nam, że chcemy uczestniczyć w Objawieniu Boga, chcemy należeć do Jego wspólnoty.
Wśród tych pozytywów są też niepokojące zjawiska: znaczna większość parafian identyfikuje się z Jezusem Chrystusem w Święta Bożego Narodzenia i Wielkiej Nocy. Przykładem mogą być rozdane Komunie św.: w I dzień świąt 1100, natomiast w tydzień po świętach już tylko 520 natomiast, a w zwykłe niedziele w ciągu roku ok. 300. Najmniej rozdaje się komunii św. wśród młodzieży.
Dlatego moi drodzy!
Przypominajmy sobie nawzajem, że to Bóg w swoim Objawieniu ciągle mnie zaprasza, bo pragnie abym tworzył z nim wspólnotę i zobaczył Go kiedyś twarzą w twarz, a w tym ma pomóc nam nasza parafia zakorzeniona we wspólnocie z Bogiem Ojcem, który na różne sposoby nam się Objawia.
ks. proboszcz Jan Sopot
1 stycznia
Podziękowania.
- Ks Seniorowi Janowi Teska za pomoc w całorocznej pracy duszpasterskiej.
- Ks. Diakonowi Tomaszowi za pomoc, za wygłoszone Słowo Boże i dyspozycyjność, to Jego ostatnie święta wśród nas. Smutno nam będzie, ale życzymy wytrwania, a od 18 maja radości z sakramentu kapłaństwa.
- Służbie Liturgicznej, Szafarzom Eucharystii, p. organiście, wszystkim zaangażowanym w uświetnieniu Mszy św. niedzielnych, świątecznych, tygodniowych: jak emerytowanej katechetce Pani Marii Kubica i obecnej katechetce, dzieciom, młodzieży, dorosłym, pocztom sztandarowym.
- Bóg zapłać wszystkim grupom parafialnym: Ministrantom, Dzieciom Maryi moderatorce, Pani Natalii Sobeczek , Oazie i animatorkom, Rodzinom Szensztackim, Różom Różańcowym, Radzie Parafialnej, Zespołowi Charytatywnemu i sympatykom, bo dzięki obecności Was w tych grupach, parafia nasza żyje, co znaczy, że angażujecie się w dzieło ewangelizacji.
- Bóg zapłać Pani Barbarze Magiera, która dba o wystrój i dekoracje naszego Kościoła.
- Bóg zapłać naszym ogrodnikom, którzy troszczą się o zieleńce wokół kościoła i na cmentarzu.
- Bóg zapłać panom pracującym przy różnego rodzaju usterkach i naprawach. Dziękuję za inne prace, za Waszą dyspozycyjność - wystarczy telefon i już są.
- Bóg zapłać tym, którzy dowożą opał do naszego Kościoła.
- Bóg zapłać Dyrekcji Szkoły za cudowną współpracę, dzięki niej, jako parafia, możemy organizować różnego rodzaju imprezy pobożne i kulturalne.
- Dziękuję tym wszystkim Paniom, które w ciągu całego roku sprzątały nasz kościół. - Dziękuję tym, których zazwyczaj nie widać, a pracują na probostwie: cioci Krysi za troskę i opiekę, wujkowi Teodorowi za różnego rodzaju prace ( a wśród nich jest choćby ta, że mamy ciepło w kościele i na probostwie), dziękuję Patrycji za wszelką pomoc i młodzieńczą radość.
- Bóg zapłać naszym redaktorom Parafialnej Strony Internetowej, która czytana jest również za granicą. Taka ciekawostka: w rankingu światowym, gdzie jak podają podobnych stron informacyjnych w Internecie jest 30 milionów - nasza parafialna strona wymieniona jest na 17 - tym tysiącu miejscu, a wśród grafiki i zainteresowania ma wysoki wskaźnik (w 5 gwiazdkowej skali - 3,5).
Moi drodzy!
Bóg zapłać Wam wszystkim za ofiarność materialną, bo dzięki niej nasz Kościół bardzo się zmienił.
Jeżeli o kimś w swoich podziękowaniach zapomniałem, to przepraszam i jeszcze mocniej dziękuję.
Jeszcze raz wszystkim parafianom, gościom Bóg zapłać za życzliwość, zaufanie i wszelką pomoc.
Bóg zapłać i szczęść Boże w Nowym Roku!
Ks. Proboszcz Jan.
3 stycznia 2013
Informacja o przebiegu i wynikach
III Parafialnego Konkursu Kolęd i Pastorałek
została umieszczona w zakładce: Wydarzenia - Uroczystości 2012
1 stycznia 2013
SZCZĘŚĆ BOŻE W NOWYM ROKU !