Krzyże przydrożne II
Najstarszy radliński krzyż przydrożny znajduje się przy ulicy Owocowej nr 49.
Na wysokim, murowanym postumencie umieszczono drewniany krzyż z figurą ukrzyżowanego Chrystusa. U podnóża cokołu została ustawiona figura Matki Boskiej. Na postumencie widoczne są ślady po zacieraniu wykutego tam napisu – pozostała tylko słabo widoczna data – rok 1871.
Być może, podobnie jak w przypadku krzyża z ulicy B. Chrobrego 309 z cokołu zostały usunięte ślady świadczące o polskim pochodzeniu fundatora. Warto podkreślić, że oba te krzyże – oprócz nieodległego czasu powstania i zatartych napisów - łączy jeszcze jeden element, niemal identyczne figury Matki Boskiej. Przedstawiają one kobiecą postać szczelnie okrytą długą peleryną, której poły zgarnięte są na brzuchu postaci i podtrzymywane przez złożone dłonie.
Niestety, nikt z pobliskich mieszkańców nie zna nazwiska fundatora, ani intencji postawienia najstarszego radlińskiego krzyża. Nie są im również znane powody usunięcia napisów.
Na szczęście pani Dorota Kmieć, przed domem której stoi krzyż, od lat dba o otoczenie krzyża, a jej syn Tomasz zajmuje się niezbędną konserwacją.
Przy ulicy B. Chrobrego 309 znajduje się krzyż ufundowany w 1890 roku przez Franciszka Wochnika i jego żonę z domu Sosna.
Podstawę krzyża stanowi sześcian o wymiarach 1,2 m x 1,2 m x 0,8 m. Na nim wymurowano trzy jednakowej wysokości, ale o coraz mniejszym obwodzie prostopadłościany. W środkowym umieszczono informację o fundatorze, a w najwyższym figurę Matki Boskiej. Całość wieńczy spory krzyż z figurą Ukrzyżowanego. Postument otoczony jest metalowym, niewysokim ogrodzeniem.
Wnuczka fundatora pani Maria Płaczek zwraca uwagę na rozmieszczenie napisów znajdujących się pod figurką Matki Boskiej – między nazwiskiem i datą widać sporo wolnego miejsca. Otóż znajdowały się tam słowa: „uprasza się o Ojcze Nasz i Zdrowaś Mario za dusze w czyśćcu cierpiące”, które w 1939 roku kazali usunąć Niemcy. Córka Wochnika, pani Joanna (po mężu Płaczek) uprosiła, żeby na krzyżu pozostała data oraz nazwisko ojca z imieniem Franz – czyli tekst nie nasuwający żadnych skojarzeń z polskością.
Ostatnie odnowienie krzyża fundowała pani Maria Płaczek. Zięć jej siostry, Adam Górecki z Głożyn naprawił uszkodzony krzyż, a syn siostry, Franciszek Polnik odmalował całość.
Krzyż przy ul. B. Chrobrego 214 A:
Na terenie posesji państwa Brudny od niepamiętnych czasów stał drewniany krzyż. Na jego miejscu wystawiono w 1987 roku wyniosły, betonowy krzyż z figurą Ukrzyżowanego. Umieszczono go na cokole składającym się z dwóch części:
- w dolnej umieszczono tablicę z napisem: „Jam zmartwychwstanie
Krzyż – drogą, prawdą i życiem”
- w górnej natomiast ustawiono w niewielkiej wnęce figurkę Matki Boskiej.
Fundatorami krzyża byli Bolesław Brudny, Rudolf Musioł i Stanisław Ziomek.
Krzyż wykonał radliński kamieniarz Kornel Węgrzyk, który miał również finansowy udział w tym dziele.
Z biegiem czasu, po państwu Brudny i Gorus, opiekę nad krzyżem przejęła wnuczka fundatora Izabela i jej mąż Krystian Dybała.
Przy ul. Głożyńskiej, na wysokości nr 87, stoi krzyż wzniesiony w 1902 roku. Otulony gałęziami potężnego drzewa skrywa tajemnice w niemalże zatartym przez upływ czasu napisie.